Rashid-al-Din Hamadani
Rashid-al-Din Hamadani | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Vida | |||
| Nacimientu |
Hamadán (es)  , 1247 | ||
| Nacionalidá |
 Irán | ||
| Muerte | Tabriz, 18 de xunetu de 1318 (70/71 años) | ||
| Familia | |||
| Fíos/es | Ghiyathu'd-Din ibn Rashid'ud-Din | ||
| Estudios | |||
| Llingües falaes | árabe[1] | ||
| Oficiu | historiador, médicu, inventor, políticu | ||
| Trabayos destacaos |
Jami' al-tawarikh (es) | ||
| Creencies | |||
| Relixón | islam | ||
 | |||
Rashīd al-Dīn Ṭabīb ( persa : رشیدالدین طبیب ), tamién conocíu como Rashīd al-Dīn Faḍlullāh Hamadānī (persa: رشیدالدین فضلالله همدانی , 1247-1318), foi un estadista, historiador y médicu nel Irán Ilkanato.[2] Nació nuna familia xudía persa de Hamadán.
convirtiéndose al Islam a la edá de 30 años, Rashid al-Din convertir nel poderosu visir de Ilkhan, Ghazan. Más tarde foi encargáu por Ghazan pa escribir el Jāel mio' al-Tawārīkh, consideráu agora como la fonte única y más importante pa la historia del periodu Ilkanato y l'Imperiu mongol.[3] Él caltuvo la so posición como vizir hasta 1316.
Dempués de ser acusáu d'envelenar al rei Ilkhanid Öljeitü, foi executáu en 1318.[3]
L'historiador Morris Rossabi llama a Rashid-al-Din "indiscutiblemente la figura más distinguida en Persia mientres el gobiernu mongol".[4] Foi un autor prolíficu y estableció la fundación académica de Rab'-y Rashidi en Tabriz.
Biografía[editar | editar la fonte]
Rashid al-Din nació nuna familia xudía persa en Hamadán, agora na Provincia de Hamadán. El so güelu fuera cortesanu del gobernador Ilkhanate Hulagu Khan, y el padre de Rashid al-Din yera un boticariu na corte. Convertir al Islam cuando tenía trenta años.[5]
Rashid foi entrenáu como un médicu y empezó a emprestar serviciu sol fíu de Hulagu, Abaqa Khan. Él llevantóse pa faer el Grand Visir de la corte Ilkhanid en Soltaniyeh, cerca de Qazvin. Sirvió como visir y médicu so los emperadores de Ilkhanate Ghazan y Öljaitü antes de cayer a les intrigues de la corte mientres el reináu de Abu Sa'id Bahadur Khan, que los sos ministros matar a la edá de setenta. El so fíu, Ghiyas al-Din ibn Rashid al-Din, sirvió de volao como vizir dempués d'él.
Jāel mio' al-Tawārīkh[editar | editar la fonte]
El "Compendiu de cróniques" Jāel mio' al-Tawārīkh foi encargáu por Ghazan y primeramente yera una historia de los mongoles y la so dinastía, pero gradualmente espandióse pa incluyir tola historia dende los tiempos d'Adán hasta Rashid al-Din. Rashid foi asistíu por Bolad, un noble mongol que foi l'emisariu del Gran Khan na corte de Ilkhanid. Bolad apurrió-y munchos antecedentes sobre la historia de Mongolia, especialmente sobre la cla Borjigin.
El compendiu completar ente 1307 y 1316, mientres el reináu de Öljaitü.
Taller de caligrafía: Rab 'i-Rashidi[editar | editar la fonte]
El trabayu foi executáu nel ellaboráu scriptorium Rab'-y Rashidi en Qazvin, onde s'emplegó un gran equipu de calígrafos y ilustradores pa producir llibros profusamente ilustraos. Estos llibros tamién pueden copiase, calteniendo la precisión, utilizando un procesu d'impresión importáu de China. Hulagu Khan cola so esposa cristiana oriental, Doquz Khatun. Hulagu conquistó la Siria musulmana, en collaboración coles fuercies cristianes de Cilician, Armenia, Xeorxa y Antioquía. Del trabayu de Rashid al-Din.
El trabayu taba nel momentu de la finalización, c. 1307, de tamañu monumental. Delles seiciones nun sobrevivieron o fueron afayaes. Porciones de Jāla mio' al-Tawārīkh sobreviven en manuscritos profusamente ilustraos, que se cree fueron producíos mientres la so vida y seique so la so supervisión direuta nel taller de Rab'-y Rashidi.[6]
Importancia historiográfica[editar | editar la fonte]
Los volúmenes I y II de Jāel mio' al-Tawārīkh sobrevivieron y son de gran importancia pal estudiu del Ilkhanate. El Volume I "contién la historia de les tribus turcu y mongol, incluyíes les sos lleendes tribales, xenealoxíes, mitos y la historia de les conquistes mongoles dende la dómina de Genghis Khan hasta'l final del reináu de Ghazan Khan"[7] ente que'l volume II describi "la historia de tolos pueblos colos que los mongoles llucharen o colos qu'intercambiaren embaxaes".[7] Na so narración hasta'l reináu de Möngke Khan (1251-1259), Arreya-Malik Juvayni yera la fonte principal de Rashid al-Din; sicasí, tamién utilizó numberoses Fontes del Alloñáu Oriente y otres fontes agora perdíes. El Jāel mio' al-Tawārīkh ye quiciabes la fonte persa más completa nel periodu mongol. Pal periodu de Genghis Khan, les sos fontes incluyeron l'agora perdíu Altan Debter "Golden Book". El so tratamientu del periodu Ilkhanid paez ser parcial, una y bones él mesmu yera un altu funcionariu, sicasí, inda se ve como la fonte escrita más pervalible pa la dinastía.
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ "Rashid ad-Din". Encyclopædia Britannica. 2007. Encyclopædia Britannica Online. Accessed 11 April 2007.
- ↑ 3,0 3,1 Morgan, D.O. (1994), «Rāshid Al-Dīn Tabīb», Rāshid Al-Dīn Tabīb, 8 (2nd edición), Brill Academic Publishers, ISBN 9004098348
- ↑ Genghis Khan: World Conqueror? Introduction by Morris Rossabi http://www.blackwellpublishing.com/content/BPL_Images/Content_store/Sample_chapter/9780631189497/GK_sample_chap.pdf
- ↑ George Lane, Genghis Khan and Mongol Rule,Hackett Publishing, 2009 p.121.
- ↑ The large literatre on these includes: S. Blair, A compendium of chronicles : Rashid al-Din's illustrated history of the world, 1995, 2006 ISBN 1-874780-65-X (contains a complete set of the folios from Khalili collection, with discussion of the work as a whole); B. Gray, The 'World history' of Rashid al-Din: A study of the Royal Asiatic Society manuscript, Faber, 1978 ISBN 0-571-10918-7. See the article on the work for more
- ↑ 7,0 7,1 «A History of the World». Saudi Aramco World 32 (1). 1981. http://www.saudiaramcoworld.com/issue/198101/a.history.of.the.world.htm.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q328782
Multimedia: Rashid ad-Din