Éxodu

L'Éxodu (שמות n'hebréu) ye'l segundu llibru de la Torá (el Pentateucu, del Tanakh (la Biblia hebrea) y de la Biblia. Los principales fechos narraos pol llibru son los del Éxodu (o partida) de los esclavos hebreos, d'Exiptu, baxo la guía de Moisés, que según la tradición xudía ye l'autor del llibru, ente los años 1200 y 1550 a.d. XC. Na traducción al llatín adoptóse esi nome, coles diferentes tresformaciones na grafía según cada idioma. Como resultáu, el términu “éxodu” llegó a significar “partida d'un gran númberu de persones”.

Los xudíos llamen al llibru poles sos primeres palabres Ve-eleh xemoth (“y éstos son los nomes”) o simplemente “Xemoth”.

Nel llibru nárrase la historia de la lliberación del pueblu israelín y la so salida d'Exiptu. Ente'l Xénesis y l'Éxodu hai dellos sieglos de diferencia que correspuenden al tiempu nel que los fíos de Xacob tivieron nel país de los Faraones. L'autor sagráu describe nesti llibru la opresión sufrida pol pueblu d'Israel, depués pasa a contar la historia de la nacencia de Moisés, el so salvamentu de les agues del Nilu la so fuxida al desiertu y l'aparición de Dios na sebe. Darréu narra, na segunda parte, la lliberación mesma, les entrevistes de Moisés col Faraón, el castigu de les diez plagues, el Pasu del Mar Roxu, la promulgación de la Llei de Dios nel Sinaí, la construcción del Tabernáculu, a institución del sacerdociu de la Llei Antigua y otros preceptos rellacionaos col cultu y el sacerdociu.