Solimán el Magníficu

Süleyman Kanuni o Solimán el Magníficu n'occidente

Süleyman I, (* 6 de payares de 1494 - † 6/7 de setiembre de 1566) nomáu Kanuni ("el Llexislador") (conocíu n'Occidente como Solimán el Magníficu). Sultán otomanu de 1520 a 1566. Nació en Trabzon (Trebisonda, Turquía). Yera fíu de Selim I Yavuz y contraxo matrimoniu con tres esposes, una d'elles Roxelana, d'orixe foriatu como la mayoranza de les esposes de los sultanes otomanos. Foi mui célebre nes cortes europees de la dómina asina como pola so influyencia na corte de la Sublime Puerta. Tuvo asina mesmo ocho fíos (Selim del so matrimoniu con Roxelana, Bayezid, Abdullah, Murad, Mehmed, Mahmud, Cihangir y Mustafá) y dos fíes, Mihriman Sultán y Raziye Sultán. Nel so reináu, l'Imperiu Otomanu convirtióse nuna de les más grandes potencies, y algamó la cúspide del so poderíu.

Solimán lideró personalmente l'armada otomana cuando conquistaba Belgráu, Rodes y la mayoranza d'Hungría, asina como nel asediu de Viena, y los territorios anesionaos del Norte d'África como Marruecos y la mayoranza del Oriente Mediu. Los otomanos tuvieron una breve preponderancia nel Mar Mediterraneu, Mar Bermeyu y el Golfu Pérsicu, l'imperiu continuó espardiéndose cuasimente un sieglu dempués de la so muerte.

Nel so reináu l'imperiu foi lliberal coles ciencies y les artes, acoyendo a filósofos; el propiu Solimán foi mentáu como ún de los más notables poetes islamistes. Nel mundu occidental ye conocíu col nome de Solimán el Magníficu y nel mundu islámicu col nome de " el xustu (en Turcu Kanuni; árabe: القانونى, al-Qānūnī), debío quiciabes a la profunda reforma qu'executó sobro'l sistema llegal otomanu.