Ducaos ernestinos

Los ducaos ernestinos yeren un conxuntu d'antiguos ducaos asitiaos nel actual estáu federáu alemán de Turinxa. Estos pequeños estaos, dalgunos de los cualos permanecieron independientes hasta la unificación de 1918, fueron gobernaos por duques de la llinia ernestina de la casa de Wettin. Del inicial landgraviato de Turinxa fuéronse fraccionando y dacuando reunificando a lo llargo de los sieglos XVII, XVIII y XIX. Tamién llamaos ducaos saxones (la casa de Wettin provenía del ducáu de Saxonia), xunto colos Estaos de les cases Schwarzburg y Reuss, formaron en Turinxa un complexu treme de microestados conocíos polo xeneral como Estaos turingios.

Historia xeneral

En 1574 Juan Federico I, el Magnánimo estremó'l landgraviato de Turinxa ente los sos dos fíos: Juan Federico II gobernó dende Gotha y el segundu, Juan Guillermo, dende Weimar. A la muerte del primeru en 1566, Juan Guillermo pretendió controlar tol territoriu pero los fíos de Juan Federico reclamaron los sos derechos. En 1572, por aciu l'alcuerdu llamáu la división de Erfurt, formáronse los primeros ducaos: el de Saxonia-Coburgu pal fíu mayor, Juan Casimiro, y el de Saxonia-Eisenach pal so hermanu menor, Juan Ernesto II. Juan Guillermo quedar col de Saxonia-Weimar, qu'entendía tamién los territorios d'Altenburgu, Gotha y Meiningen. Un añu dempués, al morrer Juan Guillermo, el so primoxénitu Federico Guillermu I recibió tolos sos territorios col títulu de duque de Saxonia-Altenburgu sacante Saxonia-Weimar que pasó al fíu menor Xuan II.

La llinia primoxénita de Xuan II, encarnada en Guillermu IV el Grande, gobernó'l grupu de ducaos de Weimar-Eisenach-Jena hasta 1918, cuando pasron a formar parte del estáu de Turinxa.

La segunda llinia d'Ernesto I el Piadosu, qu'en 1672 unificara'l restu de los ducaos, esperimentó nueves subdivisiones. En 1680 los fíos d'Ernesto I partieron el ducáu de la siguiente forma:

Federico I el Ducáu de Saxonia-Gotha-Altenburgu, llinia escastada en 1825, los territorios pasen al Ducáu de Saxonia-Coburgu-Saalfeld que se convierte en Ducáu de Saxonia-Coburgu-Gotha.
Alberto el Ducáu de Saxonia-Coburgu, escastada en 1699 pasa a Saalfeld.
Bernardo el Ducáu de Saxonia-Meiningen, perdura hasta 1918.
Enrique el Ducáu de Saxonia-Römhild, escastar en 1707 y pártese ente Meiningen y Hildburghausen.
Cristian el Ducáu de Saxonia-Eisenberg, escastada en 1707 pasa a Gotha-Altenburgu
Ernesto el Ducado Saxonia-Hildburghausen, en 1826 Federico de Saxonia-Hildburghausen dexa'l so territorios a Meiningen y conviértese en Duque de Saxonia-Altenburgu (2º Casa) que perdura hasta 1918.
Juan Ernesto el Ducáu de Saxonia-Saalfeld, en 1699 convertir nel Ducáu de Saxonia-Coburgu-Saalfeld y en 1825 nel Ducáu de Saxonia-Coburgu-Gotha que perdura hasta 1918.

D'esta forma, nel momentu de la unión col estáu de Turinxa en 1918 había cuatro ducaos independientes: Gran Ducáu de Saxonia-Weimar-Eisenach, Ducáu de Saxonia-Coburgu-Gotha, Ducáu de Saxonia-Meiningen y Ducáu de Saxonia-Altenburgu.

Anque la so importancia política dientro del Imperiu alemán ye menor, les cases ducales d'estos territorios dieron, per mediu de matrimoniu o eleición, cases reales a diverses monarquíes europees que'l so tronu taba vacante: Inglaterra, Bélxica, Portugal o Bulgaria.

Ducaos ernestinos

Pueden arrexuntase en cuatro conxuntos de ducaos que desenvuelven una hestoria paralela y dacuando coincidente.

Weimar-Eisenach-Jena

Ducáu de Saxonia-Weimar (1572-1806)
Ducáu de Saxonia-Eisenach (1596-1638; 1640-1644; 1672-1806)
Ducáu de Saxonia-Marksuhl (1662-1672)
Ducáu de Saxonia-Jena (1672-1690)
Ducáu de Saxonia-Weimar-Eisenach (1809-1918), Gran ducáu dende 1815.

Coburgu-Gotha

Ducáu de Saxonia-Coburgu-Eisenach (1572-1596)
Ducáu de Saxonia-Coburgu (1596-1633; 1681-1699)
Ducáu de Saxonia-Gotha (1640-1680)
Ducáu de Saxonia-Gotha-Altenburgu (1681-1826)
Ducáu de Saxonia-Eisenberg (1680-1707)
Ducáu de Saxonia-Saalfeld (1680-1735)
Ducáu de Saxonia-Coburgu-Saalfeld (1735-1826)
Ducáu de Saxonia-Coburgu-Gotha (1826-1918)

Altenburgu

Ducáu de Saxonia-Altenburgu (1603-1672; 1826-1918)

Meiningen-Hildburghausen

Ducáu de Saxonia-Meiningen (1681-1918)
Ducáu de Saxonia-Hildburghausen (1680-1826)
Ducáu de Saxonia-Römhild (1680-1710)

Galería

Ver tamién

Llinia ernestina

Bibliografía

Thomas Nicklas: Das Haus Sachsen-Coburg – Europas späte Dynastie. Stuttgart, Verlag W. Kohlhammer 2003, ISBN 3-17-017243-3
Jürgen Helfricht: Die Wettiner. Sachsens Könige, Herzöge, Kurfürsten o. Markgrafen. Sachsenbuch 2002, ISBN 978-3-89664-044-4
Die Wettiner in Thüringen. Rhino Ilmenau 1999, ISBN 978-3-932081-33-0
Jörg Rogge: Die Wettiner. Aufstieg einer Dynastie im Mittelalter. 2005, ISBN 978-3-7995-0151-4