Saltar al conteníu

Astérix y los godos

De Wikipedia
La revisión del 16 xin 2023 a les 02:54 por AsturiBot (alderique | contribuciones) (quitando plantíes yá innecesaries)
(difs.) ← Revisión anterior | Revisión actual (difs.) | Revisión siguiente→ (difs.)
Astérix y los godos
Astérix et les Goths
Publicación
Formatu Álbum d'historietes
Primer edición En revista:
18/05/1961-22/02/1962 en Pilote nᵘ82 a 122.
N'álbum: 1963
Editorial Hachette Livre
Nº páxines 48, a color
ISBN 978-2-01210-135-7
Conteníu
Tradición Franco-belxicana
Xéneru Cómicu
Personaxes principales Llista completa
Direición artística
Guionista(es) René Goscinny
Dibuxante(s) Albert Uderzo
Serie
Coleición Astérix el Galu
Númberu 3
Numberación 37
Volume anterior La foceta d'oru
Volume siguiente Astérix gladiador
Sitiu web
[editar datos en Wikidata]

Astérix y los godos (Astérix et les Goths, nel orixinal francés) ye l'álbum terceru de la serie d'Astérix, espublizáu orixinalmente en 1963. La versión n'asturianu asoleyó en payares de 2016, cola traducción de María Xosé Rodríguez López, de manes de la Editorial Salvat.

Argumentu

[editar | editar la fonte]

Panorámix, el druida, prepara'l so viaxe a la Viesca de los Carnutos, onde añalmente s'axunten tolos druides galos pa comparar los sos métodos y escoyer al meyor Druida del añu.

Astérix y Obélix deciden escoltar al druida hasta la llende de la Viesca de los Carnutos yá que'l camín ye llargu y peligrosu. Mentes l'aconceyamientu de los druides esiste una tregua apautada colos romanos. Astérix y Obélix acampen na llende de la viesca esperando que remate la xunta y escoltar a Panorámix de vuelta a l'aldea.

Un grupu de godos escuéndense na Viesca de los Carnutos cola fin de raptar al druida que salga escoyíu como'l meyor del añu pa que col sofitu de la maxa los ayude a preparar la invasión de les Galies y de Roma. Na asamblea, Panorámix ye escoyíu'l meyor druida del añu, polo que recibe'l Menhir d'oru. En cuantes que ye proclamáu, los godos cayen sobre él y ráptenlu.

Astérix y el so compañeru parten p'hacia'l país de los bárbaros na so busca, pero nel camín atópense con una patrulla romana a la que ganen, pero estos tómenlos por godos y dan avisu de buscalos. Amazcárense de romanos pa nun ser fadiaos nel so viaxe p'hacia l'este.

Los amigos lleguen a Xermania onde son fechos presos. Na prisión atopen a Panorámix y entamen a preparar el fervíu máxicu pa ellos y tamién pa da-y la a los godos, pa que sigan engarrándose ente ellos pa siempre y asina s'escaezan d'invadir a los vecinos. Estos conflictos son conocíos como les Guerres Asterixianes.

El tríu torna pa l'aldea onde son recibíos con grandes fiestes.

Personaxes

[editar | editar la fonte]
  • Astérix – Guerreru galu, héroe d'estes aventures.
  • Obélix – Repartidor de menhires. Íntimu d'Astérix.
  • Panorámix – Druida de l'aldea. Fabrica'l fervíu máxicu.
  • Berriacus - Xeneral romanu
  • Teleféric - Xefe godu
  • Clorídric - Otru godu

Pa tener en cuenta

[editar | editar la fonte]
  • El fervíu máxicu dobla la fuercia de los que la beben, pero tien un tiempu llindáu d'aición.
  • L'orixe del fervíu máxicu piérdese na nueche de los tiempos. Tresmítese de boca de druida a oyíu de druida.
  • Obélix, de pequeñu, cayó dientro de la marmita onde preparaben el fervíu máxicu, por eso agora nun puede bebela pues sería peligrosu, pero tien una fuercia escomanada permanente.
  • Obélix tien obsesión por comer xabariles.
  • Les Guerres Asterixianes foron el resultáu de l'astucia de Astérix, Panorámix y Obélix. Dieron de beber a los godos fervíu máxicu, lo que los caltuvo engarrándose ente ellos munchu tiempu.
  • Ainda que nesti episodiu los godos representen a los antiguos alemanes, nesa dómina los habitantes d'Alemaña yeren llamaos xermanos, los godos yeren namái una de les abondoses tribus xermanes y en tiempos d'Astérix nun s'alcontraben cerca de les fronteres de la Galia.
  • Como los godos falen una llingua incomprensible pa galos y romanos, esti fechu amuésase usando tipografía gótica pa los diálogos de los godos.


Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]