Saltar al conteníu

Tetrasílabu

De Wikipedia

Denomínase tetrasílabu al versu de cuatro silabes.

Na Edá Media apaez de cutiu nes coples caudates, por casu na profecía de Casandra de la Historia troyana. Tamién ye frecuente'l so usu combináu con versos octosílabos nes coples de pies quebráu, por casu nel Llibru de bon amor y, más tarde, nes Coples de Jorge Manrique.

Na poesía dieciochesca utilízase por primer vez como versu independiente en delles de les Fábuldes d'Iriarte («La Pega y la mona») y nes lletres de delles tonadilles.

Nel Romanticismu úsase de nuevo como versu independiente: Zorrilla en «La carrera» de La leyenda de Alhamar y Espronceda emplégalu a la fin del Estudiante de Salamanca y en parte de la Canción del Pirata:

Venti preses
fiximos
a despecho
del inglés

Los modernistes tamién lu cultiven, especialmente Rubén Darío y Manuel Machado.