Saltar al conteníu

Louise Johnson

De Wikipedia
Nun confundir con Louis Johnson.
Louise Johnson
Vida
Nacimientu Worcester, 26 de setiembre de 1940[1]
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Muerte Cambridge, 25 de setiembre de 2012[2] (71 años)
Familia
Casada con Abdus Salam
Estudios
Estudios University College London 1965) Philosophiæ doctor
Wimbledon High School (es) Traducir
Direutor de tesis David Chilton Phillips
Direutora de tesis de Jennifer L Martin
David J. Owen
Keith S Wilson
David L. Wild (en) Traducir
Llingües falaes inglés[3]
Oficiu bioquímica, biofísica, profesora universitaria
Emplegadores Universidá d'Oxford
Premios
Miembru de Academia Nacional de Ciencies de los Estaos Xuníos[4]
Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos
Academia Europaea[5]
Royal Society
TWAS (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Louise Napier Johnson, DBE, FRS (Worcester, 26 de setiembre de 1940 – 25 de setiembre de 2012)[6] foi una bioquímica y cristalógrafa británica. Foi profesora de la Cátedra "David Phillips" de Biofísica Molecular na Universidá d'Oxford de 1990 a 2007, y darréu foi profesora emérita.[7]

Educación[editar | editar la fonte]

Asistió a la Wimbledon High School pa muyeres de 1952 a 1959, onde les moces yeren aguiyaes pa estudiar ciencia. La so madre había estudiáu bioquímica y fisioloxía nel University College de Londres nos años 1930 y sofitó la decisión de Johnson pa dedicase a una carrera científica. Ella asistió al University College de Londres en 1959 pa estudiar física y, viniendo d'una escuela esclusiva pa muyeres, viose sorprendida de ser una de solu 4 moces, nuna clase de 40 estudiantes. Cursó física teórica como la so opción de tercer añu y graduóse con una nota de 2.1. Mientres trabayaba cola Autoridá pa la Enerxía Atómica del Reinu Xuníu en Harwell sobre la difracción de neutrones mientres una de les sos vacaciones, conoció al Dr. Uli Arndt, un científicu instrumental, quien trabayaba na Royal Institution, Londres. Ella taba impresionada col trabayu que tomaba llugar ende, y en 1962 ella camudóse a la Royal Institution pa llograr un doctoráu en biofísica. El so supervisor de tesis foi David Chilton Phillips, que'l so equipu taba trabayando na estructura cristalina de la lisozima. La so primer xera foi determinar la estructura d'una molécula d'azucre, N-acetilglucosamina,[8] utilizando difracción de rayos X, lo cual ella pudo resolver nun añu. Ella entós pasó al estudiu de la unión del sustratu a la proteína lisozima, y foi parte del equipu qu'afayó la estructura de felicidá enzima; esta foi la tercer estructura de proteína na hestoria resuelta por cristalografía de rayos X, y la primer enzima. Llogró'l so doctoráu en 1965 y foi al llaboratoriu del profesor Frederic M. Richards na Universidá Yale pa un añu posdoctoral en 1966. En Yale, trabayó como parte d'un equipu con Richards y Hal Wyckoff sobre la estructura cristalina d'otra enzima, ribonucleasa, que foi resuelta pocu dempués de qu'ella se foi: la cuarta estructura de proteína resuelto.[9]

Carrera[editar | editar la fonte]

Dempués del so añu posdoctoral en Yale, tornó al Reinu Xuníu en 1967 y tomó el puestu d'aidar nel Departamentu de Zooloxía de la Universidá d'Oxford. Johnson foi capaz de combinar la enseñanza cola investigación independiente y siguió el so trabayu sobre la lisozima y nuevos estudios cristalinos sobre otres enzimes. En 1972 recibió dellos cristales de glucóxenu fosforilasa y esto foi l'empiezu d'un capítulu importante na so carrera d'investigación. Ella empezó un analís detalláu por aciu cristalografía de rayos X de la proteína, que yera ocho veces más grande que la lisozima y enforma mayor que cualesquier de les otres proteínes que les sos estructures fueren resueltes pa esi entós. En 1973 foi designada como profesora na universidá (lecturer), un yá que foi acomuñáu col Somerville College. Volvióse un Additional Fellow de la universidá y la Janet Vaughan Lecturer. Ella agora yera capaz d'espandir el so equipu d'estudiantes graduaos ya investigadores posdoctorales. El trabayu de la fosforilasa desenvolvióse y pa 1978 l'equipu afayara la so estructura y foi capaz de trabayar nes sos propiedaes de control biolóxicu. El glucóxenu fosforilasa atopar nos músculos y ye responsable de movilizar l'almacenamientu d'enerxía del glucóxenu p'aprovir combustible pa sostener la contraición muscular. Nel músculu en reposu la enzima ye apagada pa prevenir la degradación desbalidora del combustible, pero en respuesta a señales nervioses o hormonales la enriba ye encendida casi simultáneamente pa xeneral el suplementu d'enerxía. La so investigación foi dirixida escontra l'entendimientu de les bases moleculares de les propiedaes biolóxiques de mecanismos de control y catálisis. El so equipu usó la brillosa fonte de rayos X xenerada na Synchrotron Radiation Source en Daresbury, qu'aprovió datos que nun podríen ser llograos cola fonte local.[9] Foi profesora de la Cátedra David Phillips en biofísica molecular na Universidá d'Oxford ente 1990-2007.

El llaboratoriu de Johnson en Oxford resolvió y estudió munches otres estructures de proteínes, ella apurrió 100 entraes nel Protein Data Bank incluyendo munches formes de glucóxenu fosforilasa[10] y de complexos CDK/ciclina del ciclu celular.[11] Xunto con Tom Blundell ella escribió un influyente llibru de testu sobre cristalografía de proteínes.[12] Ella foi Direutora de Ciencies de la Vida en Diamond Light Source ente 2003-2008, y foi Fellow del organismu ente 2008-2012. Diamond Light Source ye la instalación nacional británica de radiación de sincrotrón en Harwell, Oxfordshire.[13]

Honores[editar | editar la fonte]

Dióse-y la orde de Dama Comandante (DBE) en 2003, y convirtióse en Dama del Imperiu Británicu. Foi Fellow (miembru) del Corpus Christi College y Fellow Honorariu del Somerville College.[14] Recibió dellos graos honorarios, incluyendo: Doctor of Science honorariu (Hon DSc) na Universidá de Saint Andrews, 1992; Hon DSc na Universidá de Bath, 2004; Hon DSc nel Imperial College London, 2009; Hon DSc Universidá de Cambridge, 2010. Foi escoyida Miembru de la Royal Society, 1990; Miembru Acomuñáu de la Tercera Academia Mundial de Ciencia, 2000; y un Asociáu Estranxeru de l'Academia Nacional de Ciencies d'Estaos Xuníos, 2011.[15][16]

Vida personal[editar | editar la fonte]

Johnson casóse col físicu teóricu Abdus Salam en 1968. Él darréu compartiría'l Premiu Nobel de Física en 1979 pol so trabayu sobre la unificación electrodébil. Tuvieron dos fíos: un fíu nacíu en 1974 y una fía nacida en 1982. Ella finó'l 25 de setiembre de 2012 en Inglaterra.[6][17]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w62f7mg9. Apaez como: Louise Johnson. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. ↑ Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.«ICTP - In Memoriam». Consultáu'l 28 xineru 2013.
  3. ↑ Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: mub2017948772. Data de consulta: 1r marzu 2022.
  4. ↑ URL de la referencia: http://www.nasonline.org/member-directory/deceased-members/20024899.html. Data de consulta: 25 febreru 2018.
  5. ↑ URL de la referencia: https://www.ae-info.org/ae/User/Johnson_Louise_Napier.
  6. ↑ 6,0 6,1 «ICTP - In memoriam». Ictp.it (4 d'ochobre de 2012). Consultáu'l 2 d'abril de 2015.
  7. ↑ «Louise Johnson (1940–2012)». Nature 490 (7421):  páxs. 488. 2012. doi:10.1038/490488a. 
  8. ↑ «Crystal Structure of N-Acetylglucosamine». Nature 202 (4932):  páxs. 588. 1964. doi:10.1038/202588a0. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Louise N. Johnson, 'Clever Women', notes autobiográfiques non publicar, depositaes colos artículos de L. N. Johnson, na Biblioteca Bodleian, Universidá d'Oxford
  10. ↑ «The allosteric transition of lycogen phosphorylase». Nature 340 (6235):  páxs. 609–616. 1989. doi:10.1038/340609a0. PMID 2770867. 
  11. ↑ «The structure of cyclin Y1/CDK2: Implications for CDK2 activation and CDK2-independent roles». The EMBO Journal 24 (3):  páxs. 452–463. 2005. doi:10.1038/sj.emboj.7600554. PMID 15660127. 
  12. ↑ Blundell T. L., Johnson L. N., Protein Crystallography, Academic Press, ISBN 0121083500 
  13. ↑ Diamond Light Source
  14. ↑ Universidá de Oxford. «Professors Emeritus», University of Oxford Calendar 2009–2010. Oxford University Press, páx. 203. ISBN 978-0-19-956692-1.
  15. ↑ Orde de Serviciu pa Louise Johnson, 2012, depositada colos artículos de L. N. Johnson na Biblioteca Bodleian, Universidá d'Oxford
  16. ↑ Staff (8 d'ochobre de 2012). Obituaries: Professor Dame Louise Johnson. Londres: The Daily Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/9594182/Professor-Dame-Louise-Johnson.html. Consultáu'l 2 d'abril de 2015. 
  17. ↑ Tom Blundell (10 d'ochobre de 2012). Dame Louise Johnson obituary. Londres: The Guardian. http://www.guardian.co.uk/science/2012/oct/10/louise-johnson. Consultáu'l 2 d'abril de 2015. 

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]






Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Louise_Johnson&oldid=4125604»