italiano

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.taˈlja.no ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra d'italianu ~ italián.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.taˈlja.no ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín italiano, femenín italiana; plural masculín italianos, femenín italianas

  1. (Xentiliciu) Italianu (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular italiano ensin plural

  1. (Llingüística) Italianu, llingua italiana.

Axetivu[editar]

singular masculín italiano, femenín italiana ; plural masculín italianos, femenín italianas

  1. (Xentiliciu) Italianu, d'Italia.
  2. (Filoloxía) Italianu, de la llingua italiana.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.taˈlja.no ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín italiano, femenín italiana; plural masculín italianos, femenín italianas

  1. (Xentiliciu) Italianu (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular italiano ensin plural

  1. (Llingüística) Italianu, llingua italiana.

Axetivu[editar]

singular masculín italiano, femenín italiana; plural masculín italianos, femenín italianas

  1. (Xentiliciu) Italianu, d'Italia.
  2. (Filoloxía) Italianu, de la llingua italiana.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]


Italianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.taˈlja.no ]

(rexistru)

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín italiano, femenín italiana; plural masculín italiani, femenín italiane

  1. (Xentiliciu) Italianu (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular italiano ensin plural

  1. (Llingüística) Italianu, llingua italiana.

Axetivu[editar]

singular masculín italiano, femenín italiana; plural masculín italiani, femenín italiane

  1. (Xentiliciu) Italianu, d'Italia.
  2. (Filoloxía) Italianu, de la llingua italiana.

Pallabres rellacionaes[editar]


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ i.tɐ.ɫiˈɐ.nu ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín italiano, femenín italiana; plural masculín italianos, femenín italianas

  1. (Xentiliciu) Italianu (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular italiano ensin plural

  1. (Llingüística) Italianu, llingua italiana.

Axetivu[editar]

singular masculín italiano, femenín italiana; plural masculín italianos, femenín italianas

  1. (Xentiliciu) Italianu, d'Italia.
  2. (Filoloxía) Italianu, de la llingua italiana.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]