Atascaburras

Atascaburras
	; Atascaburras sirvíu con güevu duro.
Nome	Atascaburras
Procedencia	España
Procedencia	España
Detalles
Más información
	[editar datos en Wikidata]

El atascaburras (dacuando denomináu como folio morteru o ayu arrieru) ye un platu castellanu típicu del iviernu albaceteño o la Serranía de Cuenca, preferentemente cuando nieva. Ye un platu tradicional de llugares fríos, que se suel comer cuando cayen les primeres nieves d'iviernu; inclusive se diz que por que sala bien bonu, tien d'usase nieve dilío pa cocelo. Les esquisites y pequeñes nueces de la sierra ñedir p'afatar y completar un platu nutritivu. Dicen los paisanos que como cuasi tolos platos de campu, ye meyor nun usar platos y comer direutamente del morteru.[cita ^{[ensin referencies]}

Historia[editar | editar la fonte]

Cunten que los sos creadores fueron dos pregueros que se quedaron aisllaos tres una nevada, y qu'ensin otra posibilidá qu'añader a un cocíu namás que unes pataques y unos escayos de bacaláu, al ver que nun yera consistente virtieron l'aceite d'oliva y machucaronlo fuertemente pa evitar les dureces de los escayos del bacaláu. En comiéndolo dixeron a la comunidá que ye una comida que "farta hasta les pollines" y dizse que d'ende -y vien el nome. Sábense referencies escrites del platu dende'l sieglu XVII. Cuando un pollín quédase apexáu na folla Manchego (bien magrizu) al meter y sacar les pates, produzse un soníu bien paecíu al que se produz al entemecer nel morteru les pataques, l'ayu y el bacaláu. D'ende'l nome.

Ye una receta de la cocina tradicional xudía, como la torta de gazpachu (pan ácimo), que pasó a la cocina tradicional manchega al traviés de los xudíos conversos.

Carauterístiques[editar | editar la fonte]

El platu contién diversos ingredientes fáciles de llograr nun pueblu aislláu pola nieve, como pue ser el bacaláu en salazón (desalado n'abondosa agua la nueche previa), les pataques cocíes y espeñicar, l'aceite d'oliva, l'ayu y les nueces. Mientres la ellaboración van machucándose los ingredientes, de tala forma que la so testura final seya la d'un puré.^[1]

Sirvir[editar | editar la fonte]

Sírvese afatáu con nueces, y anque nun ye tradicional, empléguense rodajas de güevu cocíu como decoración.^[1] En dellos llugares comese con abondosu pan de fogaza remoyando'l mueyu.

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Ajoarriero
Brandada de bacaláu
Atascaperros una preparación similar con pataca.

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 Díaz Sánchez, Lorenzo (2005). Alianza Editorial: La cocina del Quijote, cuarta, páx. 85. ISBN 84-206-2042-4.

[DSLoren-1] 1,0 ^1,1 Díaz Sánchez, Lorenzo (2005). Alianza Editorial: La cocina del Quijote, cuarta, páx. 85. ISBN 84-206-2042-4.

[1]