Vigilio de Trento
Vigilio de Trento | |||
---|---|---|---|
Diócesis: diócesis de Trento (es) | |||
Vida | |||
Nacimientu | Roma, 355 (greg.) | ||
Nacionalidá | Antigua Roma | ||
Muerte | Valle Rendena (es) , 405 (greg.)[1] (49/50 años) | ||
Familia | |||
Madre | Saint Maxentia | ||
Estudios | |||
Llingües falaes | llatín[2] | ||
Oficiu | sacerdote | ||
Santoral | |||
26 de xunu | |||
Vigilio de Trento (Vigilius Tridentinus) (Roma, 355 - Val Rendena, 405) foi un eclesiásticu romanu, evanxelizador del valle del Adigio y tercer obispu de Trento que sufrió martiriu nel segundu consuláu del xeneral Estilicón. Ye veneráu como santu por diverses confesiones cristianes.
Biografía
[editar | editar la fonte]Yera fíu de Maxencia, y hermanu de Claudiano y Magoriano, que tamién fueron canonizaos. Colos sos padres coló de Roma a Trento, y estudió teoloxía y filosofía n'Atenes, onde conoció a Juan Crisóstomo. Foi otra vegada a Roma y volvió a Trento escontra'l 380, onde foi escoyíu obispu en 385, a instancia de los obispos Valeriano de Aquileia y Ambrosio de Milán.
Foi misioneru y predicó a la rexón del Trentín y el valle del Adigio, hasta'l llagu de Garda, y foi construyendo numberoses ilesies. Unvió a Val di Non y Val di Sole los misioneros Sisinio, Martiriu y Alejandro, que fueron martirizaos el 29 de mayu de 397 en Sanzeno, y n'honor de los cualos Vigilio escribió De Martyrio SS. Sisinnii, Martyrii et Alexandri, en dos cartes, una empobinada a Simpliciano, obispu de Milán, y otra a Juan, obispu de Constantinopla. Tamién dirixó a Genadio un tratáu tituláu Gesta sui temporis apud barbaros martyrum.
Mientres predicaba acompañáu de dellos presbíteros, llegó a Val Rendena y celebró la misa; entós llanzó al ríu Sarca una estatua del dios Saturnu, lo que desamarró la roxura de los paganos, que lo atacaron y matar, según la lleenda, a palos. Dellos historiadores piensen que'l martiriu nun ye más qu'una lleenda piadosa.
Veneración
[editar | editar la fonte]El so cuerpu foi soterráu na catedral de Trento, qu'él mesmu fixera edificar. El camín que siguió'l so cuerpu ye'l llamáu Sentiero di San Vigilio o San Vili.
La so fama espublizar por Italia y el so socesor nel obispáu, Eugipio, tituló la catedral trentina nel so honor. Ye unu de los patronos del Trentín i el Alto Adigio, de los mineros y de la archidiócesis de Trento.
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Armando Mariña, San Vigilio: vescovo y patronu di Trento, Trento 1975;
- Réginald Grégoire, L'Anaunia y i suoi martiri. XVI centenariu dei martiri d'Anaunia 397-1997, in "Bibliotheca Civis" 10, 1997;
- L'immagine di san Vigilio, tra storia e leggenda, Catalogo della mostra tenuta a Trento nel 2000 a cura di Domenica Primerano; Trento 2000;
- Giuseppe Giachi, San Vigilio martire in Rendena: viaggio attraverso gli affreschi dei Baschenis nella chiesa di Pinzolo, Pinzolo 2005;
Enllaços externs
[editar | editar la fonte]- Santi, beati y testimoni. "San Vigilio".
- ökumenisches Heiligenlexikon, Vigilius_von_Trient
- St. Vigilius
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 100675859. Data de consulta: 17 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: idRef. Identificador de referencia de idRef SUDOC: 05925405X. Data de consulta: 22 mayu 2020. Editorial: Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Llingua de la obra o nome: francés.