Velocidá hipersónica

Denominar velocidaes hipersónicas a aquelles velocidaes cimeres a cinco veces la velocidá del soníu.^[1] Considérase que sería'l siguiente nivel de velocidá percima de la velocidá supersónica, nel cual l'aire circundante de la nave calecer hasta tal puntu que se ioniza. Nel diseñu d'un vehículu hipersónico prima non solo la so capacidá p'algamar velocidaes altes sinón tamién que presente resistencia a los enormes esfuercios térmicos que sufre na so superficie y que ser capaz tamién de desallugar el calor que recibe.^[2]

Velocidá supersónica y hipersónica[editar | editar la fonte]

Na actualidá sigue aldericándose avera del términu hipersónico, yá que nun esiste un cambéu físicu ente supersónicu y hipersónico, como si asocede ente subsónicu y supersónicu. Delles fontes atribúin el cambéu a una alteración del estáu de la nave. Sicasí, yá nel Mach 3, empezar a notar deformaciones o cambeos na nave, pero, de la mesma, dellos materiales empiecen a trate afeutaos a velocidaes similares a Mach 7, por casu el X-43A. Lo que sí ta claro ye l'efeutu determinante del calentamientu aerodinámicu según va esguilando velocidá'l cuerpu.

Réxime	Mach	mph	km/h	m/s	Carauterístiques xenerales del avión
Velocidá del soníu Subsónicu	<0,8	<610	<1.230	<340	La mayor parte de los aviones comerciales con motor a reacción. Ales delgaes con gran superficie y cantos arrondaos. Ñariz y cantos d'ataque nidios.
Transónico	0,8-1,2	610-768	980-1.475	270-410	Los aviones transónicos xeneralmente tienes les ales en forma de delta, retrasando'l frente, y dacuando caracterícense por un diseñu que pretende averase a la regla del área de Whitcomb. Xeneralmente nun se diseñen aviones pa esta velocidá yá que ye pocu eficiente, ye muncho meyor diseñalos pa velocidaes supersóniques baxes como Mach 1.6
Supersónica	1,2-5,0	768-3.840	1.230-6.150	340-1.715	Los aviones diseñaos específicamente pa velocidaes supersóniques amuesen grandes diferencies nel so diseñu aerodinámicu por cuenta de les radicales diferencies de fluxu d'aire pa velocidaes cimeres a Mach 1. Cantos afilaos, seiciones delgaes y estabilizadores móviles. Los aviones militares modernos tienen que comprometer un diseñu que dexe volar a baxa y alta velocidá. Exemplos de "verdaderos" aviones supersónicos son el F-104, el Concorde o'l Túpolev Tu-144.
Hipersónica	5,0-10,0	3.840-7.680	6.150-12.300	1.710-3.415	Cubierta de níquel-titaniu; les partes del avión tán altamente integraes, ales pequeñes. Un exemplu ye'l Boeing X-51.
Hipersónica alta \| 10,0-25,0	7.680-16.250	12.300-30.740	3.415-8.465	El control térmicu empieza a apoderar la considerancia de diseñu. La estructura tien de diseñase pa operar n'altes temperatures debíu a la fregadura del aire. Protéxese la cubierta por aciu texas de silicatu o similar. Les reacciones químiques col aire de la redolada y l'alta temperatura pueden escomer l'avión por oxidación col osíxenu atmosférico. Los diseños hipersónicos dacuando son forzaos a configuraciones "desafiladas" porque amenorgar el radiu de combadura ayuda a menguar la temperatura.
Velocidaes de Reentrada atmosférica	>25,0	>16.250	>30.740	>8.465	Escudu térmicu. Forma de cápsula contundente

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ Luis A. Arriola. «Mecánica de fluyíos».
↑ Glenn Research Center. NASA, Tom Benson (ed.): «Welcome to the NASA's Guide to Hypersonics».

[1] Luis A. Arriola. «Mecánica de fluyíos».

[2] Glenn Research Center. NASA, Tom Benson (ed.): «Welcome to the NASA's Guide to Hypersonics».

[1]

[2]