Vanessa Redgrave
_rib.PNG){kind=small}
Vanessa Redgrave, CBE (n. Greenwich, Inglaterra; 30 de xineru de 1937) ye una actriz británica de teatru, cine y televisión. Ye llargamente considerada una de «les actrices más grandes de la so xeneración».[9]
Saltó a la fama en 1961 interpretando a Rosalinda na obra Como gustéis de la Compañía Real de Shakespeare y de magar, apaeció en más de 35 producciones teatrales tantu en West End como en Broadway. Les sos interpretaciones nes obres Los papeles de Aspern de 1984 y Llargu viaxe escontra la nueche de 2003 premiar con un premiu Olivier y un Tony respeutivamente.
El so destacáu trabayu nel séptimu arte costó-y seis candidatures al premiu Óscar, ganándolo pol so rol secundariu na cinta Julia en 1977. Tamién foi considerada poles cintes: Morgan, un casu clínicu de 1966, Isadora de 1968, María, reina d'Escocia de 1971, Les bostonianas de 1984 y Howards End de 1992. Cuenta amás con un premiu BAFTA, dos premios Emmy, un premiu del Sindicatu d'Actores y dos Globos d'Oru, siendo 13 vegaes candidata.[10] Tamién, ye una de los cuatro actrices de la hestoria en ser doblemente reconocida como meyor intérprete nel Festival de Cine de Cannes, esto en 1966 y 1969.[10]
Foi proclamada polos autores Arthur Miller y Tennessee Williams como la «meyor actriz viva de los nuesos tiempos», cuntando amás con trés de los cuatro máximos gallardones de la industria del entretenimientu.[11] Otres cintes importantes de la so filmografía son: A Man for All Seasons de 1966, Blow-Up de 1966, Camelot de 1967, Murder on the Orient Express de 1974, Abrir d'oreyes de 1987, Mission: Impossible de 1996, Atonement de 2007, Coriolanus de 2011 y El mayordomu de 2013.
Ye miembru d'una prestixosa dinastía d'actores. El so padre foi l'actor y direutor Sir Michael Redgrave y la so madre foi la tamién actriz Rachel Kempson. Ye hermana de Lynn Redgrave y Corin Redgrave, madre de Joely Richardson y Natasha Richardson, tía de Jemma Redgrave y suegra de Liam Neeson.
Biografía y carrera[editar | editar la fonte]
Vanessa Redgrave nació'l 30 de xineru de 1937 en Londres frutu del matrimoniu ente los actores Michael Redgrave (1908-1985) y Rachel Kempson (1910-2002). D'ellos, al igual que'l so hermanu Corin Redgrave (1939-2010) y la so hermana Lynn Redgrave (1943-2010), heredó ciertu gustu pel mundu de la interpretación según una afinidá a les idees progresistes. El primeru enriar ingresando nel Central School of Speech and Drama en Londres y na Royal Shakespeary Company, estrenando obres como La dama del mar y La gavilueta. Lo segundo materializar nuna llarga trayeutoria de militancia política y filiación con organizaciones marxistes.
Por eses feches Vanessa casóse col direutor Tony Richardson (1928-1991), quien-y convertiría en madre de les tamién actrices Joely (1965- ) y Natasha Richardson (1963-2009).
Primeros años[editar | editar la fonte]
En 1966 realizó un papel na mini serie de televisión A Farewell to Arms del direutor Rex Tucker, que-y dexaría llograr más roles en películes como Un home pa la eternidá. Michelangelo Antonioni afitar nella pa interpretar a Jane, la muyer que David Hemmings fotografió en Blow up (1966). Nella Vanessa posaba espuesta a los sos asemeyaos, desafiándolos colos sos poderosos brazos y una melena indomable, y que de la mesma caltenía la so independencia sirviéndose del so cuerpu pa despintar los sos senos: Vanessa Redgrave convertiríase gracies a esa secuencia nel prototipu de muyer qu'abrazaba la causa de la revolución sexual, dispuesta a taramellar toles instituciones que fixeren falta. L'añu remató col llogru del premiu a la meyor actriz nel Festival de Cannes por Morgan, un casu clínicu, na qu'interpretó a una muyer burguesa qu'afayaba'l vacíu del so mundu según el potencial de la so propia sexualidá. En xineru l'academia de Hollywood anunció que Vanessa optaba al Óscar a la meyor actriz y que compartiría terna con...Lynn Redgrave. Finalmente Elizabeth Taylor alzar na ganadora. Aquel día, en pallabres del críticu Mirito Torreiro, Vanessa Redgrave pasó a encarnar a un prototipu de muyer "responsable del so propiu destín", comprometida en toa causa social, lluchadora y descomanadamente activa.
Non tou seríen mieles. Neses feches Vanessa divorcióse de Tony Richardson, debíu al affaire qu'ésti caltenía cola actriz Jeanne Moreau. De dichu fracasu sentimental se rehízo en 1967 cuando conoció nel rodaxe de Camelot (Joshua Logan) a Franco Nero, padre del so fíu, Carlo Nero (nacíu en 1969, ye guionista y direutor de cine) pero la rellación nun espolletó. Nel filme intentóse faer una metáfora sobre la necesidá d'establecer estaos xustos y democráticos. Agora bien la cinta foi masacrada, anque les crítiques nun afectaron a Vanessa habida cuenta del so trunfu d'una nueva versión de La gavilueta, obra que tamién representó l'añu siguiente so les órdenes de Sidney Lumet, na qu'encarnó a Nina, la fía d'un terrateniente que se casa con un home mayor pa desgracia del so namoráu Kostia.
Por eses feches Vanessa poner na piel de la baillarina Isadora Duncan en Isadora (1968), na que se consideraba la danza una oportunidá de transgresión, y que-y valió otra candidatura al Óscar y otru premiu del Festival de Cannes. Como protagonista de los movimientos contraculturales de los años sesenta, Vanessa Redgrave foi absorbida pola cultura oficial, participando n'obres de teatru y en películes con visos académicos: María, reina d'Escocia –onde compartía plantel con Glenda Jackson– según Les troyanes –xunto a Katharine Hepburn y Irene Papes– son sintomátiques al respeutu. En teatru representó La ópera de tres peniques, de Bertolt Brecht, dirixida por Tony Richardson; y Nueche de reis, na qu'encarnó a Viola, una nueva aficionada al travestismu.
Premiu Óscar por Julia[editar | editar la fonte]
En plenu ésitu profesional presentar ente 1974 y 1979 a les eleiciones xenerales pol Partíu Revolucionariu Trotskista. La so fía Joely Richardson dixo en públicu: «La mio madre dio enforma dineru y mientres años nun trabayó. siempres tábamos camudándonos de casa porque nun podía pagar l'arriendu. Asina ye como crecimos cola mio madre, cola sensación de que al nuesu alredor escosábase». Compaxinó dicha actividá política cola so participación en filmes como Asesinatu nel Orient Express (1974).
En 1977 Fred Zinnemann dio-y un papel que s'afaía al so propiu ideariu personal: Julia, la meyor amiga de Lillian Hellman, una revolucionaria asesinada que pretendía que'l so compañeru fixera cargu del so fíu, foi'l papel pol cual Vanessa llogró'l Premiu Óscar al quedar dafechu fundíu'l perfil del personaxe cola so imaxe pública. Selmanes previes a la ceremonia l'actriz proclamárase simpatizante de la causa palestina y miembros de la comunidá xudía quemaren una efixe so. Cuando aceptó'l so premiu, Vanessa, vistida con una túnica vaporosa inspirada en modelos medievales, ufiertó un discursu que solmenó'l patiu de butaques: «Queríos colegues: quería davos les gracies. Pienso que Jane Fonda y yo fiximos el meyor trabayu de la nuesa vida. Dende equí salúdovos y rindo tributu por non dexavos amedranar ante les amenaces d'un grupu de sionistes matones, que'l so comportamientu ye un insultu a la verdadera talla de los xudíos de tol mundu. Y prométovos que voi siguir lluchando contra l'antisemitismu, la opresión y el fascismu». Parte del públicu la vitoreó y Paddy Chayefsky la amonestó nel intre de la ceremonia. Rematada la mesma, Marsha Mason –Nomada esi añu por La moza del adiós– dixo que Vanessa yera «bien valiente».
Años 80 y 90[editar | editar la fonte]
A pesar del escándalu'l so ritmu de trabayu nun escayó. En 1979 rodó Yankis so les órdenes d'unu de los protagonistes del Free Cinema, John Schlesinger. Nella Vanessa incorporó a una enfermera que'l so home atopar combatiendo a los nazis, que'l so fíu ye maltratáu na escuela privada a la qu'allega, y sobrolleva les sos desgracies calteniendo un romance con un militar americanu (William Enduvielle) asitiáu en tierra británica pa entamar l'asaltu a Normandía. Esi mesmu añu encarnó a Agatha Christie nel filme Agatha, nel que presentaba una imaxe de la escritora pocu conocida: la d'una muyer que los sos valores victorianos queden esmarranaos ante'l so inminente procesu de divorciu del Coronel Christie (Timothy Dalton: actor col que compartía la so vida personal) y qu'abraza la idea del suicidiu. La panorámica qu'amuesa les sos medies rotes ufierta la visión d'una muyer madura que'l so mundu esmorecer.
En 1983 participó na teleserie Wagner, protagonizada por Richard Burton.
Asina mesmu James Ivory contratar pa encabezar el plantel de Les bostonianas (1984). Nella Vanessa interpretó a Olive Chancellor, una sufraxista namorada d'una de les sos protexíes y que nun puede lluchar contra los valores y modales del so primu Basil (Christopher Reeve). Anque l'actriz consiguió la so quinta candidatura, l'Academia tenía mieu de premiala, a pesar de qu'aquel día yá pertenecía siquier radical Partíu Llaborista. Repitió con Reeve na obra teatral Los papeles de Arspen.
En 1985 Michael Redgrave finó mientres ella representaba sobre les tables La gavilueta y protagonizaba The Wetherby xunto a Ian Holm y Judi Dench. Los años siguientes centró la so actividá nel teatru, escoyendo les sos intervenciones pal cine. Ente éstes atopábase Regresu a Howards End, na qu'interpretó a un personaxe nes antípodes de la so imaxe: el so Ruth Wilcocks yera una muyer apegada al so home, feliz col so xardín y declaraba tar en contra de toa actividá sufraxista. Llegó la so sesta candidatura y anque ella nun recoyó una segunda estauína, aplaudió fervientemente a la so compañera oscarizada, Emma Thompson.
A estos títulos sumaríase Un mes nel campu (1995), onde demostraba ser una muyer mayor rebosante de vitalidá y con capacidá pa seducir tanto a iguales como mozos (Alessandro Gassman) como a miembros de la so propia xeneración (Edward Fox); y Mrs. Dallaway, na que se punxo na piel d'una muyer qu'optaba pola vida en cavilgando sobre'l so propiu vacíu y frustración vital. Estos dos títulos llograron que la prensa destacara la so guapura serondiega, convirtiéndose nuna secundaria de luxu en filmes como Das Geisterhaus, Lulú na ponte, Girl, Interrupted, Mission: Impossible o Wilde. Na primera encarnaba a una matriarca chilena que finaba'l día que nacía la so nieta. Na tercera a la direutora firme d'un psiquiátricu. Na cuarta a una villana que lluchaba contra l'axente Ethan Hunt. Na postrera a la madre del escritor Oscar Wilde y que sufría l'escándalu públicu y linchamiento lleváu a cabu contra este.
En 1998 abandonó la so militancia nel Partíu Llaborista, indignada ante los abusos policiales nes manifestaciones. D'ende que siguiera interviniendo en películes de corte progresista como Cradle Will Rock, na qu'interpretó a la muyer de William Randolph Hearst, una millonaria enfastiada de la so esistencia y qu'ayudaba entusiasmaes a la izquierda acusada mientres la Caza de Bruxes.
Mentanto siguía llogrando reconocencies. Nel Festival de Cine de San Sebastián recibió de manes de Núria Espert el Premiu Donostia en 1998, obligando a cantar a la platea la lletra de John Lennon, Imagine. En 1999 refugó'l títulu honoríficu de dame (equivalente femenín de sir). En 2000 recibió'l Globu d'Oru pol so papel nel telefilme If These Walls Could Talk 2.
Dómina recién[editar | editar la fonte]
El cambéu de sieglu significó'l regresu a una intensa actividá política. En 2002 declaró que Guantánamo yera un «campu de concentración». Al añu siguiente, enoxada pola Guerra d'Iraq, refugó dir a la Ceremonia de los Óscar pa recibir un homenaxe conxuntu a tolos intérpretes gallardoniaos y quedóse en Reinu Xuníu fundando The Peace and Progress Party col so hermanu Corin Redgrave.
Compaxinó tal actividá cola representación d'obres de teatru como L'abanicu de Lady Windermere na qu'interpretó a la madre de Joely Richardson. Ante tanto trabayu, refugó delles ufiertes cinematográficos como Té con Mussolini, La vida secreta de las palabras y The Hours, que viéno-y dada arriendes del so protagonismu en Mrs. Dallaway como na obra teatral Vita and Virginia, na qu'encarnó a Virginia Woolf.
No personal fueron años dramáticos. En 2002 finó la so madre, Rachel Kempson en casa de Liam Neeson, home de la so fía Natasha; tamién en 2002 diagnosticaron un cáncer de mama a la so hermana Lynn, a la qu'acoyó na so casa mientres el periodu que duró la quimioterapía; y en 2005 el so hermanu Corin sufrió un infartu del cual recuperóse.
En 2005 llogró otru rol importante nel cine na película La condesa blanca, de nuevu so la batuta de Ivory, y na que compartió protagonismu con Natasha, Lynn y Ralph Fiennes. Nella interpretó a una Princesa desterrada pola Revolución rusa qu'usaba los sos contactos na embaxada pa poder abandonar Shanghai. A esti títulu sumaríalu 039;'Evening, onde encarnaba a una enferma terminal, y Atonement.
35 años dempués de la so rotura, Franco Nero y Vanessa Redgrave realcontráronse y casáronse en 2006.
La so fía, Natasha Richardson, finó nel mes de marzu de 2009 en sufriendo un grave accidente cuando recibía una clase d'esquí nun centru vacacional de Canadá. Richardson yera la fía mayor de Vanessa y de Tony Richardson. Distinguida en 1998 col premiu Tony pol so papel nel musical Cabaré, l'actriz participó en numberoses producciones teatrales y de televisión, y de cine, como los films The Parent Trap, Maid in Manhattan, Evening y Nell, onde conoció al so home Liam Neeson. L'actriz morrió nun hospital de Nueva York, el 19 de marzu de 2009, poles remortines neurolóxiques causaes pol accidente.
En 2010 finen el so hermanu Corin y la so hermana Lynn.
Filmografía parcial[editar | editar la fonte]
Cine (Seleición)[editar | editar la fonte]
| Añu | Película | Direutor |
|---|---|---|
| 1966 | Un home pa la eternidá | Fred Zinnemann |
| 1966 | Blow-Up | Michelangelo Antonioni |
| 1966 | Morgan, un casu clínicu | Karol Reid |
| 1967 | Camelot | Joshua Logan |
| 1968 | Isadora | Karel Reisz |
| 1968 | La última carga | Tony Richardson |
| 1968 | La gavilueta | Sidney Lumet |
| 1969 | ¡Oh, qué guerra tan guapa! | Richard Attenborough |
| 1971 | María, reina d'Escocia | Charles Jarrott |
| 1971 | Los demonios | Ken Russell |
| 1971 | Les troyanes | Michael Cacoyannis |
| 1974 | Asesinatu nel Orient Express | Sidney Lumet |
| 1976 | Elemental, Dr. Freud (The Seven-Per-Cent Solution) | Herbert Ross |
| 1977 | Julia | Fred Zinnemann |
| 1979 | Agatha | Michael Apted |
| 1979 | Yankis | John Schlesinger |
| 1980 | Música pa sobrevivir (Playing for time) | Daniel Mann |
| 1984 | Les bostonianas | James Ivory |
| 1984 | Blancanieve y los siete nanos | Peter Medak |
| 1985 | Un pasáu en solombres (Wetherby) | David Hare |
| 1968 | Segundu serviciu (Second Serve) | Anthony Page |
| 1987 | Abrir d'oreyes | Stephen Frears |
| 1991 | La balada del Sad Café | Simon Callow |
| 1991 | What Ever Happened to Baby Jane? | David Greene |
| 1992 | Torno a Howards End | James Ivory |
| 1993 | Das Geisterhaus | Bille August |
| 1993 | La novicia | Franco Zeffirelli |
| 1993 | Un muriu de silenciu | Lita Stantic |
| 1994 | Regresu inesperáu (Mother's Boys) | Yves Simoneau |
| 1995 | Un mes nel llagu | John Irvin |
| 1996 | Little Odessa | James Gray |
| 1996 | Mission: Impossible | Brian De Palma |
| 1996 | Dos mamaes pa Zachary | Peter Werner |
| 1997 | Mrs. Dalloway, de Virginia Woolf | Marleen Gorris |
| 1997 | Déjà Vu | Henry Jaglom |
| 1997 | Smila: Misteriu na nieve | Billy August |
| 1998 | Lulú na ponte | Paul Auster |
| 1998 | Impautu fondu | Mimi Leder |
| 1999 | Girl, Interrupted | James Malgond |
| 1999 | Cradle Will Rock | Tim Robbins |
| 2000 | Voces d'ánxeles (A Rumor of Angels) | Peter O'Fallon |
| 2000 | Mirka | Rachid Benhadj |
| 2001 | El xuramentu | Sean Penn |
| 2001 | jack y los frijoles máxicos | Brian Henson |
| 2004 | The Fever | Carlo Gabriel Nero |
| 2005 | La condesa rusa (The White Countess) | James Ivory |
| 2005 | Running with Scissors | Ryan Murphy |
| 2007 | Expiación. Más allá de la pasión | Joe Wright |
| 2007 | L'atapecer | Lajos Koltai |
| 2010 | Cartes a Julieta | Gary Winick |
| 2010 | La verdá oculta (The Whistleblower) | Larysa Kondracki |
| 2012 | Un cantar pa Marion (Song for Marion) | Paul Andrew Williams |
| 2013 | El mayordomu | Lee Daniels |
| 2014 | Cazador de foinos (Foxcatcher) | Bennett Miller |
Televisión[editar | editar la fonte]
- A Farewell to Arms (1954)
- Wagner (1983)
- Un home pa la eternidá (1988)
- Bella Maffia (1997)
- If These Walls Could Talk 2 (2000)
- The Gathering Storm (2002)
- Nip/Tuck (2005), con Joely Richardson
Teatru[editar | editar la fonte]
- La gavilueta (1969)
- Daniel Derondo (1969)
- La ópera de tres peniques
- Nueche de Reyes (1973)
- Design for living (1973)
- Antonio y Cleopatra (1974)
- La dama del mar (1976)
- Edipo rei (1978)
- Los papeles de Aspern (1984)
- La gavilueta (1985)
- A Touch of Poet (1988)
- Vita and Virginia (1994-1995)
- Orpheus Decending (1989)
- When She Dance (1991)
- Song of Twilight (1999)
- La torbonada (2000)
- Crime y castigu (2002)
- L'abanicu de Lady Windermere (2002)
- Llargu viaxe escontra la nueche (2003)
- Heculeda (2004)
- Driving Miss Daisy (2010)
Premios[editar | editar la fonte]
Óscar[editar | editar la fonte]
| Añu | Categoría | Película | Resultancia |
|---|---|---|---|
| 1992 | Meyor Actriz de Repartu | Regresu a Howards End | Nomada |
| 1984 | Meyor Actriz | Les bostonianas | Nomada |
| 1977 | Meyor Actriz de Repartu | Julia | Ganadora |
| 1971 | Meyor Actriz | María, reina d'Escocia | Nomada |
| 1968 | Meyor Actriz | Isadora | Nomada |
| 1966 | Meyor Actriz | Morgan, un casu clínicu | Nomada |
Globu d'Oru[editar | editar la fonte]
| Añu | Categoría | Película | Resultancia |
|---|---|---|---|
| 2002 | Meyor Actriz de Serie, Miniserie o Telefilme | The Gathering Storm | Nomada |
| 2000 | Meyor Actriz de Repartu de Serie, Miniserie o Telefilme | Muyer contra muyer | Ganadora |
| 1997 | Globu d'Oru a la meyor actriz de miniserie o telefilme | Bella Mafia | Nomada |
| 1995 | Meyor Actriz - Comedia o Musical | Un mes nel llagu | Nomada |
| 1988 | Meyor Actriz de Serie, Miniserie o Telefilme | Un home pa la eternidá | Nomada |
| 1987 | Meyor Actriz de Repartu | Abrir d'oreyes | Nomada |
| 1986 | Meyor Actriz de Serie, Miniserie o Telefilme | Second Serve | Nomada |
| 1984 | Meyor Actriz - Drama | Les bostonianas | Nomada |
| 1977 | Meyor Actriz de Repartu | Julia | Ganadora |
| 1971 | Meyor Actriz - Drama | María, reina d'Escocia | Nomada |
| 1968 | Meyor Actriz - Drama | Isadora | Nomada |
| 1967 | Meyor Actriz - Comedia o Musical | Camelot | Nomada |
| 1966 | Meyor Actriz - Comedia o Musical | Morgan, un casu clínicu | Nomada |
Premios BAFTA[editar | editar la fonte]
| Añu | Categoría | Película | Resultancia |
|---|---|---|---|
| 2010 | BAFTA Honoríficu | Ganadora | |
- Palma d'Oru a la meyor actriz nel Festival de Cannes (1966, 1969)
- Premiu Donostia
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ 2,0 2,1 Identificador de persona en The Peerage: p18006.htm#i180058. Data de consulta: 7 agostu 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Afirmao en: The Peerage. Llingua de la obra o nome: inglés. Autor: Darryl Lundy.
- ↑ Afirmao en: The International Who's Who of Women 2006. Data d'espublización: ochobre 2005. Editorial: Routledge.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ URL de la referencia: https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/1044471/new-year-honour-list-2022.pdf.
- ↑ URL de la referencia: https://www.gov.uk/government/publications/new-year-honours-list-2022-cabinet-office.
- ↑ URL de la referencia: https://www.deutschlandfunk.de/britische-schauspielerin-vanessa-redgrave-erhaelt-european-lifetime-achievement-award-100.html.
- ↑ Dan Callahan (3 de xunu de 2014). «The Greatest Living Actress: Vanessa Redgrave by Dan Callahan» (inglés). rogerebert.com. Consultáu'l 15 de xunu de 2017.
- ↑ 10,0 10,1 «Vanesa Redgrave - Awards» (inglés). IMDb. Consultáu'l 15 de xunu de 2017.
- ↑ Simon Hattenstone (13 de xunu de 2016). «Vanessa Redgrave on why she was ready to die: ‘Trying to live was getting too tiring’» (inglés). The Guardian. Consultáu'l 15 de xunu de 2017.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Vanessa Redgrave 
.- Vanessa Redgrave na Internet Movie Database (n'inglés)
- Vanessa Redgrave na Internet Broadway Database (n'inglés)
- Vanessa Redgrave n'AllMovie (n'inglés)
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q347879- Multimedia: Vanessa Redgrave
- Muyeres
- Persones nacíes en 1937
- Persones vives
- Wikipedia:Revisar traducción
- Actores y actrices de cine d'Inglaterra
- Actores y actrices de Londres
- Actores y actrices de teatru d'Inglaterra
- Actores y actrices de televisión d'Inglaterra
- Candidates al premiu Óscar a la meyor actriz
- Ganadores del premiu Óscar a la meyor actriz de repartu
- Ganadores del Globu d'Oru a la meyor actriz de repartu
- Ganadores del premiu BAFTA a la meyor actriz de televisión
- Ganadores del premiu BAFTA Honoríficu
- Ganadores del Premiu Donostia
- Ganadores del Premiu Laurence Olivier
- Llaboristes del Reinu Xuníu
- Políticos y polítiques d'Inglaterra
- Ganadores del premiu del Festival de Cannes a la meyor actriz
- Wikipedia:Mantenimientu:Persones ensin plantía nym