Tuone Udaina
Tuone Udaina | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Krk, 27 de setiembre de 1821 |
| Nacionalidá |
 Imperiu austriacu  Imperiu austrohúngaru |
| Llingua materna | Idioma dalmáticu |
| Muerte | Krk, 10 de xunu de 1898 (76 años) |
| Causa de la muerte |
dispositivo explosivo (es)  |
| Estudios | |
| Llingües falaes | Idioma dalmáticu |
| Oficiu |
carteru, sexton (en) |
 | |
Tuone Udaina o Antonio Udina n'italianu (1821 - 10 de xunu de 1898) foi'l postreru falante nativu del dálmatico o dálmata, una llingua romance de lo qu'anguaño ye Croacia.
Vida[editar | editar la fonte]
Nacíu nel norte de Dalmacia, Tuone Udaina tuvo una vida relativamente probe. Cursó la escuela primaria na so isla Veglia. El so padre Francesco yera llabrador[1]
Yu yay foyt a skol day tšink yayn y dapú yu vay stat a skol tra yayn; yu yay studyút fenta i vapto yayn.Yo fui a la escuela dende los cinco años y dempués tuvi na escuela trés años; yo estudié hasta los ocho añosM. Bartoli, Das Dalmatische Viena, 1906[2]
Foi la principal fonte de conocencia pal dialeutu maternu (el de la isla de Veglia, l'actual Krk), anque nun yera un informante ideal. El dálmata vegliota nun yera'l so llingua materna (Tuone falaba en venecianu), y aprender d'escuchar les conversaciones privaes de los sos padres. Amás nun falara l'idioma en 20 años tras con al respective de la dómina na qu'actuó como informante. Trabayaba como barberu (d'ellí'l so llamatu dalmáticu burbur). Una mina de tierra matar el 10 de xunu de 1898, colo que la llingua s'escastó definitivamente.
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Liber defunctorum di Veglia aa.1815-1901 páx. 44 atto n. 18 ( https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1971-28341-13330-36?cc=2040054&wc=MM5K-R3P:863898696 )
- ↑ Pallabres del dalmato citaes por Eugeen Roegiest, profesor de la Universidá de Gand: Vers les sources des langues romanes: un itinéraire linguistique à travers la Romania, ediciones Acco.
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- Bartoli, Matteo. Das Dalmatische: altromanische Sprachreste von Veglia bis Ragusa und ihre Stellung in der apennino-balkanischen Romania. (2 Bände). Wien: Hölder (1906).
Ver tamién[editar | editar la fonte]
