Trompeta pocket
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
| Trompeta pocket | ||
|---|---|---|
 | ||
| Carauterístiques | ||
| Clasificación | viento metal | |
| Instrumentos rellacionaos | Trompeta, trompeta piccolo, trompeta baxa, corneta, fliscorno | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
La trompeta pocket o trompeta de bolsu ye un tipu de trompeta de la familia de vientu-metal que produz el soníu gracies a la vibración de los llabios del intérprete na parte denominada boquilla a partir de la columna del aire (fluxu del aire). Ye un tipu de trompeta pocu frecuente y nun puede atopase na seición de metales d'una orquesta.
La trompeta pocket ye como una trompeta normal, solo que con más curves, poro, el percorríu que fai'l soníu ye igual de llargu, pero la trompeta en sí ocupa menos espaciu y tien la mesma tesitura qu'una trompeta normal. Esta gran cantidá de curves fai que nes octaves altes, el soníu de la trompeta se vaya volviendo más metálicu que'l d'una trompeta normal, con un soníu qu'asemeya al d'un clarinete. El so funcionamientu y mecanismu ye'l mesmu que'l d'una trompeta normal. Nun se debe confundir cola trompeta piccolo.
Utilízase principalmente por trompetistas como un preséu de práutica, yá que pol so pequeñu tamañu ye bono de tresportar y remanar. A pesar de nun tener una reputación como un preséu orquestal seriu, que n'ocasiones foi utilizáu nel jazz o otros conxuntos p'añader variedá.
Historia[editar | editar la fonte]
Na Europa medieval la trompeta llarga foi movida por una variación más curtia, hacia l'añu 1300. Poco dempués, en redol al 1400, el preséu plegar en forma de S y hacia l'añu 1500 convertir nun bucle allargáu. En redol al añu 1750 estudióse la posibilidá de construyir una trompeta más pequeña, anque cola dificultá de nun poder algamar tolos harmónicos.
En 1800, consiguíu esti propósitu, empezar a trabayar nun nuevu mecanismu que dexe executar tola escala cromática; surdiendo, asina, en 1815, el llamáu sistema de pistones.
La trompeta permediu ta afinada en si♭ (bemol). Sicasí, esisten variaciones de tonalidá, que tamién varien la capacidá espresiva del preséu. Esisten por casu, trompetes en tonalidá real (do), en la y en mi♭. La trompeta en si♭ (tamién la mayoría de les pocket tán nesta tonalidá) ye la trompeta más popular, con soníu de calter heroicu y épicu.
A finales del sieglu XIX y principios del sieglu XX inténtase amenorgar entá más el tamañu de la trompeta, surdiendo asina lo que se llama trompeta pocket. El conceutu del amenorgamientu de tamañu preséu de metal, ensin amenorgar el llargor del tubu resonador puede vese en dellos modelos del sieglu XIX de corneta. Cornetes pocket construyéronse dende la década de 1860, supuestamente utilizaes nes bandes de marcha.
Diseñu y propiedaes[editar | editar la fonte]
La variación nel diseñu de trompetes pocket fai a les carauterístiques tonales y ejecutabilidad desaxeradamente variables d'un modelu a otru modelu. Sicasí, hai dos enfoques básicos nel diseñu de trompetes pocket: campana amenorgada y el diseñu del tamañu del furacu y campana normal y el diseñu del tamañu del furacu. Los modelos con campana amenorgada y diseñu del tamañu del furacu apaecen nun principiu nel diseñu de cornetes pocket nel sieglu XIX y de normal teníen una mala entonación, asina ciertes llimitaciones dinámiques y tímbricos. Como la campana nun tien un tamañu estándar, nun puede utilizase una sordina.
Los modelos estándar con campana y diseñu del tamañu del furacu orixinalmente apaecieron n'Estaos Xuníos a principios de la década de 1970, na so mayoría tres l'atélite diseñu del maestru constructor de trompetes Louis Dulda. La entonación ameyora radicalmente y les posibilidaes dinámiques son les mesmos que les d'una trompeta normal, anque la calidá tonal, la proyeición y articulación son distintes. Amás de ser utilizáu con frecuencia pa prauticar, les trompetes pocket na so mayoría desempeñen un llabor como auxiliares de los preseos solistes nel jazz y bandes de Dixieland, según delles esixencies específiques nun estudiu de grabación.
Partes[editar | editar la fonte]
Les partes de les que consta son:
- Boquilla
- Pistones o válvules
- Dos llaves de desaguadoriu *Cuatro bombes,
de les cualos, una afina'l preséu a nivel xeneral, dos afinar en ciertes notes y una, la bomba más pequeña de toes, que nun tien más función qu'amenorgar mediu tonu'l soníu de la trompeta.
- El pabellón por onde sale'l soníu.
Músicos famosos[editar | editar la fonte]
El músicu más emblemáticu que tocó la trompeta pocket, ye'l multi-instrumentista y compositor Don Cherry (Oklahoma 1936 - Málaga 1995).
El musico arxentín Hugo Llobu, de la banda de Ska Reggea Dancing Mood, utiliza la trompeta como principal preséu d'aire sobre la banda.
Referencies[editar | editar la fonte]
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
- Muséu virtual de trompetes pocket (n'inglés)
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q2143787
Multimedia: Pocket trumpets