Toxostoma longirostre
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.
Toxostoma longirostre | ||
---|---|---|
Estáu de caltenimientu | ||
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1] | ||
Clasificación científica | ||
Reinu: | Animalia | |
Filu: | Chordata | |
Clas: | Aves | |
Orde: | Passeriformes | |
Familia: | Mimidae | |
Xéneru: | Toxostoma | |
Especie: |
T. lonxirostre (Lafresnaye, 1838) | |
Distribución | ||
Consultes | ||
[editar datos en Wikidata] |
'''Toxostoma lonxirostre,[2] tamién conocíu como cuitlacoche picu llargu,[3][4] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Mimidae. Distribúise nel sur de Texas y el nordeste de Méxicu.
Taxonomía
[editar | editar la fonte]Hai dos subespecies reconocíes, T. l. lonxirostre, acoloratáu brillante na parte cimera, dende'l sureste de San Luis Potosí y el norte de Veracruz al sur, y T. l. senetti, más gris percima, dende'l norte de Veracruz.[5]
Descripción
[editar | editar la fonte]El cuitlacoche piquilargo ye delgáu y de cola llarga, con un permediu de 26,5 a 29 cm de llargor[5] y alredor de 70 g de pesu.[6] Los adultos son de color marrón na parte cimera con un tinte acoloratáu más brillosu na grupa y la cola, ye de color ablancazáu na parte inferior con una raya negra en cada llau del gargüelu y rayes negres sobre'l pechu y el banduyu. Tien dos barras pálides nes ales. La cabeza ye de color abuxáu, especialmente na cara. El picu ye negru, abondo llargu y llixeramente curváu escontra baxo, los güeyos son de color naranxa a mariellu.[5][6]
Distribución
[editar | editar la fonte]Distribúise dende'l sur Texas al traviés de Tamaulipas y l'este de Coahuila a lo llargo de l'aguada atlántica de Méxicu al centru de Veracruz. Presentar en llugares con arbustos o carbes de too tipu.[5]
Comportamientu
[editar | editar la fonte]Polo xeneral permanez ocultu o cerca del suelu, anque puede cantar dende perchas visibles.[5] Aliméntase sobremanera d'inseutos y frutes,[5] busca inseutos nel suelu dando vueltes energéticamente a les fueyes y otres refugayes.[6]
Reproducción
[editar | editar la fonte]El nial, en forma de copa avolumada, ye asitiáu en vexetaciones trupes a baxa o mediu altor, fechu de materiales tales como cañes y yerbes. La fema pon ente 2 y 5 güevos de color blancu azuláu con manches de color marrón acoloratáu y gris[5] o blancu verdosu con diminutes manches marrones.[7]
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ BirdLife International (2012). «Toxostoma lonxirostre» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2013.2. Consultáu'l 16 de setiembre de 2014.
- ↑ De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J. «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Décima parte: Orden Passeriformes, Familias Campephagidae a Turdidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 52 (2): páxs. 389-398. ISSN 0570-7358. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_52_2_decimo.pdf. Consultáu'l 16 de setiembre de 2014.
- ↑ «Cuitlacoche Picu Llargu». conabio.gob.mx. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 16 de setiembre de 2014.
- ↑ «Cuitlacoche Piquilargo (Toxostoma lonxirostre) (Lafresnaye, 1838)». avibase. Consultáu'l 16 de setiembre de 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Howell, Steve N. G. (1995). A Guide to the Birds of Mexico and Northern Central America. Oxford University Press, páx. 600. ISBN 0-19-854012-4.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Sibley, David Allen (2000). The Sibley Guide to Birds. Alfred Knopf, páx. 412. ISBN 0-679-45122-6.
- ↑ «Long-billed Thrasher». All About Birds. The Cornell Lab of Ornithology. Consultáu'l 5 d'abril de 2007.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]Wikispecies tien un artículu sobre Toxostoma longirostre. |
- BirdLife International
- «Long-billed Thrasher». The Birds of North America Online. The Cornell Lab of Ornithology and the American Ornithologists' Union. Consultáu'l 5 d'abril de 2007. Subscription required.
- «Bird Info - Long-Billed Thrasher». World Birding Center. Consultáu'l 5 d'abril de 2007. Includes sound recording and Texas range map.