Saltar al conteníu

Tour de Francia 1903

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Tour de Francia 1903
Detalles
Carrera1. Tour de Francia
Etapes6
Dates1 – 19 de xunetu de 1903
Distancia total2428 km
PaísFRA Francia
Llugar d'entamuVilleneuve-Saint-Georges
Llugar de llegadaVille-d'Avray
Ciclistes participantes60
Ciclistes acabaos21
Velocidá media25,7 km/h
Clasificación final
GanadorFRA Maurice Garin[1] (La Française)
SegunduFRA Lucien Pothier[1] (La Française)
TerceruFRA Fernand Augereau[2] (La Française)
1904▶
Documentación

El Tour de Francia de 1903 foi una carrera ciclista que tuvo llugar ente'l 1 y el 19 de xunetu de dichu añu. Foi la primer edición del Tour de Francia, patrocinada pol diariu francés L'Auto-Velo, antecesor del actual L'Équipe, y el so percorríu foi diseñáu pol direutor del periódicu, Henri Desgrange. Apostar en seis etapes, con un percorríu total de 2428 quilómetros, y el ganador final foi Maurice Garin.[3]

La competición foi creada p'aumentar la circulación del diariu L'Auto. Al empiezu taba previstu empezar en xunu, pero retardóse un mes y el premiu en metálicu foi aumentáu en viendo l'escasu númberu d'inscritos pa la carrera. Foi la primer competición en carretera per etapes y comparáu coles actuales Grandes Vueltes tenía relativamente poques etapes, anque yeren muncho más llargues. Los ciclistes nun taben obligaos a competir nos seis etapes, porque esto namái yera necesariu pa dar derechu a tar na clasificación xeneral.

El favoritu pa ganar, Maurice Garin, axudicóse la primer etapa y retuvo el primer puestu tola competición. Tamién ganó les dos últimes etapes, y terminó con un marxe de casi tres hores de ventaya sobre'l siguiente ciclista.[4] La circulación del diariu amontar en seis veces polo que se consideró acertáu realizar una nueva edición al añu siguiente.

Entamos

[editar | editar la fonte]
Henri Desgrange, fundador y direutor del Tour de Francia ente 1903 y 1939.

Dempués de que'l casu Dreyfus dixebró a los anunciantes del periódicu Ve-y lo, apaeció un nuevu periódicu en 1900, L'Auto-Velo, col antiguu ciclista Henri Desgrange como editor. Dempués de ser forzáu a camudar el nome del periódicu a L'Auto en 1903, Desgrange precisaba daqué pa caltener a los almiradores del ciclismu. Con una circulación d'unes 20 000 copies, nun podía dexase perdelos.[5]

Maurice Garin, ganador del Tour de Francia 1903.

Cuando Desgrange y un mozu emplegáu so llamáu Géo Lefèvre volvíen de la carrera ciclista Marsella-París,[6] Lefèvre aconseyó que podía celebrase una carrera alredor de Francia,[7] similar a les populares carreres de seis díes en pista.[8] Desgrange propunxo la idea pal so financiamientu a Victor Goddet, quien dio la so aprobación y el 19 de xineru de 1903, el Tour de Francia foi anunciáu en L'Auto.[9]

Tenía De ser una carrera de cinco selmanes, del 1 de xunu al 5 de xunetu, con una entrada de 20 francos franceses. Estes condiciones atraxeron a bien pocos ciclistes: una selmana antes del empiezu de la carrera namái s'inscribieren 15 competidores. Desgrange renegoció la competición, que pasó a celebrase del 1 al 19 de xunetu, aumentó'l premiu total en metálicu a 20 000 francos, amenorgó la entrada a 10 francos franceses y garantizó siquier cinco francos per día a los 50 primeros ciclistes na clasificación.[10] Dempués d'esto, 79 ciclistes inscribir pa la competición, anque namái empezaron la carrera 60.[11] Géo Lefévre aportó a direutor de la carrera, xuez y cronometrador; Henri Desgrange foi'l direutor xeneral, anque nun siguió la competición.

Regles y carrera

[editar | editar la fonte]
Maurice Garin, ganador de la primer edición.

La ronda apostar en seis etapes y comparándolo coles carreres per etapes actuales éstes fueron extraordinariamente llargues, con una distancia media d'unos 400 quilómetros (nel Tour de Francia 2004 la media foi de 171 quilómetros). Los ciclistes teníen ente dos y tres díes de descansu ente cada etapa[11] y éstes fueron de normal llanes, quitando la segunda que foi de monte. Nun taben arrexuntaos n'equipos, yera una competición individual y teníen de pagar una tasa de 10 francos franceses pa competir na clasificación xeneral o 5 pa entrar nuna única etapa.[12] Como les etapes yeren tan llargues, toes sacante la primera empezaron antes de l'alba: la última etapa empezó a les 21:00 hores la nueche antes.[13] La salida de la 1ᵉʳ etapa tuvo llugar en Montgeron, asitiáu na periferia sur de París, delantre del café -y réveil matin a les 15:16 hores.

El maillot mariellu pal líder na clasificación xeneral entá nun fuera presentáu polo que'l líder yera identificáu por un brazalete verde.[9] Los ocho primeros ciclistes de cada etapa recibieron un premiu ente 50 francos y 1500 francos, que variaben por etapa. El total de primes xubió a 20 000 francos, los catorce primeros ciclistes na clasificación xeneral recibieron dende 3000 francos pal ganador a 25 francos pal decimocuartu llugar.[10] El vencedor de la etapa París-Lyon recibió 1500 francos, ente que'l vencedor de la etapa Toulouse-Burdeos recibió 700 francos. Cada corredor amás recibía 5 francos por acaldía de competición.[10]

Participantes

[editar | editar la fonte]
Lucien Pothier, segundu clasificáu.

En contraste coles carreres actuales, los ciclistes que nun terminaben una de les etapes podíen empezar cualesquier de les siguientes, pero ensin tener opción a lluchar pola clasificación xeneral. Hippolyte Aucouturier por casu, que tuvo que retirase de la primer etapa, volvió y ganó la segunda y tercer etapes. Tamién Charles Laeser, ganador na cuarta etapa, nun completara la tercera.[11]

Sesenta ciclistes, toos profesionales o semiprofesionales, empezaron la competición. D'esos, 49 yeren franceses, cuatro belgues, cuatro suizos, dos alemanes y unu italianu. Ventiún d'ellos llevaben publicidá de los fabricantes de bicicletes y 39 nun teníen nengún tipu de publicidá.[10][11][14] Otros venticuatro ciclistes aprovecharon la opción de participar n'etapes específiques y tomaron parte. Unu facer na 2ª y 4ª etapes, trés participaron na 2ª, unu na 3ª, quince na 4ª, y los otros cuatro compitieron na 5ª.[11]

Les etapes

[editar | editar la fonte]
Café au Reveil Matin en París.

Antes del empiezu de la competición los favoritos yeren Maurice Garin y Hippolyte Aucouturier.[6] Garin apoderó la carrera dende l'empiezu, ganando la primer etapa.[7] Foi un percorríu de 471 quilómetros dende París hasta Lyon el día 1 de xunetu. Empezó a les 15:16 hores, y los ciclistes primeramente corrieron a 35 km/h. El primer ciclista abandonó dempués de los primeres 50 quilómetros.[15] A les 23:00 hores, Garin y Emile Pagie, lideraben la carrera nel puntu de control de Nevers. Garin calculó nesi puntu que terminaríen a les 8:00 de la mañana. L'otru favoritu, Aucouturier, tuvo problemes estomacales mientres la nueche y foi incapaz de terminar la etapa.[9][15] Mientres esta primer etapa Jean Fischer usó un coche y foi descalificáu.[9][15] Pagie cayó, pero volvió llevantase pa liderar la competición xunto a Garin. Sobre les 9:00 hores apaecieron en Lyon, Garin alloñóse un pocu y ganó con 24 segundos de diferencia.[15]

Publicidá mientres el Tour de Francia 1903.

Anque Aucouturier abandonó na primer etapa, inda podía apostar les siguientes, ello ye que na segunda ente Lyon y Marsella, foi capaz de ganar al sprint tres 374 quilómetros el día 5 de xunetu. Na tercer etapa, los ciclistes que pertenecíen pola clasificación xeneral empezaron una hora primero que'l restu, incluyendo a Aucouturier. A la fin d'aquella etapa, escapárense un grupu de cuatro ciclistes y Eugène Brange ganó al sprint. Sicasí, Aucouturier terminó 27 minutos más tarde, lo que significaba que fuera 33 minutos más rápidu, y foi declaráu'l ganador de la etapa de Marsella a Toulouse el 8 de xunetu.[16] Garin caltuvo'l lideralgu, ayudáu por una cayida del segundu clasificáu, Pagie, na segunda etapa, que lo esanició de la competición.[9] Na cuarta etapa, Aucouturier tenía claro que quería ganar la tercer etapa consecutiva, pero foi sorprendíu usando'l cercu d'un coche, y foi descalificáu.[6] El suizu Carlos Laeser (quien abandonara na 3ᵉʳ etapa[11]) ganó la etapa ente Toulouse y Burdeos de 268 quilómetros el 12 de xunetu y convirtióse nel primer ganador non francés na competición. Como na tercer etapa los ciclistes estremárense en dos grupos y Laeser, que nun apostaba la clasificación xeneral, salió nel segundu grupu. Llegó 50 minutos más tarde que'l primeru polo que foi declaráu'l ganador.

Garin siguía liderando la competición, con Emile Georget segundu a más de dos hores.[17] Na quinta etapa ente Burdeos y Nantes de 425 quilómetros Georget sufrió dos pinchaes y durmióse cuando s'estremó a folgar, polo cual Garin aumentó la so diferencia col siguiente participante.[6][18] Amás d'eso, Garin ganó al sprint la etapa.[19] Fernand Augereau recibió un premiu de 100 francos del Velo-Sport Nantes pol últimu quilómetru más rápidu de la etapa nel velódromu de Nantes.[20] La última etapa foi la más llarga, con 471 quilómetros ente Nantes y el velódromu de París, apostada'l 18 de xunetu. Concluyó al sprint y Garin imponer por un segundu a Augereau y al belga Julien Lootens. El cronometraxe (llinia de llegada real) efectuar en Ville-d'Avray, pero'l percorríu prosiguió hasta'l Parque de los Príncipes, pa una vuelta d'honor y la entrega de premios. 20 000 espectadores vieron a Garin ganar la so tercer etapa y axudicase la clasificación xeneral con 2 hores 59 minutos y 31 segundos menos que'l siguiente clasificáu. Inda güei permanez como'l mayor marxe de tiempu ente los dos primeros clasificaos na hestoria del Tour de Francia.[9]

Resultaos d'etapa[11]
Etapa Fecha Llugares Tipu Distancia Ganador Líder
1ª 1 de xunetu París–Lyon Plain stage Etapa llana 467 km (290 mi) Maurice Garin Maurice Garin
2ª 5 de xunetu Lyon–Marsella Stage with mountain Etapa de monte 374 km (232 mi) Hippolyte Aucouturier Maurice Garin
3ª 8 de xunetu Marsella–Toulouse Plain stage Etapa llana 423 km (263 mi) Hippolyte Aucouturier Maurice Garin
4ª 12 de xunetu Toulouse–Burdeos Plain stage Etapa llana 268 km (167 mi) Charles Laeser Maurice Garin
5ª 13 de xunetu Burdeos–Nantes Plain stage Etapa llana 425 km (264 mi) Maurice Garin Maurice Garin
6ª 18 de xunetu Nantes–París Plain stage Etapa llana 471 km (293 mi) Maurice Garin Maurice Garin

Clasificación xeneral

[editar | editar la fonte]
Marcel Kerff, sestu clasificáu y primer belga del Tour.
A la fin del primer Tour. Maurice Garin, el primer vencedor (derecha) posa en compañía de Léon Georget (esquierda).

Finalmente, Maurice Garin ganó la carrera en 94 hores, 33 minutos y 14 segundos. Lucien Pothier foi segundu a 2 hores, 59 minutos y 21 segundos. Antes de la carrera, 79 ciclistes roblaron pa la clasificación xeneral; namái 60 ciclistes empezaron la carrera. A la fin d'ésta, 21 ciclistes completaron toles etapes y fueron incluyíos na clasificación xeneral. El lanterne rouge (postreru clasificáu) foi Arsène Millocheau, a 64 hores, 57 minutos y 8 segundos.[21][11]

Puestu Corredor País Publicidá Tiempu
1ᵘ Maurice Garin  Francia La Française 94h 33' 14"
2ᵘ Lucien Pothier  Francia La Française +2h 59' 21"
3ᵘ Fernand Augereau  Francia La Française +4h 29' 24″
4ᵘ Rodolphe Muller  Italia La Française +4h 39' 30″
5ᵘ Jean Fischer  Francia La Française +4h 58' 44″
6ᵘ Marcel Kerff  Bélxica — +5h 52' 24″
7ᵘ Julien Lootens  Bélxica Brennabor +8h 31' 08″
8ᵘ Gustave Pasquier  Francia La Française +10h 24' 04″
9ᵘ François Beaugendre  Francia — +10h 52' 14″
10ᵘ Aloïs Catteau  Bélxica La Française +12h 44' 57″
11ᵘ Jean Dargassies  Francia Gladiator +13h 49' 10″
12ᵘ Ferdinand Payan  Francia Champeyrache +19h 09' 02"
13ᵘ Julien Girbe  Francia JC Cycles +23h 16' 52"
14ᵘ Isidore Lechartier  Francia Gladiator +24h 05' 13"
15ᵘ Josef Fischer Alemaña Diamant +25h 14' 26"
16ᵘ Alexandre Foureaux  Francia — +31h 50' 52"
17ᵘ René Salais  Francia — +32h 34' 43"
18ᵘ Emile Moulin  Francia — +49h 43' 14"
19ᵘ Georges Borot  Francia — +51h 37' 38"
20ᵘ Pierre Desvages  Francia — +62h 53' 54"
21ᵘ Arsène Millocheau  Francia — +64h 57' 08"

Llista de corredores

[editar | editar la fonte]
Tercer clasificáu, Fernand Augereau.

Esta ye una llista de tolos ciclistes inscritos na clasificación xeneral, anque'l reglamentu dexaba la inscripción pa una sola etapa o pa toes elles.[11]

Dosal País Nome
1  Francia Maurice Garin
2  Francia Gustave Pasquier
3  Francia Lucien Barroy
5  Francia Alexandre Foureaux
6  Francia Henri Gauban
7  Francia Louis Barbrel
8  Francia Hippolyte Aucouturier
9  Bélxica Marcel Kerff
10  Francia Léon Georget
11  Francia Eugène Brange
12  Francia Jean Fischer
14  Francia Isidore Lechartier
15  Francia Benjamin Mounier
17  Francia Emile Pagie
21  Francia Jean Dargassies
22  Francia Emile Moulin
24  Bélxica Jules Sales
26  Francia Edouard Wattelier
27  Francia Claude Chapperon
28  Bélxica Julien Lootens
29  Francia René Salais
31  Francia Léon Habets
32  Francia Victor Dupre
33 Italia Rodolfo Muller
36  Francia Bedene
37  Francia Lucien Pothier
38  Francia Armand Perin
39  Francia Fernand Augereau
40  Francia Eugene Geay
41  Francia Ernest Pivin
Dosal País Nome
42  Suiza Paul Mercier
43  Francia Pierre Desvages
44  Francia Léon Pernette
45  Francia François Beaugendre
46  Suiza Anton Jaeck
47  Francia François Poussel
48 Alemaña Joseph Fischer
49 Alemaña Ludwig Barthelmann
50  Francia Julien Girbe
51  Suiza Charles Laeser
53  Francia Georges Borot
54  Francia Léon Durandeau
55  Francia Léon Riche
56  Francia A. Lassartigue
57  Francia L. Fougere
58  Francia Emile Torisani
59  Francia Henri Charrier
62  Francia Ferdinand Payan
63  Francia Paul Trippier
64  Francia H. Ellinamour
65  Francia Jean-Baptiste Zimmermann
66  Suiza Marcel Lequatre
67  Francia Arsene Millocheau
69  Francia François Monachon
71  Bélxica Alois Catteau
73  Francia Victor Lefevre
75  Francia Auguste Daumain
76  Francia Gustave Guillarme
77  Francia Quetier
78  Francia Philippe De Balade

Tres la competición

[editar | editar la fonte]

La circulación del diariu L'Auto amontóse significativamente mientres l'eventu. Realizóse una edición especial dempués de la carrera de 130 000 copies,[4] y la tirada habitual amontar de 25 000 a 65 000 copies. El gran ésitu de ventes aseguró la celebración al añu siguiente de la segunda edición, amás porque los ciclistes convirtiérense n'héroes nacionales. Maurice Garin volvió apostar el Tour de Francia 1904, pero fracasó nel so defensa del títulu porque foi descalificáu. Col premiu en metálicu que s'axudicó en 1903, 6075 francos franceses, Garin mercóse una estación de gas onde trabayó'l restu de los sos díes.[9]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 (fr) Historique du Tour de France, Année 1903, letour.fr. Retrieved 22 febreru 2016.
  2. ↑ (fr) Historique du Tour de France, Année 1903, letour.fr. Retrieved 3 marzu 2016.
  3. ↑ Augendre, Jacques. «Guide Historique, Part 6» (francés). Amaury Sport Organisation. Consultáu'l 10 d'avientu de 2010.
  4. ↑ 4,0 4,1 James, Tom (14 d'agostu de 2003). «Victory for the Little Chimney Sweep» (inglés). VeloArchive. Consultáu'l 10 d'avientu de 2010.
  5. ↑ James, Tom (4 d'abril de 2001). «The Origins of the Tour de France» (inglés). VeloArchive. Archiváu dende l'orixinal, el 4 de mayu de 2009. Consultáu'l 10 d'avientu de 2010.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «1903: Maurice Garin wint eerste Tour» (neerlandés). wielercentrum.com (19 de marzu de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 8 de marzu de 2012. Consultáu'l 10 d'avientu de 2010.
  7. ↑ 7,0 7,1 Miguel Ángel Barroso (30 de xunu de 2003). «epopeya-que-abluco-al mundu_191402.html El Tour cumple 100 años: La epopeya qu'ablucó al mundu editorial=ABC». Consultáu'l 22 de xunetu de 2014.
  8. ↑ Noakes, T. D.. «The limits of endurance exercise». Basic Research in Cardiology.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 McGann, Bill; McGann, Carol (2006). The Story of the Tour de France. Dog Ear Publishing, páx. 4–10. ISBN 1598581805. Consultáu'l 10 d'avientu de 2010.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 L'Auto. «Réglement du Tour de France 1903» (francés). Memoire du Cyclisme. Consultáu'l 27 de xineru de 2010.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 11,7 11,8 «1er Tour de France 1903» (francés). Memoire du cyclisme. Consultáu'l 10 d'avientu de 2010.
  12. ↑ Wheatcroft, Geoffrey (2003). Le Tour: a history of the Tour de France, 1903-2003. Simon & Schuster. ISBN 0743231104.
  13. ↑ Augendre, Jacques. «Guide Historique, Part 2» (francés). Amaury Sport Organisation. Consultáu'l 10 d'avientu de 2010.
  14. ↑ Torgler, Benno. «"La Grande Boucle": Determinants of Success at the Tour de France» (inglés). Journal of Sports Economics.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 «1ère étappe - Paris-Lyon - 467 kilomètres» (francés). Memoire du Cyclisme. Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.
  16. ↑ «Etape 3: Marseille–Toulouse» (francés). La Grande Boucle. Archiváu dende l'orixinal, el 13 de xunetu de 2011. Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.
  17. ↑ «1er Tour de France 1903 - 4ème étappe» (francés). Memoire du Cyclisme. Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.
  18. ↑ «1903 - 1st Tour de France» (inglés). Amaury Sport Organisation. Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.
  19. ↑ «Etape 5: Bordeaux–Nantes» (francés). La Grande Boucle. Archiváu dende l'orixinal, el 13 de xunetu de 2011. Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.
  20. ↑ Archives municipales de Nantes (ed.): «Le Tour de France - 5ème étape Bordeaux-Nantes (394 kil.)» (francés). -y Populaire (15 de xunetu de 1903). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-07-22. Consultáu'l 27 de xineru de 2010.
  21. ↑ «Cycling archives» (inglés). cyclingarchives.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2002-06-04. Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_Francia_1903&oldid=4360608»