Tityra cayana

De Wikipedia

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Tityra cayana
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Tityridae
Xéneru: Tityra
Especie: T. cayana
(Linnaeus, 1766)
Distribución
Sinonimia
Lanius cayanus[2]
Consultes
[editar datos en Wikidata]

'''Tityra cayana[3][4] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Tityridae que vive en Suramérica.[5] Enantes clasificábase dientro de Cotingidae.

Descripción[editar | editar la fonte]

Mide ente 20 y 22 cm de llargor y pesa de 60 a 70 g. Presenta dimorfismu sexual. El machu ye de color blancu mate percima y blancu per debaxo, col pileu negru; les rectrices, la remeres primariu y secundariu son tamién son de color negru; les remeres terciaries son de color gris platiáu. Les femes presenten color marrón escuru en llugar de negru nes ales y la cola y color marrón na cabeza, el llombu y la parte inferior, con estríes corites. Dambos sexos tienen un aniellu ocular acoloratáu de piel desnudo; l'iris ye coritu; el picu ye de color coloráu na base con punta negra. Les pates son fuscas.[6]

Cantar[editar | editar la fonte]

El so llamáu ye un runfíu curtiu ed, rek, urd o wenk. Tamién canta un doble bizei-buzzei o un triple wink, wink, wink. Ye más frecuente que cante cuando alza vuelu.[6]

Hábitat[editar | editar la fonte]

Alcuéntrase n'Arxentina, Bolivia, Brasil, Colombia, Ecuador, Guayana francesa, Guyana, Paraguái, Perú, Surinam, Trinidá y Tobagu y Venezuela.[1]

Vive nos cantos del monte húmedu, montes secundarios, plantíos con árboles de solombra,[7] nel pantanal, los zarráus o sabanes, según en tierra firme y el monte d'árees estacionalmente inundables, polo xeneral a menos de 500 m d'altitú, pero dacuando hasta los 1100 msnm.[8]

Alimentación[editar | editar la fonte]

Aliméntense principalmente de frutos de tamañu medianu, anque dacuando peracaben tamién inseutos,[7] pero casi siempres son nuevos los que los peracaben. Busca alimentu en pareya y dacuando solo o en pequeños grupos, pero siempres son intolerantes a otres especies d'aves a les que traten de d'estornar.[9]

Reproducción[editar | editar la fonte]

Añera nun furacu de dalgún árbol, xeneralmente nun nial de picatueru abandonáu o na corona d'una palmera seca, onde asitia un llechu de fueyes seques y delles pequeñes cañes. La fema pon 3 güevos de color ante con manches marrón, que guara mientres casi tres selmanes. Dambos padres alimenten a los pitucos, qu'abandonen el nial 3 selmanes a un mes dempués.[10]

== Taxonomía reconocen dos subespecies, que dacuando fueron trataes como especies separaes, y presenten la siguiente distribución y carauterístiques:[6]

Ancha base colorada nel picu. Machu con envés abuxáu. Fema con plumaxe marrón variáu con estríes pequeñes nel pechu y l'envés y gargüelu blancu.
Base colorada del picu angosta. Machu col envés blancu nitid. Fema col plumaxe de diversos matices con munches estríes escures.

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. 1,0 1,1 BirdLife International (2012). «Tityra cayana» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 3 d'avientu de 2014.
  2. Black-tailed Tityra (Tityra cayana) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 3 d'avientu de 2014.
  3. F. Bernis, E. de Juana, J. del Hoyo, M. Fernández-Cruz, X. Ferrer, R. Sáez-Royuela y J. Sargatal, Nomes en castellán de les aves del mundu encamentaos pola SEO (9ª parte p. 496)
  4. Avibase
  5. Mobley (2004), SACC (2007)
  6. 6,0 6,1 6,2 Mobley (2004), Hilty (2003), WikiAves
  7. 7,0 7,1 WikiAves
  8. Hilty (2003)
  9. Machado (1999), Mobley (2004)
  10. Greeney et al. (2004), Mobley (2004)

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  • WikiAves Anambé-branco-de-rabu-preto. Consultáu'l 18 de xineru de 2012.
  • Avibase Titira Colinegro (Tityra cayana) (Linnaeus, 1766). Consultáu'l 18 de xineru de 2012.
  • ffrench, Richard; O'Neill, John Patton & Eckelberry, Don R. (1991): A guide to the birds of Trinidad and Tobago (2nd edition). Comstock Publishing, Ithaca, N.Y. ISBN 0-8014-9792-2
  • Greeney, Harold F.; Gelis, Rudolphe A. & White, Richard (2004): Notes on breeding birds from an Ecuadorian lowland forest. Bulletin of the British Ornithologists 124(1): 28-37. PDF fulltext
  • Hilty, Steven L. (2003): Birds of Venezuela. Christopher Helm, London. ISBN 0-7136-6418-5
  • Machado, C.G. (1999): A composição dos bandos mistos d'aves na Mata Atlântica da Serra de Paranapiacaba, no sureste brasileiro [Mixed flocks of birds in Atlantic Rain Forest in Serra de Paranapiacaba, southeastern Brazil]. Revista Brasileira de Biologia 59(1): 75-85 [Portuguese with English abstract]. doi 10.1590/S0034-71081999000100010 PDF fulltext
  • Mobley, J.A. (2004): 441. Black-tailed Tityra. In: del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew & Sargatal, Jordi (eds.): Handbook of Birds of the World (Volume 9: Cotingas to Pipits and Wagtails): 450, Plate 47. Lynx Edicions, Barcelona. ISBN 84-87334-69-5
  • South American Classification Committee (SACC) (2007): Proposal #313 - Adopt the Family Tityridae.
  • Stiles, F. Gary & Skutch, Alexander Frank (1989): A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]