Teucrium marum

Teucrium marum;
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
División:	Magnoliophyta
Clas:	Magnoliopsida
Orde:	Lamiales
Familia:	Lamiaceae
Subfamilia:	Ajugoideae
Tribu:	Teucrieae
Xéneru:	Teucrium
Especie:	Teucrium marum; L.
Sinonimia
	Chamaedrys marum (L.) Moench;
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
	[editar datos en Wikidata]

El tomillu de gatu o Teucrium marum ye una planta de la familia Lamiaceae.

Descripción[editar | editar la fonte]

A pesar de la so nome común, nun ye esautamente un tomillu, sinón un pariente cercanu del xéneru Teucrium, los sos fueyes son pequeñes y ovales y dan-y l'aspeutu de tomillu, ye perenne. Tien hoja color gris-verde y flores rosaes bien fragantes pel branu. Les flores tán en puntes solitaries y son de color rosáu.

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Ye natural d'España, onde crez en suelos secos y abiertos y onde les xelaes nun son severes.

Propiedaes[editar | editar la fonte]

La planta cuando ye nueva al estregase emana un golor arumoso qu'escita al tusida. El so sabor ye amargosu acompañáu de la sensación de calor.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Teucrium marum, describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 564. 1753.^[2]

Etimoloxía

Teucrium: nome xenéricu que remanez del Griegu τεύχριον, y depués el Llatín teucri, -ae y teucrion, -ii, usáu por Pliniu'l Vieyu en Historia naturalis, 26, 35 y 24, 130, pa designar el xéneru Teucrium, pero tamién el Asplenium ceterach, que ye un felechu (25, 45).^[3]Hai otres interpretaciones que deriven el nome de Teucri, -ia, -ium, de los troyanos, pos Teucru yera fíu del ríu Escamandro y la ninfa Idaia, y foi l'antepasáu llexendariu de los troyanos, polo qu'estos postreros de cutiu son llamaos teucrios.^[4] Pero tamién Teucrium podría referise a Teûkros, en Llatín Teucri, esto ye Teucru, fíu de Telamón y Hesione y mediohermanu d'Ajax, y que llucharon contra Troya mientres la guerra del mesmu nome, mientres la cual afayó la planta nel mesmu periodu en que Aquiles, según la lleenda, afayó la Achillea.^[5]