Tephrosia apollinea

De Wikipedia
Tephrosia apollinea
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Fabales
Familia: Fabaceae
Subfamilia: Faboideae
Tribu: Millettieae
Xéneru: Tephrosia
Especie: T. apollinea
(Delile) Link
Distribución
Distribución natural
Distribución natural
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Tephrosia apollinea ye una especie de lleguminosa, nativa del suroeste d'Asia (Arabia, Socotra, Irán, Paquistán, el noroeste de la India) y el nordés d'África (Exiptu, Sudán, Etiopía, Eritrea, Djibouti, Somalia).[1][2][3][4][5]

Los folletos de la planta son obovaes -oblongos ya iguales, y de una testura sedosa. Los frutos ( llegumes ) son típicamente de 2.5 a 5 cm de llargu y contienen seis o siete granes de color marrón. Les especies típicamente crez nes zones onde los suelos son relativamente fondos, especialmente n'árees semi-grebes y ramblas , y nes terraces y cuetos d'escasa rimada.

Tephrosia apollinea sábese que ye tóxicu pa les cabres . A pesar de que s'utilizó en Omán pa tratar la bronquitis, tos, dolor d'oyíu, la conxestión nasal y firíes y quebres de güesos, a partir de 1993 el so mayor impautu nos seres humanos nun s'evaluara. Puede ser utilizáu pa faer colorantes índigo, y les fueyes y los d'otres plantes utilizar pa preparar bébores calientes polos beduinos en partes del Sinaí y el Negev.

Descripción[editar | editar la fonte]

Foliolos de Tephrosia apollinea

Los foliolos de la planta son obovaes -oblongos, en forma de cuña, de llaos iguales, y de una testura sedosa. El nerviu central suel plegase llonxitudinalmente,[6] y caracterícense poles venes tresversales paraleles.[7] Los frutos ( llegumes ) son típicamente de 2.5 a 5.1 cm de llargu y contienen seis o siete granes de color marrón.[8][9] La planta amuesa flores de color púrpura mientres la temporada; descríbese-yos como'l so mayor curiosu nel mes de xineru. Polo xeneral crez a 45-50 cm d'altor,[5] y puede crecer nos montes con una altitú de más de 914 m.[10] Tanto diploides (22 cromosomes ) y tetraploide (44 cromosomes) que los sos citotipos reportáronse.[11]

Los raigaños de Tephrosia apollinea son fondes, enfusando los suelos a una fondura de 3 metros o más, ayudando a l'absorción del mugor del suelu.[5] El mugor almacenar na corteza de los raigaños, que ta protexida por una delgada peridermis . L'almacenamientu d'agua na corteza dexa la crecedera y la reproducción en tiempos de seca, que dexen qu'espollete tantu en condiciones grebes y semiáridas y pa sobrevivir mientres l'iviernu y el branu en momentos d'escasez de precipitaciones.[5] Los raigaños crecen a una rápido velocidá por sigo mesma, ya inclusive na fase temprana de la planta presenten una sesión de llargor d'un cm, y los raigaños puede tar yá tener 30 cm o más de llargor.[5][12]

Distribución y ecoloxía[editar | editar la fonte]

La especie rexistrar nos países d'África del nordés en Djibouti, Exiptu, Eritrea, Etiopía, Somalia y Sudán, los asiáticos occidentales d'Irán, Israel, Xordania, Omán, Arabia Saudita, Yeme del Sur, los Emiratos Árabes Xuníos y Yeme ( incluyendo la islla yemenina de Socotra), y los del sur d'Asia les naciones de la India y Paquistán.[1][2][12][13][14][15][16]

Toxicidá[editar | editar la fonte]

Tephrosia apollinea cítase como "desagradable",[17] anque les granes de la planta según los informes, ye una de les favorites de la ganga qu'habita la carba desértico del norte de Sudán,[18] y la caparina Colias croceus sábese que s'alimenta d'ella. [ 44 ] Esto dexó-y colonizar el paisaxe en partes del Mediu Oriente, que fueron un llendo escesivu, especialmente n'altitúes más baxes. [ 45 ] La especie ye conocida por ser tóxicos pa les cabres; un estudiu publicáu a principios de 1980 reveló que 11 de 12 cabres morrieron dempués de 1 a 40 díes de dosificación oral diaria de tephrosia apollinea biltos (fresques o seques), y qu'amuesa les reacciones adverses a inxerilo como disnea , debilidá de la estremidaes y les articulaciones que causen la inestabilidá nel movimientu, los cambeos na composición de la grasa, catarral enteritis , y hemorraxa nel corazón, los pulmones, y la mucosa intestinal.[19] Los rotenoides estrayíos de les granes de la planta tamién causaron la mortalidá total en Aphis craccivora, cuando s'aplica a una concentración de 0,1% mientres 48 hores.[20]

Usos[editar | editar la fonte]

Tephrosia apollinea floriamientu

Tephrosia apollinea puede utilizase pa faer tintes índigo.[21][22] Reparóse que la especie cultivábase comúnmente pa esti propósitu en Nubia nel 1800.

La planta ye conocida poles sos propiedaes melecinales y tien propiedaes anti-bacterianes significatives; les fueyes y el raigañu utilizáronse pa tratar la bronquitis, tos, dolor d'oyíu, mancaes y quebres de güesos polos herbolarios en países como Omán.[23] Les fueyes molíes de Tephrosia apollinea son tamién esneldaes p'amenorgar la conxestión nasal, o fervíes con agua pa faer gotes pa los oyíos.[23] La corteza en polvu puede ser entemecida con agua y arrámase nos oyíos de los camellos pa sollivia-y de les cachiparros, y les fueyes en polvu puede utilizase como una pasta nel tratamientu de les firíes.[16] Puédese tamién estregues nes estremidaes en xunto con Fagonia indica y Ocomim basilicum pa tratar a persones afeutaes con poliomielitis.[24]

Anque desagradable cuando se consume cruda, cuando se fierve les fueyes de Tephrosia apollinea y otres numberoses plantes utilizar pa preparar bébores calientes polos beduinos en partes del Sinaí y el Negev.[25] Sicasí, los médicos a base de yerbes en Omán alverten que Tephrosia apollinea puede ser potencialmente dañible pa los seres humanos, y a partir de 1993 foi dafechu analizada químicamente pa evaluar l'impautu más ampliu que podría tener na salú.[23]

Fitoquímica[editar | editar la fonte]

Cuando s'ensuga, les fueyes de Tephrosia apollinea atopóse que conteníen el 4,4% de mugor, el 21,1% de proteína crudo, el 19,8% de fibra cruda, y el 10,9% de ceniza.[26] Un analís químicu reveló que contién rotenoides, isoflavones , flavanones, chalcones y flavones,[27] L'estractu de cloroformu de la parte aérea de Tephrosia apollinea tamién revelaron siete nuevos 8- flavonoides prenilaos, incluyendo tefroapollin AG (1-7).[28]

En 2006, los investigadores de la Universidá Sultán Qaboos publicaron los sos afayos d'una investigación química nes fueyes nel qu'afayaron que contenía semiglabrin, semigalbrinol, y una nueva flavanona llamáu apollineanina.[29] Un estudiu en 2004 reveló que pseudosemiglabrin estrayíu de les partes aérees de Tephrosia apollinea tuviera un efeutu antiproliferativo sobre llinies celulares de cáncer.[30]

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Tephrosia apollinea describióse por (Delile) Link y espublizóse en Naturwissenschaftliche Reise nach Mossambique . . . 47. 1861.[31]

Etimoloxía

Tephrosia: nome xenéricu que deriva de les pallabres griegues: τεφρος (tephros), que significa "cenicientu", en referencia a la coloración abuxada dau a les fueyes polos sos mestos tricomes.[32]

apollinea: epítetu llatín ;Sinonimia:

  • Galega apollinea Delile [33]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. 1,0 1,1 «Tephrosia apollinea». Flora of Pakistan, eFloras.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 9 d'abril de 2014.
  2. 2,0 2,1 . ILDIS LegumeWeb. International Legume Database & Information Service. Consultáu'l 11 d'abril de 2014.
  3. Link, Johann Heinrich Friedrich (1822). Enumeratio plantarum Horti regii botanici berolinensis alteria (en Latin). Apud G. Reimer, páx. 252.
  4. Delile, Alire Raffeneau (1813). «Flore d'Égypte, explications des planches: Description de l'Égypte, ou, Recueil des observations et des recherches qui ont été faites en Égypte pendant l'expédition de l'armée française», Histoire Naturelle 2 (en francés). De l'Imprimerie Impériale, páx. 288.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Study of the Root System of Tephrosia Apollinea and its survival value under arid conditions». Research of the Botany Department of the University of Rajasthan, Jaipur, published in the Economic Journal of Japan, 29: pp. 229-233. Consultáu'l 13 de marzu de 2014.
  6. «Senna». Botanical.com. Consultáu'l 13 d'abril de 2014.
  7. Garrod, Sir Alfred Baring (1868). The Essentials of Materia Medica, Therapeutics, and the Pharmacopoeias, páx. 214.
  8. Pereira, Jonathan (8 d'abril de 1837). «Lectures on materia medica, or pharmacology, and general therapeutics, delivered at the Aldersgate School of Medicine». The London Medical Gazette (Londres: Longman, Orme, Brown, Green, and Longmans) 20:  p. 36. https://books.google.com/books?id=TPQaAQAAMAAJ&pg=PA36. 
  9. Lindley, John (1838). Flora Mélica, a Botanical Account of All the More Important Plants Used in Medicine, in Different Parts of the World. Londres: Longman, Orme, Brown, Green, and Longmans, páx. 244, 259.
  10. {{cita publicación |títulu=The flora of Ngamiland |first1=Y. |last1=Lugard |first2=N. Y. |last2=Brown |publicación=Bulletin of Miscellaneous Information |editorial=Royal Gardens, Kew |volume=1909 |númberu=3 |añu=1909 |páxines=81–146 (see p. 103) |url=https://biodiversitylibrary.org/page/11626938%7Cissn=03664457%7Cdoi=10.2307/4111525%7Cregistration=nun Note: some page numbers in the biodiversitylibrary.org scan are misordered.
  11. «Chromosome numbers in some tax of Fabaceae mostly native to Pakistan». Annals of the Missouri Botanical Garden 81:  páxs. 792–795. 1994. doi:10.2307/2399924. https://biodiversitylibrary.org/page/28140937. 
  12. 12,0 12,1 «Tephrosia apollinea / טפרוסיה נאה». Wild Flowers of Israel. Self-published. Consultáu'l 9 d'abril de 2014.
  13. «Zur Vegetation und Flora Jordaniens» (n'alemán). Denisia. Landesmuseen Neue Serie 2 14:  páxs. 133–220. 2004. http://www.landesmuseum.at/pdf_frei_remote/DENISIA_0014_0133-0220.pdf. 
  14. Musselman, Lytton John (27 d'abril de 2007). «Checklist of Plants of the Hashemite Kingdom of Jordan». Plant Site. Old Dominion University. Consultáu'l 11 d'abril de 2014.
  15. Schiffman, Yale M.; Society, U.S. Region Remote Sensing (1984) Proceedings of a Working Group Meeting, August 22–26, 1983, San Francisco, California: Earth resource management, an international perspective. CERMA, páx. 44.
  16. 16,0 16,1 «Characterisation of the Wurayah Catchment Basin. the First Mountain Protected Area in the United Arab Emirates». International Journal of Ecology and Environmental Sciences 35 (4) :pp. 289- 311 (page 8 in PDF), 2009. Consultáu'l 13 d'abril de 2014.
  17. Ghazanfar, S.A.; Fisher, M. (31 d'agostu de 1998) Vegetation of the Arabian Peninsula. Springer, páx. 188. ISBN 978-0-7923-5015-6.
  18. Bowen, W. Wedgwood (1928). «The game-birds and water-fowl of the Suden». Suden Notes and Records (University of Khartoum) 11:  páxs. 69–82.  See page 71.
  19. «Nota lepidopterologica. The butterflies of the Sinai Peninsula (Lep. Rhopalocera)». Biodiversity Heritage Library. Consultáu'l 13 de marzu de 2014.
  20. «Natural rotenoids from Tephrosia apollinea and their effects against Aphis craccivora Koch (Aphididae).». Mededelingen van de Faculteit Landbouwwetenschappen, Rijksuniversiteit Gent 1990 Vol. 55 Non. 2b pp. 657-660. Consultáu'l 13 d'abril de 2014.
  21. Knox, Alexander; Knox, Mary S. (1911). «Appendix I: Explanatory glossary of the principal vegetable productions except timber-trees», The Climate of the Continent of Africa. University of Cambridge, páx. 513.
  22. Lindley, John (1836). A Natural System of Botany: Or a Systematic View of the Organisation Natural Affinities and Geographical Distribution of the Whole Vexetal Kingdom ..., 2nd, Longman, Rees, Orme, Brown, Green, and Longmans, páx. 153.
  23. 23,0 23,1 23,2 «Medicinal plants of northern and central Oman (Arabia)». Economic Botany (New York Botanical Garden Press on behalf of The Society for Economic Botany) 47 (1):  páxs. 89–98. 1993. ISSN 1874-9364. 
  24. Ghazanfar, Shahina A. (24 d'agostu de 1994). Handbook of Arabian Medicinal Plants. CRC Press, páx. 216. ISBN 978-0-8493-0539-9.
  25. Bailey, Clinton (1981). «Bedouin plant utilization in Sinai and the Negev». Economic Botany (New York Botanical Garden Press on behalf of The Society for Economic Botany) 35 (2):  páxs. 145–162. ISSN 1874-9364.  See pages 151, 161.
  26. Dirar, Hamid A. (1984). «Kawal, meat substitute from fermented Cassia obtusifolia leaves». Economic Botany (New York Botanical Garden Press on behalf of The Society for Economic Botany) 38 (3):  páxs. 342–349. ISSN 1874-9364. 
  27. «Crystal Structure Elucidation and Anticancer Studies of (-)-Pseudosemiglabrin: A Flavanone Isolated from the Aerial Parts of Tephrosia apollinea». accessed via Plosone.org. Consultáu'l 13 d'abril de 2013.
  28. «Prenylated flavonoids, from Tephrosia apollinea». Faculty of Science, Minia University. Consultáu'l 13 d'abril de 2014.
  29. «(+)-Apollineanin: A new flavanone from Tephrosia apollinea». Natural Product Research (Taylor & Francis) 20 (12):  páxs. 1046–52. 2006. doi:10.1080/14786410500399714. ISSN 1478-6419. PMID 17127656. 
  30. «Crystal structure elucidation and anticancer studies of (-)-pseudosemiglabrin: A flavanone isolated from the aerial parts of Tephrosia apollinea». PLOS ONE (Public Library of Science) 9 (3):  páxs. y90806. 2014. doi:10.1371/journal.pon.0090806. ISSN 1932-6203. PMID 24608571. PMC 3946547. http://www.plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pon.0090806. 
  31. «Tephrosia apollinea». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 15 d'abril de 2015.
  32. Quattrocchi, Umberto (2000). CRC World Dictionary of Plant Names: Common Names, Scientific Names, Eponyms, Synonyms, and Etymology IV R-Z. CRC Press, páx. 2642. ISBN 978-0-8493-2678-3.
  33. «Tephrosia apollinea». The Plant List. Consultáu'l 15 d'abril de 2015.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]