Soto de Sajambre
 Soto de Sajambre | |
|---|---|
 | |
| Alministración | |
| País |  España |
| Autonomía |  Castiella y Lleón |
| Provincia |  provincia de Lleón |
| Conceyu | Oseya de Sayambre |
| Tipu d'entidá | entidá singular de población |
| Códigu postal |
24916 |
| Xeografía | |
| Coordenaes | 43°09′46″N 5°02′08″W / 43.162777777778°N 5.0355555555556°O |
  Soto de Sajambre Soto de Sajambre (España) | |
| Altitú | 930 m |
 | |
Soto de Sajambre ye una llocalidá asitiada a 930 m d'altitú nel valle de Sajambre, nel estremu nordeste de la provincia de Llión (Castiella y Llión, España). Pertenez al conceyu d'Oseya de Sayambre.
Llocalización[editar | editar la fonte]
Soto de Sajambre atiesta col conceyu d'Amieva, nel Principáu d'Asturies, col Escobiu de Los Beyos y col términu vecinal d'Oseya de Sayambre. Ta allugáu dientro del Parque Nacional de los Picos d'Europa, a los pies de Peña Santa de Castiella, que coles sos 2.596 m ye'l cume más altu del macizu occidental de Picos y de Castiella y Llión. Sotu ye, ensin dulda, unu de los pueblos de monte más almiraos del Norte Peninsular.
Tradicionalmente denominóse-y el Xardín de Peña Santa". Citando a José Ramón Lueje, “Soto de Sajambre ye'l más bellu pueblu de monte conocíu, dientro del meyor cuadru de la más prodixosa naturaleza". Los sos paisaxes, la so rica vexetación y el so allugamientu a los pies del macizu occidental de los Picos d'Europa, faen d'él una paraxa d'estraordinaria guapura. Les sos cases son bona muestra de l'arquiteutura tradicional del Valle de Sajambre, con corredores, y un horru típicu de la zona.
Na actualidá ye un estraordinariu puntu de partida pa empecipiar rutes de senderismo pel interior del Parque Nacional, siendo visitaes por numberosos amantes del montañismo a lo llargo del añu. Ente les más frecuentaes tán la Sienda del Arcedianu" y la que conduz a la Mayada de Vegabaño", ensin dulda unu de los meyores sitios dende onde puede contemplase Peña Santa.
Les sos xentes vivieron de la ganadería, anque tamién del troquéu de ferramientes y artículos de madera por ceberes y llegumes en Tierra de Campos. Anguaño los pocos habitantes que tán n'activu son ganaderos o se dediquen a actividaes turístiques y hosteleres. Les tradiciones del pueblu de Sotu tienen una enorme influencia asturiana, por cuenta de la so proximidá xeográfica y a que nel pasáu Sotu formó conceyu (conceyu) con Amieva, como asina lo atestigüen pruebes documentales dataes en 1308.
Soto de Sajambre tamién sufrió como'l restu d'España un éxodu importante de les sos xentes escontra América nel sieglu XIX, fuxendo de les dures condiciones de vida y en busca de fortuna. Una de les persones que partió camín de Méjico a finales del sieglu XIX foi Félix de Martino Díez.
Patrimoniu Históricu[editar | editar la fonte]
A l'arrogante redolada natural de fayedales y carbayeres, Soto de Sajambre xune un singular patrimoniu arquiteutónicu, nel que destaca percima de too la so magnífica Escuela, la más preciada obra de D. Félix de Martino. Empezó la so construcción en 1906, abriendo les sos puertes el 21 d'agostu de 1907. El maestru Leonardo Barriada desenvolvió na mesma hasta 1932 un modelu educativu inspiráu na Institución Llibre d'Enseñanza. Gracies a l'arrogancia del so promotor, la Escuela cuntó con material didáctico d'estraordinaria calidá, bona parte del cual caltiénse y espónse n'el mesmu edificiu, güei convertíu en Muséu.
Otros elementos arquiteutónicos d'interés son la ilesia parroquial de La nuesa Señora de les Nieves y el molín, dambos del sieglu XIX, la fábrica de la lluz, llavaderos, horros y les tradicionales cases colos sos corredores.
Félix de Martino[editar | editar la fonte]
Félix de Martino Díez (1859-1924) ye'l fíu más pernomáu de Sotu, y el so principal benefactor. Emigráu a Méxicu, consiguió convertise nun importante empresariu testil de Puebla, participando tamién en negocios petrolíferos. Pero lo que lu estremó d'otros indianos foi qu'invirtió gran parte de la so fortuna n'enllantar la educación escolar nel pueblu y tratar d'ameyorar la calidá de vida de los sos vecinos, dotando a la llocalidá de les infraestructures necesaries y tratando de garantizar la pervivencia de les mesmes, tou ello por aciu un enfoque de cooperación, según el cual los vecinos de Sotu tendríen d'apurrir materiales y mano d'obra pa les obres. El so legáu entá perdura, y convierte al pueblu n'unu de los más singulares del monte lleonés.
Festividá[editar | editar la fonte]
El día 5 d'agostu celebrar en Soto de Sajambre la tradicional Fiesta de La nuesa Señora de les Nieves que los sos actos de celebración enllargar hasta'l día 6 d'agostu. Esta fiesta vien celebrándose dende hai cientos d'años y na actualidá ye un puntu d'alcuentru de tolos naturales y descendientes de Sotu.
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Referencies[editar | editar la fonte]
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Soto de Sajambre.
Datos: Q6132661- Multimedia: Soto de Sajambre