Saltar al conteníu

Sinoesfera

De Wikipedia
Sinoesfera
Sinoesfera
Nome chinu
Chinu tradicional 漢字文化圏
Chinu simplificáu 汉字文化圈
Lliteralmente: Círculu cultural hanzi
Treslliteraciones
Hakka
Romanización hon55 sii55 vun11 fa55 kien24
Mandarín
Hanyu Pinyin Hànzì Wénhuà Quān
Min
Hokkien POJ hàn-jī bûn-huà-khuan
Wu
Romanización hoe zy ven ho jioe
Canton
Jyutping hon³ zi⁶ man⁴ faa³ hyun¹
Nome xaponés
Kanji 漢字文化圏
Kana かんじぶんかけん
Treslliteraciones
Romaji kanji bunkaken
Nome coreanu
Hangul 한자문화권
Hanja 漢字文化圏
Treslliteraciones
- Romanización
revisada
hanja munhwagwon
Nome vietnamín
Quốc ngữ Vòng văn hóa chữ Hán
[editar datos en Wikidata]

La sinoesfera ye l'área xeográfica del este d'Asia que la so historia y cultura rellaciónase direutamente cola de China. Los países entren dientro d'esta categoría son Corea del Sur, Corea del Norte, Taiwán, Xapón, Vietnam y China.

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]

Sinogramas

[editar | editar la fonte]

El nome chinu del conceutu "sinoesfera" significa lliteralmente "círculu cultural de los sinogramas" polo que'l conceutu del usu de los calteres chinos ye determinante nel conceutu. Los pueblos del sinoesfera carauterizar por utilizar a lo llargo de la historia los sinogramas, especialmente nos trabayos lliterarios y tamién en documentos de gobiernu. Sicasí son munchos los países actuales que formen el sinoesfera que nun siguen el so usu:

  • Vietnam: sustituyéronse dafechu pol alfabetu llatín
  • Corea del Sur: sustituyéronse pol alfabetu coreanu, Hangul pero siguen utilizándose para desambiguar pallabres homófones.
  • Corea del Norte: sustituyéronse dafechu pol alfabetu coreanu
  • Mongolia: sustituyéronse dafechu pol alfabetu cirílicu

Anque hubo propuestes de sustituyir los sinogramas por un alfabetu fonéticu que fora menos complexu, en Xapón y China los sinogramas siguen utilizándose pa la comunicación escrita y refugóse sustituyilos porque tán consideraos una traza esencial de les sos identidaes nacional y cultural. Utilicen oficialmente los sinogramas:

El sinoesfera nun se caracteriza pola homoxeneidá llingüística. A nivel nacional les llingües de cada país pertenecen a families llingüístiques distintes: el idioma mongol, pertenez a la familia de les llingües mongóliques clasificada por dellos llingüistes como parte de la familia altaica; el idioma coreanu ye una llingua aisllada, forma la llingua aisllada con más falantes del mundu; el xaponés forma parte de la familia de llingües xapóniques, enantes considerada como una llingua aisllada; el vietnamita ye parte de la familia de llingües austroasiátiques; d'últimes el chinu forma parte de les llingües sino-tibetanes y ye faláu nes árees:

A nivel rexonal tamién esiste gran diversidá llingüística, anque debíu al presitigo históricu de les respeutives llingües nacionales les llingües rexonales son falaes de forma minoritaria. Hai numberoses minoríes nestos países como los ainus en Xapón; Corea ye relativamente homoxénea; en Mongolia esisten ensame de distintes tribus nómades y sedentaries y en Vietnam hai una pluralidá de llingües minoritaries como les tai, muong o jemera.

En China fálase oficialmente'l chinu faláu común forma regulada del chinu mandarín, pero tamién hai numberoses otres variedaes orales de chinu (principalmente'l wu y el cantones). Les rexones autónomes tienen les sos propies llingües oficiales amás del chinu (mongol, güigur, tibetanu, etc) y distintos dialeutos d'estes llingües; en Taiwán y Singapur, fálase oficialmente'l mandarín y tamién s'usa enforma'l minnan. En Ḥong Kong y en Macáu, fálase cantones y tres la integración, cada vez más el mandarín. En Hong Kong amás utilízase abondo'l inglés.

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]