Sijoté-Alín

Sijoté-Alín central
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
	Sopka
Llugar	Rusia
Criterios	Natural: x
Referencia	766
Inscripción	2001 (XXV Sesión)
Área	Europa y América del Norte

Sijoté-Alín (en rusu: Сихотэ-Алинь) ye una cordal nel krai de Primorie y el krai de Jabárovsk, Rusia, que s'estiende aproximao por 900 km escontra'l nordés dende'l puertu rusu nel Pacíficu de Vladivostok. La mayor elevación correspuende al Monte Anik (1.933 msnm).

El Sijoté-Alín entiende una de les más estraordinaries zones templaes del mundu. Especies típiques de la taiga tales como'l renu y el osu pardu coesisten con especies tropicales como'l tigre siberianu, el lleopardu del Amur y el osu tibetanu.

El gran abellugu de vida natural del Sijoté-Alín foi creáu pa caltener el so inusual vida selvaxe. En 1978, la Unesco inscribió Sijoté-Alín como Reserva de la Biosfera.^[1] Nel 2001, convertir en Patrimoniu de la Humanidá, citando la Unesco la so importancia pa la sobrevivencia d'especies amenaciaes como'l tigre siberianu. Dos son los elementos d'esti llugar natural, Patrimoniu de la Humanidá:^[2]

Códigu	Nome	Llugar	Coordenaes	Superficie
766-001	Reserva natural de Sijoté-Alín	Distritu de Ternei	45°20′N 136°10′E / 45.333°N 136.167°E / 45.333; 136.167	401428 Hai
766-002	Reserva Zoolóxica de Goralij	Zona costera del Mar del Xapón, N. de Ternei	45°20′N 136°50′E / 45.333°N 136.833°E / 45.333; 136.833	4749 Hai

Ente 1910 y 1920, el Sijoté-Alín foi extensivamente esploráu por Vladímir Arséniev (1872–1930) quien describió la so aventura en dellos llibros, especialmente Dersu Uzala (1923), qu'en 1975 foi lleváu al cine por Akira Kurosawa, consiguiendo un Oscar.

Nel añu 1947 una agua de meteoritos producir na zona dando llugar al meteoritu de Sijoté-Alín.

Referencies

↑ «Biosphere Reserve Information SIKHOTE-ALIN» (inglés). Unesco. Consultáu'l 10 d'abril de 2015.
↑ «Central Sikhote-Alin». UNESCO Culture Sector. Consultáu'l 10 d'abril de 2015.

Enllaces esternos

Sikhote-Alin as a World Heritage Site, n'inglés

[1] «Biosphere Reserve Information SIKHOTE-ALIN» (inglés). Unesco. Consultáu'l 10 d'abril de 2015.

[Unesco-2] «Central Sikhote-Alin». UNESCO Culture Sector. Consultáu'l 10 d'abril de 2015.

[1]

[2]