Sebastián I de Portugal

Sebastián I de Portugal
monarca de Portugal (es) 11 xunu 1557 - 4 agostu 1578 ← Xuan III de Portugal - Enrique I de Portugal (es) → Gran Maestre de la Orden de la Torre y Espada (es)
Vida
Nacimientu	Palacio de Ribeira (es) , 20 de xineru de 1554 (greg.)
Nacionalidá	Reinu de Portugal
Llingua materna	portugués
Muerte	Alcazarquivir, 4 d'agostu de 1578 (greg.) (24 años)
Causa de la muerte	muertu en combate
Familia
Padre	Juan Manuel de Portugal
Madre	Xuana d'Habsburgu
Pueblu	Casa de Avis (es)
Estudios
Llingües falaes	portugués
Oficiu	políticu
Seudónimos	O Desejado
Serviciu militar
Lluchó en	Batalla de Alcazarquivir (es)
Creencies
Relixón	Ilesia Católica

Sebastián I de Portugal, moteyáu «el Deseyáu», (20 de xineru de 1554 ^(greg.), Palacio de Ribeira ^(es)  – 4 d'agostu de 1578 ^(greg.), Alcazarquivir) y de la so esposa, l'archiduquesa Xuana d'Austria, infanta d'España. Yera, por tanto, sobrín-nietu de Carlos I d'España per vía materna y bisnietu pel llau paternu de Manuel I de Portugal.

Primeros años

Litografía que representa a Sebastián de neñu.

Sebastián llegó al tronu tres la muerte del so padre en 1554, dos selmanes antes de la so nacencia, y eso asocedió-y trés años más tarde a la muerte del so güelu. Al ser inda un neñu, la rexencia recayó primero na so güela paterna, Catalina d'Habsburgu, y dempués nel so tíu güelu, el cardenal Enrique de Portugal. Mientres esti periodu siguió la espansión colonial n'Angola, Mozambique y Malaca; tamién se produció l'anexón de Macáu (1557). Cuando yera namái un ñácaru, la so madre, Xuana d'Austria, que quedara vilba unos meses antes, abandonó la corte de Lisboa pa retornar a Castiella, siendo rei'l so güelu Carlos V. Dexó'l ñácaru al cargu de la so suegra, la reina rexente, nun volviendo ver lo nunca más, anque bien ye ciertu qu'a lo llargo de la so vida escribir de forma siguida hasta'l fallecimientu de la princesa Juana. Por ello, el príncipe creció ensin referentes paternos, criáu nuna corte cargada de conflictos ente la reina rexente, la so güela, y el so tíu, el cardenal Enrique. Sebastián yera un neñu fráxil, resultáu de xeneraciones de matrimonios ente miembros d'una mesma familia. Por poner un exemplu, tenía namái cuatro bisagüelos (de normal tiénense ocho) y trés d'ellos yeren descendientes del rei Xuan I de Portugal.

Reináu

El nuevu rei creció so la guía ya influencia de los xesuites. Foi un místicu que dedicaba llargos periodos a la caza. Convencer a sigo mesmu de que yera un gran capitán de Xesús nuna gloriosa cruzada contra la espansión del poder turcu nel norte d'África. De fechu mientres l'últimu añu de vida de Xuan III, les tropes portugueses retirar de les sos fortaleces en Marruecos, lo que dexó la espansión del Imperiu turcu. Esto abrió un segundu frente nel inacabable conflictu ente turcos y cristianos. Mientres la so mocedá, enxamás s'interesó poles muyeres nin dio síntomes de deseyar contraer matrimoniu. Dellos biógrafos aluden a una enfermedá nel so órganu sexual, que-y provocaba impotencia y esterilidá, y que s'acentuaba cola práutica d'exerciciu físicu y se relativizaba col reposu, y que nunca llegaría a curase.

Según Henry Kamen "Paez que'l rei taba lloñe de ser «frígido», pos tuvo un bon númberu d'aventures homosexuales, y dellos acompañantes de la so corte yeren al paecer tamién homosexuales". La reina Catalina d'Austria intentó ensin ésitu alcordar el so enllaz matrimonial cola princesa española Isabel Clara Eugenia, pero'l rei Sebastián nunca aceptó nengún tipu de compromisu.

Poco dempués d'algamar la mayoría d'edá, y a pesar de nun tener fíos nin herederu, empecipió los planes pa entamar una gran cruzada contra Fez. El so tíu Felipe II d'España intentó convence-y de nun faelo, Nuna famosa entrevista que caltuvieron los dos reis, nel monesteriu de Guadalupe, mientres la Navidá de 1576, col duque d'Alba presente, Felipe II intentó razonar con Sebastián de Portugal. Este, sicasí, solo paecía interesáu en solicitar ayudes concretes pa los sos planes d'invadir África. Nun momentu nel que Felipe II taba trabayando pa llegar a una tregua colos turcos nel Mediterraneu, paecía poco juicioso abrir un nuevu frente bélicu nel sur. A la fin venció y ufiertó-y dalgún sofitu. «Resolví de offrescerle cinquenta galeres y cinco mil españoles», pero tendría que pagalos. El rei d'España tamién aportunó en que, daos los riesgos evidentes de la operación, Sebastián nun tenía de participar personalmente na invasión. Los soldaos españoles seríen de los que salieren de Flandes pa dir a Italia. Al so regresu a Madrid, Felipe II díxo-y al embaxador imperial Khevenhüller que Sebastián «tien bona y santa intención, pero poco maduror». «persuadí-y de pallabra y por escritu», dixo, «pero nun aprovechó nada». En 1578 el rei d'España unvió a Juan de Silva como embaxador a Portugal pa intentar detener a Sebastián. L'humanista Benito Arias Montano tamién foi unviáu a Lisboa con una misión asemeyada. A pesar de los esfuercios españoles, la famosa espedición a Marruecos tuvo llugar.

Muerte en Alcazarquivir

Portugal tuviera munchos intereses n'África, dende la conquista de Tánger en 1471, y Sebastián taba bien interesáu en caltener la posición del so país nesa zona contra los emires enemigos pertenecientes a la dinastía Saadí. La gran flota que partió de Belem el 24 de xunu de 1578, con más d'ochocientes naves ente grandes y pequeñes, tomando dende galeones, carabeles y galeres, llevaben un total de 20.000 homes. Portugal sola, cola so diminuta población, nun yera capaz d'axuntar tal cantidá d'homes. Alredor d'una cuarta parte del exércitu yeren voluntarios de tolos países cercanos del occidente européu, incluyíu un contingente d'España, qu'embarcó en Cádiz. Ente ellos había un destacamentu de tropes unviaes pol papa, sol mandu del inglés Sir Thomas Stukeley. Los barcos amiyaron no que güei ye'l puertu de Arzila, a poques milles de Tánger, onde l'exércitu tenía d'axuntase colos aliaos musulmanes sol mandu del saadí Mohamed al Masluk, que taba enfrentáu a otros emires. Los emires enemigos proclamaron una yihad contra les fuercies invasores.

Deseosu d'entrar n'aición, el nuevu rei condució a les sos tropes ermu adientro pa enfrentase a unos exércitos que yeren el doble del so, sol lideralgu de Muley Abd al-Malik, el sultán saadí de Marruecos. Dende'l principiu hubo presaxos desfavorables. L'exércitu diba acompañáu per miles de criaos, esclavos y prostitutes, que'l so trabayu yera favorecer que los nobles sintiérense a gustu y cómodos. Pa facilitar el tresporte, el rei tamién llevaba más de mil carros.

L'exércitu mover con muncha lentitú, y cuando llegaron a la zona que buscaben, les fuercies del enemigu yá taben ellí, esperándolos. L'exércitu d'Al-Malik yera una fuercia profesional que probablemente cuntaba con setenta mil homes, incluyendo unos venticinco mil de caballería. La so artillería, con trenta y cuatro cañones, yá taba asitiada. El 4 d'agostu de 1578, el día más calorosu de la estación más calorosa del añu, l'exércitu cristianu, nel que sirvía la grana de la nobleza portuguesa, col nuevu rei de venticuatro años a la cabeza, foi aniquiláu por forzar bereberes. A lo llargo de los seis hores de batalla, morrieron seique ocho mil cristianos (ente ellos, Thomas Stukeley) y alredor de seis mil marroquinos. La masacre foi de xuru una victoria musulmana. Dellos grupos de cristianos iguar pa escapar, pero más de diez mil d'ellos fueron coyíos prisioneros. Los trés xefes militares de la batalla, los llamaos «trés reis», corrieron el peor de los destinos. Abd al-Malik, un home nuevu de trenta y cinco años, que yá taba seriamente enfermu, morrió mientres la batalla; Al-Masluk pereció afogáu cuando intentaba escapar; y el rei Sebastián dar por sumíu, pos el so cuerpu nun pudo ser identificáu nel campu de batalla.

El rei Sebastián morrió na batalla y gran parte de la nobleza portuguesa cayó prisionera, por que les sos vides esixir un gran rescate, lo qu'acabó práuticamente cola ayalga de Portugal.

El cadabre del rei foi recuperáu del campu de batalla y soterráu primeramente en Alcazarquivir; n'avientu d'esi mesmu añu foi apurríu a les autoridaes portugueses en Ceuta, onde permanecería hasta 1580, fecha en que sería treslladáu al monesteriu de los Jerónimos de Belém pal so entierru definitivu.

Lleenda

Sicasí, na mesma nueche de la batalla, un grupu de soldaos portugueses sobrevivientes llegó a Arcila buscando abellugu, y pa consiguir que la guardia devasára-yos la entrada na ciudá asonsañaron que Sebastián venía con ellos, lo que provocó qu'ente'l pueblu arrobinárase'l rumor de que'l rei siguía vivu.

Sebastián entró na lleenda como un gran patriota, el "rei durmiente" que retornaría p'ayudar a Portugal nes sos hores más difíciles, dando llugar al movimientu místicu-secular llamáu Sebastianismo (con ciertes paecencies cola lleenda inglesa del Rei Arturu o l'alemana de Federico Barbarroja). Mientres el periodu d'unión con España, ente 1580 y 1640, cuatro pretendientes afirmaben ser el rei Sebastián; el postreru d'ellos, qu'en realidá yera un italianu, foi aforcáu en 1619.

Nel Archivu Nacional de Simancas caltiénse'l procesu del "Pasteleru de Madrigal", o Procesu de Madrigal. Esti procesu foi declaráu materia reservao y secretu d'Estáu pol duque de Lerma el 23 de setiembre de 1615, colo que nun pudo ser investigáu hasta que, a mediaos del sieglu XIX, llevantóse'l secretu procesal.

Socesión

La so muerte ensin descendientes provocó que'l so tronu fora ocupáu pol so tíu-güelu Enrique I, que la so muerte tamién ensin herederos en xineru de 1580 abrió la crisis socesoria que desaguaría na cesión de la corona portuguesa a Felipe II d'España.

Ancestros

Ancestros de Sebastián I de Portugal

16. Fernando de Portugal, duque de Viseu (=28)

8. Manuel I de Portugal (=14)

17. Beatriz de Aveiro (=29)

4. Xuan III de Portugal

18. Fernandu II d'Aragón (=22)

9. María d'Aragón (=15)

19. Sabela I de Castiella (=23)

2. Juan Manuel de Portugal

20. Maximiliano I d'Habsburgu (=24)

10. Felipe I de Castiella (=12)

21. María de Borgoña (=25)

5. Catalina d'Austria

22. Fernandu II d'Aragón (=18)

11. Xuana I de Castiella (=13)

23. Sabela I de Castiella (=19)

1. Sebastián I de Portugal

24. Maximiliano I d'Habsburgu (=20)

12. Felipe I de Castiella (=10)

25. María de Borgoña (=21)

6. Carlos I d'España

26. Fernandu II d'Aragón (=18)

13. Xuana I de Castiella (=11)

27. Sabela I de Castiella (=19)

3. Xuana d'Austria

28. Fernando de Portugal, duque de Viseu (=16)

14. Manuel I de Portugal (=8)

29. Beatriz de Aveiro (=17)

7. Sabela de Portugal

30. Fernandu II d'Aragón (=18)

15. María d'Aragón (=9)

31. Sabela I de Castiella (=19)

Títulos

"Dom Sebastião, por graça de Deus Rei de Portugal y dos Algarves, daquem y dalém mar em África, senhor da Guiné y da conquista, navegação y comércio da Etiópia, Arábia, Pérsia, y da Índia..."

Predecesor: Xuan III

Rei de Portugal 20 de xineru de 1557 - 4 d'agostu de 1578

Socesor: Enrique I

Bibliografía

• Kamen, Henry (2012). El rei llocu. Y otros misterios de la España imperial. La Esfera de los Llibros. ISBN 978-84-9970-335-0.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Sebastián I de Portugal.

• Datos: Q272899
• Multimedia: Sebastian of Portugal