Sanguisorba minor

De Wikipedia
Sanguisorba minor
botones de la virxe
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Rosales
Familia: Rosaceae
Subfamilia: Rosoideae
Tribu: Sanguisorbeae
Subtribu: Sanguisorbinae
Xéneru: Sanguisorba
Especie: S. minor
Scop.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Los botones de la virxe[1] (Sanguisorba minor) ye una especie de planta biañal perteneciente a la familia de les rosácees.

Detalle de les fueyes
inflorescencia

Descripción[editar | editar la fonte]

Ye una planta bienal d'unu a cuatro palmos d'altor, con fueyes compuestes de cuatro a dolce pares de folíolos arrondaos a elípticos dentaos de tamañu similar; fueyes basales en roseta, bien típica de la familia. Les flores suélense atarraquitar nel estremu del tarmu de color verde de cutiu tiñíes de moráu; les de la parte cimera de la planta son femenines y les de la base son masculines. El frutu d'esta planta ye diminutu y secu, daqué maderizu, reticuláu o irregularmente crestáu. Especie variable. Floria de mayu a setiembre. Habita en praos de secanu en toa Europa.

Fueyes basales.

Distribución[editar | editar la fonte]

Trátase d'una planta bien estendida en tol mundu, podemos atopar nel oeste, el centru y el sur d'Europa, al nordeste d'África y el suroeste asiáticu.

Hábitat[editar | editar la fonte]

El so hábitat principal ye nos cantos de caminos y ermos; en suelos cascayosos, metanes maleces, n'ambientes abiertos y insolaos, tamién en terrenes paleozoicos. Nun se trata d'una planta bien esixente tocantes a necesidaes básiques. Floria ente'l mes de mayu y el mes d'agostu principalmente.

Emplegu[editar | editar la fonte]

Esta planta forma parte d'unu de los siete ingredientes orixinales del mueyu verde de Frankfurt.

Utilízase como un ingrediente n'ensalaes y aderezos, yá que tien un sabor descritu como de "pepinu" y considérase intercambiable con fueyes de menta en delles recetes, dependiendo del efeutu deseyáu. Polo xeneral, úsense les fueyes más nueves, yá que tienden a ser amargoses a midida que avieyen.

Tien les mesmes cualidaes melecinales que la pimpinela melecinal ( Sanguisorba officinalis ). Foi usáu como un té pa solliviar la foria nel pasáu.

Tamién tien una hestoria respetable, llamada la yerba preferida por Francis Bacon, y foi traida al Nuevu Mundu colos primeros colonos ingleses, inclusive conseguió una mención especial de Thomas Jefferson.

Melecinal[editar | editar la fonte]

Si facer en fervinchu los raigaños d'esta planta, dexándose ferver mientres un cuartu d'hora, puede faese gargarismos pa solliviar la irritación del gargüelu. Este mesmu caldu puede vertise sobre les firíes p'acelerar la so cicatrización. Tamién puede aplicase la planta machucada en forma d'emplastu.

Tien usos tradicionales, en casos de:

Foria aguda: tratamientu de la foria aguda d'orixe bacterianu o non. Afecciones bucofaríngeas como: estomatitis o farinxitis. En forma de gargarismos. Afecciones dérmiques como dermatitis, dermatitis seborreica, mancadures cutanees, úlcera cutanea o psoriasis.

Ilustración
Detalle de la fueya
Ilustración
Vista de la planta
Nel so hábitat
Nel so hábitat
Sanguisorba minor

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Sanguisorba minor describióse por Giovanni Antonio Scopoli y espublizóse en Flora Carniolica, Editio Secunda 1: 110, nel añu 1771.[2]

Etimoloxía

El nome Sanguisorba deriva, probablemente, de la pallabra llatina sanguis refiriéndose a la capacidá d'esta planta pa frenar la hemorraxa. El nome específicu minor utilizóse probablemente pa estremala de la especie Sanguisorba officinalis, que ye de mayor tamañu que la Sanguisorba minor.

Sinonimia
  • Pimpinella minor Lam.
  • Pimpinella sanguisorba (L.) Gaertn.
  • Poterium alveolatum Spach ex Pomel
  • Poterium alveolosum Spach
  • Poterium balearicum Bourg.
  • Poterium balearicum (Bourg. ex Nyman) Bourg. ex Porta
  • Poterium ceretanum Sennen
  • Poterium collinum Salisb.
  • Poterium delortii Jord.
  • Poterium dictyocarpum var. delortii (Jord.) Nyman
  • Poterium dictyocarpum var. glaucescens (Rchb.) Nyman
  • Poterium dictyocarpum var. glaucum Spach
  • Poterium dictyocarpum var. guestphalicum (Boenn. ex Rchb.) Nyman
  • Poterium dictyocarpum var. obscurum (Jord.) Nyman
  • Poterium dictyocarpum var. virescens Spach
  • Poterium dictyocarpum Spach
  • Poterium glaucescens var. guestphalicum Boenn. ex Rchb.
  • Poterium glaucescens Rchb.
  • Poterium gracile Pau
  • Poterium guestphalicum (Boenn. ex Rchb.) Boenn. ex Boreau
  • Poterium mauritanicum sensu Willk. in Willk. & Lange@@
  • Poterium minus Gray
  • Poterium muricatum var. platylophum Spach
  • Poterium muricatum var. stenolophum Spach
  • Poterium muricatum Spach
  • Poterium obscurum Jord.
  • Poterium platylophum Spach ex Jord.
  • Poterium polygamum var. platylophum Spach ex Grütter
  • Poterium polygamum Waldst. & Kit.
  • Poterium pyrenaicum Sennen
  • Poterium sanguisorba f. dictyocarpum Spach ex Fiori in Fiori & Paol.
  • Poterium sanguisorba f. glaucescens (Rchb.) Fiori in Fiori & Paol.
  • Poterium sanguisorba f. muricatum (Spach ex Bonnier & Layens) Fiori in Fiori & Paol.
  • Poterium sanguisorba raza obscurum (Jord.) Bonnier
  • Poterium sanguisorba subsp. dictyocarpum Spach ex Rouy & E.G.Camus
  • Poterium sanguisorba subsp. glaucescens (Rchb.) Bonnier
  • Poterium sanguisorba subsp. muricatum Spach ex Bonnier & Layens
  • Poterium sanguisorba subsp. obscurum (Jord.) Rouy & E.G. Camus
  • Poterium sanguisorba subsp. polygamum (Waldst. & Kit.) Asch. & Graebn.
  • Poterium sanguisorba var. delortii (Jord.) Rouy & E.G. Camus
  • Poterium sanguisorba var. dictyocarpum Spach ex Coss. & Germ.
  • Poterium sanguisorba var. glaucescens (Rchb.) Lej. & Courtois
  • Poterium sanguisorba var. glaucum Spach ex Arcang.
  • Poterium sanguisorba var. guestphalicum (Boenn. ex Rchb.) Peterm.
  • Poterium sanguisorba var. muricatum Spach ex Coss. & Germ.
  • Poterium sanguisorba var. platylophum Spach ex Rouy & E.G. Camus
  • Poterium sanguisorba var. polygamum (Waldst. & Kit.) Vis.
  • Poterium sanguisorba var. stenolophum (Spach) Rouy & E.G. Camus
  • Poterium sanguisorba var. virescens (Spach) Arcang.
  • Poterium sanguisorba L.
  • Poterium spachianum subsp. balearicum Bourg. ex Nyman
  • Poterium stenolophum (Spach) Jord.
  • Poterium vulgare Hill ex Cuatrec.
  • Sanguisorba alveolosa (Spach) A.Braun & C.D.Bouché
  • Sanguisorba dictyocarpa raza guestphalica (Boenn. ex Rchb.) T.Durand & Pittier
  • Sanguisorba dictyocarpa Spach ex T. Durand & Pittier
  • Sanguisorba glaucescens (Rchb.) Ces.
  • Sanguisorba guestphalica (Boenn. ex Rchb.) T. Durand & Pittier
  • Sanguisorba muricata var. platylopha Spach ex Asch. & Graebn. in A.Câmara & al.
  • Sanguisorba muricata Spach ex Gremli
  • Sanguisorba pimpinella Spenn.
  • Sanguisorba platylopha Spach ex Hausskn.
  • Sanguisorba polygama (Waldst. & Kit.) Ces.
  • Sanguisorba poterium Weber in F.H.Wigg.
  • Sanguisorba sanguisorba subsp. muricata (Spach ex Bonnier & Layens) Asch. & Graebn.
  • Sanguisorba sanguisorba var. delortii (Jord.) Asch. & Graebn.
  • Sanguisorba sanguisorba var. glaucescens (Rchb.) Asch. & Graebn.
  • Sanguisorba sanguisorba var. fosca (Jord.) Asch. & Graebn.
  • Sanguisorba sanguisorba var. platylopha Spach ex Asch. & Graebn.
  • Sanguisorba sanguisorba var. stenolopha (Spach) Asch. & Graebn.
  • Sanguisorba sanguisorba var. virescens (Spach) Asch. & Graebn.
  • Sanguisorba sanguisorba Britton
  • Sanguisorba stenolopha (Spach) Hausskn.
  • Sanguisorba vulgaris var. glaucescens (Rchb.) Samp.
  • Sanguisorba vulgaris Hill ex Pau[3]

Referencies[editar | editar la fonte]

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. Hitchcock, C. L., A. Cronquist, M. Ownbey & J. W. Thompson. 1961. Saxifragaceae to Ericaceae. Part III. 614 pp. In Vasc. Pl. Pacific N.W.. University of Washington Press, Seattle.
  2. Kearney, T. H. & R. H. Peebles. 1960. Arizona Fl. (ed. 2) 1032 pp.
  3. Marticorena, C. & M. Quezada. 1985. Catálogu de la Flora Vascular de Chile. Gayana, Bot. 42: 1–157.
  4. Munz, P. A. 1974. Fl. S. Calif. 1–1086. University of California Press, Berkeley.
  5. Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.
  6. Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell. 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i–lxi, 1–1183. University of North Carolina Press, Chapel Hill.
  7. Scoggan, H. J. 1978. Dicotyledoneae (Saururaceae to Violaceae). 3: 547–1115. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.
  8. Voss, E. G. 1985. Michigan Flora. Part II Dicots (Saururaceae-Cornaceae). Bull. Cranbrook Inst. Sci. 59. xix + 724.
  9. Zuloaga, F. O., O. Morrone, M. J. Belgrano, C. Marticorena & E. Marchesi. (eds.) 2008. Catálogo de las plantas vasculares del Cono Sur (Arxentina, Sur de Brasil, Chile, Paraguay y Uruguái). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 107(1): i–xcvi, 1–983; 107(2): i–xx, 985–2286; 107(3): i–xxi, 2287–3348.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]