San Miguel de Corneja

San Miguel de Corneja
Alministración
País	España
Autonomía	Castiella y Lleón
Provincia	provincia d'Ávila
Tipu d'entidá	conceyu d'España
Alcaldesa de San Miguel de Corneja (es)	María del Carmen Mateos García
Nome oficial	San Miguel de Corneja (es)
Códigu postal	05514
Xeografía
Coordenaes	40°29′12″N 5°17′15″W / 40.486666666667°N 5.2875°O
	San Miguel de Corneja San Miguel de Corneja (España)
Superficie	7 km²
Altitú	1152 m
Demografía
Población	70 hab. (2023); - 32 homes (2019); - 25 muyeres (2019)
Porcentaxe	0.04% de provincia d'Ávila; 0% de Castiella y Lleón; 0% de España
Densidá	10 hab/km²
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00
	sanmigueldecorneja.es

San Miguel de Corneja ye un conceyu de la comarca d'El Barco de Ávila-Piedrahíta, asitiáu nel valle del Corneja, na aguada norte de la Sierra de Villafranca, na provincia d'Ávila, Comunidá Autónoma de Castiella y Llión, n'España. Pertenez al partíu xudicial de Piedrahíta.

Llenda con Piedrahíta, Mesegar de Corneja, Bonilla de la Sierra, Villafranca de la Sierra y Navaescurial. La so economía ta principalmente dedicada a la ganadería y a la esplotación d'unos pequeños güertos nos que se cultiven les famoses xudíes del Barcu.

Situación y Población[editar | editar la fonte]

Ta asitiáu nel suroeste de la provincia. La distancia a Ávila ye de 50 km y l'accesu ye direutu dende la N-110.

Tien una estensión de 6 km² .

La llocalidá asítiase a 1.050 m sobre'l nivel del mar.

Noroeste: Mesegar de Corneja		Nordeste: Bonilla de la Sierra
Oeste: Piedrahita		Este: Villafranca de la Sierra
Suroeste: Navaescurial		Sureste: El Barrio

Flora y fauna[editar | editar la fonte]

La mesma que se da na Sierra de Villafranca.

Una tradición comuñal d'orixe medieval, que fai que les encines y carbayos sían de titularidá pública, magar que la tierra sía privada, dexó que podamos atopar con facilidá encines y carbayos delles vegaes centenarios, auténtiques xoyes ecolóxiques, ente les que pastia'l ganáu.

Llugares d'interés[editar | editar la fonte]

La ilesia ye del sieglu XVIII, con Vía Crucis nes cais del que queden 3 cruces nel pueblu.

Na Casa de la Cultura atópase espuestu un bustu de La so Maxestá'l Rei D. Xuan Carlos I,^[2] obra vencida nel añu 2010 pol escultor Santiago de Santiago, que nació nel pueblu vecín de Navaescurial.

Cuenta con un interesante muséu etnográficu nel que se recueye la manera de vida del campu hasta 1970, según instrumentos de la vida cotidiana. Na planta baxa pueden contemplase gran cantidá d'instrumentos usaos nos llabores agrícoles y una sala na que se recrea cómo yera una casa típica de la zona. Na planta cimera esíbense instrumentos de los oficios más representativos qu'esistíen nel pueblu: ferreru, barberu, maestru, zapateru, carpinteru, etc. El muséu ye frutu de la collaboración de los habitantes del pueblu, que cola cesión d'oxetos fixeron posible la so esistencia. Ta asitiáu nuna casa típica, frutu de la donación d'una particular, y foi construyíu gracies al tesón de los habitantes del pueblu y de la so alcaldesa: María del Carmen Mateos.

Tamién hai un interesáu reló de sol.^[3] Ye una pieza bien orixinal. Trátase d'un reló de Sol cónicu de dos cares, a escasos 2 metros sobre'l suelu, con gnomon en forma de "T" asitiáu ente dambes cares.

Gastronomía[editar | editar la fonte]

Ente la so gastronomía típica figuren les renombraes xudíes del Barcu, pataques revolconas (pataques cocíes y sazonadas con pimentón duce y grasa de torrendu) y dulces típicos como los mantecados y les perrunilles. Cabo tamién mentar la pamplina, yerba asemeyao al berru, que crez namái en corrientes d'agua claro mientres unes poques selmanes, ente los meses de marzu y mayu, dependiendo de la temporada, y que resulta deliciosa n'ensalada.