Saltar al conteníu

Salix alba

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Salix alba
blimal blanca
Estáu de caltenimientu
Non amenazáu
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Malpighiales
Familia: Salicaceae
Xéneru: Salix
Especie: S. alba
L.
Distribución
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

La blimal blanca[1] (Salix alba) ye un árbol caducifoliu de rápida crecedera de la familia de les salicacees.

Vista del árbol.

Distribución

[editar | editar la fonte]

Tópase en zones templaes, como'l centru y sur d'Europa, el norte d'África y l'oeste asiáticu, anque, en menor midida, tamién puede vese en norteamérica. Precisa tar en llugares húmedos y nun soporta les temperatures estremes.

Descripción

[editar | editar la fonte]

Algama hasta 25 metros d'altor. Les sos fueyes son serruchaes de color gris plateáu, y mide de 5 a 12 cm. Les sos flores tienen amentos en forma cilíndrica, que crecen en primavera. Les sos fueyes tienen el viesu sedosu y la corteza ye de color abuxáu.

Enfermedaes

[editar | editar la fonte]

Por cuenta de la so rápida crecedera ta espuestu a enfermedaes qu'encurtien la so vida, como l'antracnosis, causada pol fungu Marssonina salicicola, y la marca d'agua, causada pola bacteria Brenneria salicis. Estes enfermedaes pueden ser un gran problema en campos de cultivu y n'exemplares utilizaos como plantes ornamentales.

Forma híbridos naturales con Salix fragilis, dando como resultáu Salix × rubens Schrank.

Estractu de Salix alba.

La so madera ye flexible y pesa bien poco, y utilízase pa faer cerilles, ente otros instrumentos.

Usos melecinales

[editar | editar la fonte]

Hipócrates escribió en sieglu V e.C. alrodiu d'una sustancia amargoso estrayida del salgueru blancu y que podía curar los dolores y solliviar la fiebre. Los nativos indios americanos yá la usaben d'antiguo pa los dolores de cabeza, fiebres, dolores musculares, y reumatismos. Más tarde, nel añu 1763, el reverendu Edward Stone comprobó que, efeutivamente, el salgueru blancu menguaba la fiebre.

La corteza del salgueru blancu contién una sustancia llamada salicina, de la cual llógrase'l acedu salicílicu, predecesor de l'actual aspirina. La salicina amenorga la sensación de dolor y, amás de propiedaes analxésiques, tien propiedaes antiinflamatories, y antipirétiques.[ensin referencies]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

hugffff Salix alba describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 1021–1022, nel añu 1753.[2]

Etimoloxía

Salix: nome xenéricu llatín pal salgueru, les sos cañes y madera.[3]

alba: epítetu llatín que significa "blanca".[4]

Variedaes
Sinonimia

Salix sepicola Gand.[7]
Salix leucophora Gand.[7]
Salix fausta Gand.[7]
Salix vitellina L.[5]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]