Saltar al conteníu

Resurdimientu

De Wikipedia

Resurdimientu (Rexurdimento en gallegu) ye'l nome col que se conoz al sieglu XIX (o a la segundá metá del mesmu) na hestoria de Galicia y espresa una trayeutoria de recobramientu non sólu lliterariu, sinón tamién cultural, políticu ya históricu. La espublización en 1863 de Cantares Gallegos, obra escrita dafechamente en gallegu por Rosalía de Castro, entama'l Resurdimientu Plenu, y les obres anteriores a esta data acostumen a clasificase como pertenecientes a los precursores. A Rosalía hai que-y añader a Eduardo Pondal, Valentín Lamas Carvajal y tamién Manuel Curros Enríquez como los principales escritores en gallegu d'esta dómina.

Na primera metá del sieglu XIX, Galicia foi escenariu d'una serie d'acontecimientos qu'entamaron una nueva situación políticu-cultural que preparó'l camín del llamáu Resurdimientu. Esta dómina ye conocida como la de los precursores.

Dellos acontecimientos históricos importantes valieron pa espertar la concencia nacionaliega de dellos gallegos (non llamada asina naquella dómina). Una d'estes foi la invasión francesa, que dio llugar a la circulación de testos d'axitación escritos en gallegu. La consciencia d'una Galicia estremada del restu d'España foi aumentando adulces. Esta identidá manifiéstase en publicaciones nes cais o escritores y políticos que valorizaben aquello que víen como propio n'oposición a lo foriato, consideráu como amenaza.

Cola espublización en 1853 del primer llibru escritu en llingua gallega del sieglu XIX, A gaita galega, diose un pasu perimportante nel sentíu de la normalización lliteraria de la llingua gallega. El so autor foi Xoán Manoel Pintos, que xunto con Francisco Añón, Manuel Murguía y otros, pertenez al grupu de los precursores, qu'anticiparía'l Rexurdimientu.

El Rexurdimientu propiamente dichu namái aportaría cola espublización de Cantares Galegos de Rosalía de Castro en 1863, obra que marcó la madurez d'esti «renacimientu» de la cultura gallega. Otros escritores destacaos foron Curros Henríquez (Aires da miña terra', 1880) y Eduardo Pondal (Queixumes dos pinos, 1886), que dieren al gallegu la plenitú lliteraria que perdiere dende dellos sieglos atrás.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]