Saltar al conteníu

Reinu de Kénédougou

Coordenaes: 10°47′00″N 6°55′00″W / 10.783333°N 6.916667°O / 10.783333; -6.916667
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia

imperiu Kong
Reinu de Kénédougou
(de 1650 a 1898)

Sudán francés
estáu desapaecíu
Alministración
Capital Bougoula (es) Traducir (hasta 1877)
Sikasso (de 1877 a 1898)
Forma de gobiernu monarquía
Xeografía
Coordenaes 10°47′00″N 6°55′00″W / 10.783333°N 6.916667°O / 10.783333; -6.916667
Cambiar los datos en Wikidata

El Reinu de Kénédougou, tamién conocíu como'l Reinu de Kenedugu,[1] foi un estáu pre colonial d'África Occidental qu'esistió ente 1650 y 1898 nel sur del actual Malí.

Dinastía Traoré

[editar | editar la fonte]

Kénédougou foi establecíu per primer vegada nos años 1650 pola etnia senoufo, quien yera orixinarios de l'actual Costa de Marfil. Empezaron a movese dende la so frontera orixinal escontra países como Malí, Burkina Fasu ya inclusive Ghana escontra'l sieglu XIII. El nuevu reinu allugar de manera bien aparente na frontera ente Malí y Burkina Fasu. La so posición yera crucial pal intercambiu comercial de bienes ente'l desiertu y les zones montiegues. Desafortunadamente, les práutiques tradicionalistes de los senoufo llevar a enfrentase a los musulmanes del norte. Los senoufo de Kenedougou adoptaron delles práutiques mandé como'l títulu real de faama. Nanka Traoré convertir nel primer gobernante de Kénédougou, dando empiezu a la dinastía Traoré, que perduraría hasta'l sieglu XIX.

Esiste escasa información avera del periodu formativu del reinu. Aproximao de cinco a siete fames gobernaron dende la fundación de la dinastía hasta la Fama Douala ba I. La esistencia de Kénédougou tuvo marcada por unes condiciones de relativa paz, en comparanza con otros estáu vecinos, mientres la so vida.

Resistencia de Kénédougou

[editar | editar la fonte]

Tou esto llegaría al so fin nel postreru cuartu del sieglu XIX cuando la doble amenaza de los colonialistes franceses y Samori Touré empezó tragándose a los sos socios comerciales nel sur, l'oeste y l'este. Posiblemente ver la escritura na paré, FAAMA Tieba treslladó la capital del reinu a la ciudá natal de la so madre de Sikasso en 1877. Ellí construyóse un nuevu palaciu llamáu'l Mamelon nuna llomba estratéxica. La decisión resultó sabia, como Tieba y el so socesor Babemba Traoré enfrentar nuna serie de batalles contra tantu Samori Touré y la rápida meyora del exércitu francés.

Irónicamente, el pequeñu reinu de Kénédougou convertir n'unu de los postreros grandes hold-outs contra les ambiciones franceses n'África Occidental. Los estaos más grandes fueron cayendo como fiches de dominó a manes del Imperiu Wassulu o'l francés. Los Samori atacaron Sikasso con un exércitu de 12.000 homes n'abril de 1887, pero nun pudieron tomar la ciudá. Depués, dende 1887 hasta 1888, los franceses sitiaron Sikasso pero tamién fueron derrotaos. A la lluz d'estes amenaces, Tieba ordenó la construcción d'un tata , o muralla , alredor de la ciudá en 1890. Partes de la tata convirtiéronse nuna de les principales atraiciones turístiques d'anguaño de Sikasso.

Tres la muerte de Tieba el 1 de xineru de 1893, el so hermanu Babemba Traoré asumió'l tronu. Él caltuvo a los franceses a raya mientres otros cinco años. En 1897, los franceses conquistaron Ségou , capital del vecín imperiu del norte de Kénédougou, l'Imperiu Toucouleur . Esta victoria anovó l'ambición de Francia escontra Sikasso, y prepárase pa tomar la ciudá de nuevu decidíu a vengar la deshonra anterior.

Conquista francesa

[editar | editar la fonte]

Los francéses llanzaron un asaltu d'artillería contra la tata de Sikasso n'abril de 1898, y la ciudá cayó'l 1 de mayu del mesmu añu. En llugar de ver el tomar el control francés de la so ciudá, Fama Babemba ordenó a los sos guardias matalo. El territoriu del Reinu de Kénédougou llueu foi asimiláu na colonia del Sudán francés , y más tarde nel país de Malí . Tieba y Babemba inda son reverenciados hasta los nuesos díes en Malí como símbolos de la resistencia africana a los franceses.

Referencies

[editar | editar la fonte]

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Pascal James Imperato. Historical Dictionary of Mali. Scarecrow Press/ Metuchen. NJ - Londres (1986) ISBN 0-8108-1369-6 pp. 91, 173-74, 214, 237-38, 241