Prunus africana

De Wikipedia
Prunus africana
Estáu de caltenimientu
Vulnerable (VU)
Vulnerable (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Rosales
Familia: Rosaceae
Subfamilia: Amygdaloideae
Tribu: Amygdaleae
Xéneru: Prunus
Subxéneru: Cerasus
Seición: Laurocerasus
Especie: P. africana
(Hook.f.) Kalkman
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

El Prunus africana, de nome vulgar na zona como Rede Stinkwood (ver otros nomes más embaxo), ye una especie d'árbol perteneciente a la familia de la rosácees que s'atopa n'África.

Vista del árbol.

Descripción[editar | editar la fonte]

La corteza d'esti árbol ye negra bronce, acanalada o sedada y escamosa, sedando nun patrón rectangular característicu. Les fueyes son alternes, simples, de 8 a 20 cm de llargu, elíptiques, coles puntes embotaes o agudes, glabres y verde escuru nel fexe, verde pálidu nel viesu, colos márxenes selemente serraos. Una vena central ta ablayada nel estremu, y ye prominente na parte inferior. El peciolu d'unos 2 cm ye rosáu o colloráu. La flor ye andróxina, con 10 a 20 estames, de 3 a 8 cm de llargor, blancos o de color verdosu, y distribúyense en recímanos axilares de 70 milímetros. La planta floria d'ochobre a mayu. Los estames son polinizaos por inseutos. La fruta ye de colorada a bronce, de 7 a 13 mm., más ancha que llarga, con dos lóbulos con una grana en cada lóbulu. Crez en manizos que maurecen de setiembre a payares, dellos meses dempués de la polinización.

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Ta n'estáu natural como árbol de fueya perenne nes rexones montascoses del África subsaḥariana y les islles de Madagascar, Santu Tomé y Príncipe, Fernando Poo y Gran Comora na franxa de 900 a 3400 m d'altitú. L'árbol maduru algama un desenvolvimientu ente 10 a 25 m altu, con ramasca abierta ramificáu y de cutiu colgante nel monte, más curtiu y con una corona de diámetru arrondáu de 10 a 20 m nel prau. Rique un clima húmedu, 900 a 3400 mm de precipitación añal, y ye resistente a les xelaes moderaes.[1][2][3][4][5][6]

Ecoloxía[editar | editar la fonte]

Como n'otros miembros del xéneru Prunus, Prunus africana tien nectarios extraflorales qu'aproven una fonte de nutrientes a inseutos anti-herbívoros en cuenta de la proteición de la xamasca.

nectarios extraflorales nos cantos de les fueyes.

La fruta ye demasiáu amargosa como pa interesar n'usu humanu; sicasí, ye un suministru d'alimentu bien apreciáu pa munchos animales, que dixebren les granes. Dian Fossey nos sos informes sobre'l gorila de monte (Gorillas in the Mist) decia que:[7]"Les fasteres del noroeste del Visoke alluguen dellos rodales de Pygeum africanum …. Les frutes d'esti árbol son bien apreciaes polos gorilas." El East African Mammals presenta informaciones de que los especímenes de Pygeum son l'hábitat de la rara esguil de monte de Carruther y afirma, "Esti tipu de monte tiende a presentar una cubierta más bien quebrada con munchos árboles afogaos por especies trepadores y trupa maleza."[8]
Anguaño alcuéntrase incluyíu n'en l'apéndiz II del CITES.[9]

Usos[editar | editar la fonte]

Prunus africana cola corteza cortada en tires.

Un estractu denomináu "Pygeum", ye un remediu herbariu preparáu a partir de la corteza del Prunus africana que s'utiliza pa tratar la Hiperplasia benigna de próstata (HBP).[10] La recueya de la corteza madura con esti fin dio llugar a que la especie alcuéntrase en peligru d'estinción, por cuenta de que dellos pañadores, aguiyaos pol altu preciu del quilu de corteza, quitaben demasiada corteza d'una manera non sostenible. Na década de 1990 envalorábase que yeren procesaos añalmente unos 35.000 árboles. La demanda creciente de la corteza llevó al cultivu del árbol poles sos aplicaciones melecinales.[4] La madera ye duro y emplégase na fabricación de mangos d'hachos y d'azaes, d'instrumentos, de carros, de suelos de pisos y de muebles. Ye una madera resistente, pesada, de granu rectu y rosada, con un golor acre d'amargosu almendráu cuando ta recién cortada, camudando más palantre a caoba y ensin golor.[5]

Descubrimientu y clasificación[editar | editar la fonte]

El nome del remediu, "Pygeum", vien del nome de la planta, que foi afayada a la botánica por Gustav Mann mientres la so primer esploración europea agora famosa de la Cordal de Camerún, con Richard Francis Burton y Alfred Saker, en 1861. Una carta de Mann a la Sociedá linneana de Londres, lleida por William Jackson Hooker, entós direutor del Real Xardín Botánicu de Kew, describe'l 5 de xunu de 1862 los picos del cordal del Camerún (tales como monte Victoria, más tarde denomináu como Monte Camerún[11]) y los especímenes d'ellí.[12] Los especímenes fueron unviaos al Real Xardín Botánicu de Kew pa la so catalogación, que foi realizada por William Hooker y el so fíu, Joseph Dalton Hooker, que tuvo la responsabilidá de publicar, pos William morrió en 1865.

.[13] Evidentemente Hooker fixera'l conteníu del J. Proc. Linn. Soc., Bot. 7 de 1864 disponible pa dalgunos, una y bones Burton menta'l volume y la carta de Mann en 1863.[14]

Hooker da escases aclaraciones de por qué escoyó'l nome de Pygeum; sicasí, diz que yera vox populi ente botánicos. La fruta del espécime de Kirk yera una "esfera bien ablayada"; Por esto significó referise al xéneru de Joseph Gaertner ensin dala dulda como de "Pygeum".,[15] el cuál anueva Pygeum[16] procedente de la pallabra griega, πυγή, "grupa, traseru", por cuenta de que los lóbulos del frutu asemeyar a los músculos humanos del gluteus maximus.[17]

En 1965 Cornelis Kalkman treslladó Pygeum al xéneru Prunus y esta clasificación foi aceptada hasta agora.[18] Sicasí, una nota d'un recién estudiu cladístico de Pygeum: "la so rellación col xéneru Prunus permanez entá ensin confirmar por pruebes moleculares cladísticas."[19]

Nomes[editar | editar la fonte]

Prunus africana tamién ye conocíu colos nomes populares siguientes n'inglés: Pygeum, Iron Wood, Stinkwood (colloráu), African Plum (ciruela africana), African Prune (pruno africanu), African Cherry (cereza africana), Bitter Almond (almendra amargosa). N'otres llingües de les rexones onde crez; en amharic 'tikur inchet', en chagga 'Mkonde-konde', en kikuyu 'Muiri', en luganda 'Entasesa' o 'Ngwabuzito', en xhosa 'uMkakase', en zulú 'Inyazangoma-elimnyama' y n'afrikaans 'Rooistinkhout'.

Evidencies paleobotánicas[editar | editar la fonte]

Un estudiu de 1994/1995 publicáu en 1997 por Marchant y Taylor fixo un analís de polen fósil y datación de radiocarbono de dos muestres atopaes nun banzáu del monte Mubindi n'Uganda.[20]

El banzáu ye una acumuladura a una altitú de 2100 msnm ente crestes montascoses. Ye un "monte baxu de monte" húmedu; nel interior del Parque Nacional de la Selva Impenetrable de Bwindi. Los investigadores atoparon qu'esi Prunus de monte, representáu pol anguaño esistente ellí Prunus africana, tuvo nesa acumuladura de manera continua dende la so zona de polen MB6.1, con una edá averada d'ente 43 000 a 33 000 años.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Prunus africana describióse por (Joseph Dalton Hooker) Cornelis Kalkman y espublizóse en Blumea 13(1): 33–34, f. 13, nel añu 1965.[21]

Etimoloxía

Prunus: nome xenéricu que provién d'un antiguu nome griegu (προύνη), y depués llatín (prūnus, i) de la cirolar. Yá emplegáu por, ente otros, Virxiliu (Xeórxiques, 2, 34) y Pliniu'l Vieyu (Historia naturalis,13, XIX, 64)[22][23]

africana: epítetu xeográficu qu'alude a la so llocalización n'África.

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Sinonimia

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. O. S. Department of Agriculture (USDA). «Prunus africana (Hook.f.) Kalkman». Germplasm Resources Information Network (GRIN) Taxonomy for Plants.
  2. O. S. Department of Agriculture (USDA). «Pygeum africanum Hook.f.». Germplasm Resources Information Network (GRIN) Taxonomy for Plants.
  3. Dharani, Najma (2002). Field Guide to Common Trees and Shrubs of East Africa. New Holland, páx. page 150. ISBN 1868726401. Previewable Google Books.
  4. 4,0 4,1 Cunningham, A.B.; Mbenkum, F.T. (mayu de 1993). «Sustainability of harvesting Prunus africana bark in Cameroon: A melecinal plant in international trade». People and Plants working papers. Division of Ecological Sciences, UNESCO.
  5. 5,0 5,1 World Health Organization, Inc. NetLibrary (2002). WHO Monographs on Selected Medicinal Plants: Volume 2. Geneva: World Health Organization, páx. page 246. ISBN 9241545372. Previewable Google Books.
  6. Nonjinge, Siyabulela (ochobre de 2006). «Prunus africana (Hook.f.) Kalkman». PlantZAfrica.com. South African National Biodiversity Institute.
  7. Fossey, Dian (2000). Gorillas in the Mist. Houghton Mifflin Books, páx. page 146. ISBN 0-618-08360-X.
  8. Kingdon, Jonathan (1984). East African Mammals: an Atlas of Evolution in Africa: Volume IIB. Chicago: University of Chicago Press, páx. page 389. ISBN 0226437183.
  9. http://www.cites.org/eng/app/y-appendices.pdf
  10. Medicinal plants on verge of extinction - environment - 10 January 2009 - New Scientist
  11. Los nomes británicos nun sobrevivieron a la tresferencia de Camerún a Alemaña en 1884 y anguaño son casi desconocíos.
  12. Hooker, Sir W.J. (1864). «Letter from Mr. G. Mann, Government Botanist, describing his Expedition to the Cameroon Mountains». Journal of the Proceedings of the Linnean Society: Botany VII:  páxs. pages 1–13. http://www.botanicus.org/page/166680. 
  13. «Enumeration of the Mountain Flowering Plants and Ferns Collected by M. Gustav Mann, Government Botanist, during his various ascents of the Cameroons Mountains, of Clarence Peak, Fernando Poo, and of the Peak of San thomé», Abeokuta and the Camaroons Mountains: An Exploration: Appendix III, Tonsley Brothers 
  14. Page 47, first note.
  15. O. S. Department of Agriculture (USDA). «Pygeum Gaertn.». Germplasm Resources Information Network (GRIN) Taxonomy for Plants.
  16. Ver en De Fructibus et Seminibus Plantarum. La edición ye de 1788.
  17. Quattrocchi, Umberto (2000). CRC World Dictionary of Plant Names: Common Names, Scientific Names, Eponyms: Volume III M-Q. CRC Press. ISBN 0849326737. Previewable Google Books.
  18. Kalkman, Cornelis. «The Old World Species of Prunus subg. Laurocerasus including those formerly referred to as Pygeum». Blumea 13:  páxs. 1–115.  The specification is Blumea 13:33.
  19. Bortiri, Esteban; Oh, Sang-Hun; Gao, Fang-You; Potter, Dan (2002). «The Phylogenetic Utility Of Nucleotide Sequences Of SORBITOL 6-PHOSPHATE DEHYDROGENASE In Prunus (Rosaceae)». American Journal of Botany 89 (11):  páxs. 1697–1708. doi:10.3732/ajb.89.10.1697. http://www.amjbot.org/cgi/reprint/89/10/1697.pdf. 
  20. Marchant, Robert; Taylor, David (1997). «Late Pleistocene and Holocene History at Mubwindi Swamp, Southwest Uganda». Quaternary Research 47:  páxs. 316–328. doi:10.1006/qres.1997.1887. http://www.york.ac.uk/res/kite/people/marchant/RAM%20PDFs/QR%201997.pdf. 
  21. Prunus africana en Trópicos
  22. En Nomes botánicos
  23. Prunus en F. Gaffiot, Dictionnaire Latin-Français, Hachette, Paris, 1934.
  24. Prunus africana en PlantList/

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  • Hall, J.B.; Sinclair, Fergus L; O'Brien, Eileen M. (2000). Prunus Africana - A Monograph. Bangor: University of Wales. ISBN 1842200488.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]