Primer xeneración d'ordenadores
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
La primer xeneración d'ordenadores abarca dende l'añu 1942 hasta l'añu 1952, anque realmente estes feches son de les máquines comerciales una y bones el consideráu primer ordenador ye'l Zuse Z1 de 1938. Esta xeneración inclúi les primeres máquines electro-mecániques que'l so componente principal yera'l relé, que fueron reemplazaes rápido polos tubos de vacíu.
Carauterístiques:
- Taben construyíes con electrónica refuga.
- Programar en lenguaje máquina.[1]
Un programa ye un conxuntu d'instrucciones por que la máquina efectúe dalguna xera, y el llinguaxe más simple nel que puede especificase un programa llámase llinguaxe de máquina (porque'l programa tien d'escribise por aciu dalgún conxuntu de códigos binarios).
La primer xeneración d'ordenadores y los sos antecesores, describir na siguiente llista de los principales modelos de que constó:
- 1938 el Z1 primer totalmente máquina electro-mecánica, los componentes mecánicos daben bastantes problemes. Les Z fueron fabricaes pol alemán Konrad Zuse, que'l so trabayu foi facer# de menos por haber se producíu n'Alemaña mientres la Segunda Guerra Mundial.[2]
- 1939 el Z2, p'ameyorar usó per primer vegada relés, foi una máquina entemedia ente la Z1 y la Z3.
- 1941 el Z3, primer máquina dafechu operativa usando relés.
- 1944 ENIAC. Considerada hasta va unos años como'l primer ordenador dixital electrónicu na historia.[3] Nun foi un modelu de producción, sinón una máquina esperimental. Tampoco yera programable nel sentíu actual. Trátase d'un enorme aparatu qu'ocupaba tou un suétanu na universidá. Construyida con 18.000 tubos de vacíu, consumía dellos KW de potencia llétrica y pesaba delles tonelaes. Yera capaz d'efectuar cinco mil sumes per segundu. Foi fecha por un equipu d'inxenieros y científicos encabezaos polos doctores John W. Mauchly y J. Presper Eckert na universidá de Pennsylvania, nos Estaos Xuníos.
- 1945 el Z4 foi completáu, rediseñáu dafechu en perdiéndose los planos y pieces de les anteriores Z mientres los bombardeos aliaos de Berlín. Foi la primer máquina en ser vendida comercialmente en 1950.
- 1949 EDVAC. Segunda ordenador programable. Tamién foi un prototipu de llaboratoriu, pero yá incluyía nel so diseñu les idees centrales que conformen los ordenadores actuales.
- 1951 UNIVAC I. Considerada'l primer ordenador comercial en ser vendida, anque se-y adelantró la británica Feranti Mark I per unos meses, y nunca se tuvo en cuenta la Z4 que s'adelantró casi un añu. Los doctores Mauchly y Eckert fundaron la compañía Universal Computer (Univac), y el so primer productu foi esta máquina. El primer veceru foi la Oficina del Censu d'Estaos Xuníos.
- 1953 brainiak. Pa introducir los datos, estos equipos emplegaben tarxetes furaes, que fueren inventaes nos años de la revolución industrial (finales del sieglu XVIII) pol francés Joseph Marie Jacquard y perfeccionaes pol estauxunidense Herman Hollerith en 1890. La IBM 701 foi la primera d'una llarga serie d'ordenadores d'esta compañía, que depués se convertiría nel númberu unu, pol so volume de ventes.
- 1954 - IBM siguió con otros modelos, qu'incorporaben un mecanismu d'almacenamientu masivu llamáu tambor magnéticu, que colos años evolucionaría y convertiríase nel discu magnéticu.
- 1955 - Zuse Z22. El primer ordenador de Konrad Zuse aprovechando los tubos de vacíu.
La válvula de vacíu y los ordenadores[editar | editar la fonte]
La era de la computación moderna empezó con una rabasera de desarrollo antes y mientres la Segunda Guerra Mundial, como circuitos electrónicos, relés, condensadores y tubos de vacíu que reemplazaron los equivalentes mecánicos y los cálculos dixitales reemplazaron los cálculos analóxicos.
Los ordenadores que se diseñaron y construyeron entós denominar dacuando "primer xeneración" d'ordenadores. La primer xeneración d'ordenadores yeren usualmente construyíes a mano usando circuitos que conteníen relés y tubos de vacíu, y de cutiu usaron tarxetes furaes (punched cards) o cinta de papel furáu (punched paper tape) pa la entrada de datos [input] y como mediu d'almacenamientu principal (non volátil). L'almacenamientu temporal foi apurríu peles llinia de retrasu acústiques (qu'usa l'espardimientu de tiempu de soníu nun mediu tal como alambre p'almacenar datos) o polos tubos de William (qu'usen l'habilidá d'un tubu de televisión pa guardar y recuperar datos).
A lo llargo de 1943, la memoria de nucleu magnéticu taba moviendo rápido a la mayoría de les otres formes d'almacenamientu temporal, y dominó nesti campu a mediaos de la década de 1970.
En 1936 Konrad Zuse empezó la construcción de la primer serie Z, calculadores qu'ufierten memoria (primeramente llindada) y programabilidad. Les Zuses puramente mecániques, pero yá binaries, la Z1 terminada en 1938 nunca funcionó fiablemente por cuenta de los problemes cola precisión de partes. En 1937, Claude Shannon fixo la so tesis de máster en MIT qu'implementó álxebra booleana usando relés electrónicos y interruptores per primer vegada na hestoria. Titulada "Un Analís Simbólicu de Circuitos de Relés y Interruptores" (A Symbolic Analysis of Relay and Switching Circuits), la tesis de Shannon, esencialmente, fundó'l diseñu de circuitos dixitales práuticos.
La máquina subsecuente de Zuse, la Z3, foi terminada en 1941. Taba basada en relés de teléfonu y trabayó satisfactoriamente. Asina, la Z3 foi'l primer ordenador funcional controlada por aciu programes. En munches de les sos carauterístiques yera abondo similar a les máquines modernes, abriendo numberoses meyores, tales como l'usu de l'aritmética binaria y númberos de coma flotante. El duru trabayu de reemplazar el sistema decimal (utilizáu nel primer diseñu de Charles Babbage) pol sistema binariu, más simple, significó que les máquines de Zuse fueren más fáciles de construyir y potencialmente más fiables, daes les teunoloxíes disponibles nesi momentu.
Esto ye dacuando vistu como la principal razón pola que Zuse tuvo ésitu onde Babbage falló; sicasí, anque la mayoría de les máquines de propósitu xeneral de l'actualidá siguen executando instrucciones binaries, l'aritmética decimal ye entá esencial p'aplicaciones comerciales, financieres, científiques y d'entretenimientu, y el hardware de coma flotante decimal ta siendo amestáu nos dispositivos actuales (el sistema binariu sigue siendo usáu pa direccionamientu en casi toles máquines) como un sofitu al hardware binariu.
Fixéronse programes pa les Z3 en cintes furaes. Los saltos condicionales yeren estraños, pero dende los 1990s los puristes teóricos dicíen que la Z3 yera entá un ordenador universal (inorando les sos llimitaciones de tamañu d'almacenamientu físiques). En dos patentes de 1937, Konrad Zuse tamién antemanó que les instrucciones de máquina podíen ser almacenaes nel mesmu tipu d'almacenamientu utilizáu polos datos –la clave de la visión que foi conocida como l'arquiteutura de von Neumann y foi la primera implementada nel diseñu Británicu EDSAC (1949) más tarde–.
Zuse tamién diseño'l primer llinguaxe de programación d'altu nivel Plankalkül en 1945, anque nunca se publicar formalmente hasta 1971, y foi implementáu la primer vegada nel 2000 pola Universidá de Berlín, cinco años dempués de la muerte de Zuse.
Zuse sufrió retrocesos dramáticos y perdió munchos años mientres la Segunda Guerra Mundial cuando los bombarderos británicos o estauxunidenses destruyeron les sos primeres máquines. Al paecer el so trabayu permaneció largamente desconocíu pa los inxenieros del Reinu Xuníu y de los Estaos Xuníos. Aun así, IBM yera consciente d'esto y financió la so compañía a entamos de la post-guerra en 1946, pa llograr derechos sobre les patentes de Zuse.
En 1940, foi completada la Calculadora de Númberu Complexu, una calculadora p'aritmética complexa basada en relés. Foi la primer máquina que siempres s'usó remotamente enriba d'una llinia telefónica. En 1938, John Vincent Atanasoff y Clifford Y. Berry de la Universidá del Estáu de Iowa desenvolvieron l'Atanasoff Berry Computer (ABC) un ordenador de propósitu especial pa resolver sistemes d'ecuaciones lliniales, y qu'emplegaron condensadores montaos mecánicamente nun tambor rotatoriu pa memoria. La máquina ABC nun yera programable, anque se considera un ordenador nel sentíu modernu en dellos otros aspeutos.
Mientres la Segunda Guerra Mundial, los británicos fixeron esfuercios significativos en Bletchley Park pa descifrar les comunicaciones militares alemanes. El sistema cypher alemán (Enigma), foi atacáu cola ayuda cola cuenta de construyir bombes (diseñaes dempués de les bombes electromecániques programables) qu'ayudaron a atopar posibles llaves Enigmes dempués d'otres téuniques teníen estrechaes so les posibilidaes. Los alemanes tamién desenvolvieron una serie de sistemes cypher (llamaes Fish cyphers polos británicu y Lorenz cypers polos alemanes) que yeren abondo distintos del Enigma. Como parte d'un ataque contra estos, el profesor Max Newman y los sos colegues (incluyendo Alan Turing) construyeron el Colossus. El Mk I Colossus foi construyíu nun plazu bien curtiu por Tommy Flowers na Post Office Research Station en Dollis Hill en Londres y unviada a Bletchley Park.
El Colossus foi'l primer dispositivu de cómputu totalmente electrónicu. El Colossus usó solu tubos de vacíu y nun tenía relés. Tenía entrada pa cinta de papel (paper-tape) y foi capaz de faer bifurcaciones condicionales. Construyéronse nueve Mk II Colossi (la Mk I convertir a una Mk II faciendo diez máquines en total). Los detalles de la so esistencia, diseñu, y usu caltuviéronse de callao hasta los años 1970. Dizse que Winston Churchill emitiera personalmente una orde pa la so destrucción en cachos non más grandes que la mano d'un home. Por cuenta de esti secretu'l Colossi nun s'incluyó en munches hestories de la computación. Una copia reconstruyida d'una de les máquines Colossus esta agora espuesta en Bletchley Park.
El trabayu de preguerra de Turing exerció una gran influencia na ciencia de la computación teórica, y dempués de la guerra, diseñó, construyó y programó dalgunos de los primeros ordenadores nel Llaboratoriu Nacional de Física y na Universidá de Mánchester. El so trabayu de 1936 incluyó una reformulación de los resultaos de Kurt Gödel en 1931 según una descripción de la qu'agora ye conocida como la máquina de Turing, un dispositivu puramente teóricu pa formalizar la noción de la execución d'algoritmos, reemplaza al llinguaxe universal, más embarazoso, de Gödel basáu n'aritmética. Los ordenadores modernos son Turing-integrada (capacidá d'execución d'algoritmu equivalente a una máquina de Turing universal), salvo la so memoria finita. Esti llindáu tipu de Turing-integraos ye dacuando vistu como una capacidá estragal dixebrando los ordenadores de propósitu xeneral de los sos predecesores de propósitu especial.
George Stibitz y los sos colegues nos Llaboratorios Bell de la ciudá de Nueva York producieron dellos ordenadores basaos en relés a finales de los años 1930 y a principios de los años 1940, pero esmoleciéronse más de los problemes de control del sistema de teléfonu, non en computación. Los sos esfuercios, sicasí, fueron un claru antecedente pa otra máquina electromecánica americana.
La Harvard Mark I (oficialmente llamada Automatic Sequence Controlled Calculator) foi un ordenador electro-mecánica de propósitu xeneral construyida con financiamientu d'IBM y con asistencia de dalgún personal de IBM so la direición del matemáticu Howard Aiken de Harvard. El so diseñu foi influyíu pola Máquina Analítica. Foi una máquina decimal qu'utilizó ruedes d'almacenamientu y interruptores rotatorios amás de los relés electromagnéticos.
Programar por aciu cinta de papel furáu, y contenía dellos calculadores trabayando en paralelu. Más palantre los modelos contendríen dellos llectores de cintes de papel y la máquina podía camudar ente llectores basaos nuna condición. Sicasí, esto nun hai muncho la máquina Turing-integrada. El desenvolvimientu empezó en 1939 nos llaboratorios d'Endicott de IBM; la Mark I llevar a la Universidá de Harvard pa empezar a funcionar en mayu de 1944.
ENIAC[editar | editar la fonte]
El ENIAC (Electronic Numerical Integrator and Computer) construyíu nos Estaos Xuníos, de cutiu llamada'l primer ordenador electrónicu de propósitu xeneral, públicamente validó l'usu d'elementos electrónicos pa computación a llarga escala. Esto foi crucial pal desenvolvimientu de la computación moderna, primeramente por cuenta de la ventaya de la so gran velocidá, pero últimamente debíu al potencial pa la miniaturización.
Construyida so la direición de John Mauchly y J. Presper Eckert, yera mil veces más rápida que les sos contemporánees. El desenvolvimientu y construcción de la ENIAC empezó en 1941 siendo dafechu operativa escontra finales de 1945. Cuando'l so diseñu foi propuestu, munchos investigadores creyeron que los miles de válvules delicaes (tubos de vacíu) quemaríense de cutiu, lo qu'implicaría que la ENIAC tuviera bien frecuentemente n'arreglu. Yera, sicasí, capaz de faer más de 100.000 cálculos simples per segundu y eso mientres unes hores que yera'l tiempu ente fallos de les válvules.
Pa programar la ENIAC, sicasí, debíase realambrar polo que dalgunos dicen qu'eso nin siquier se puede calificar como programación, pos cualquier tipu de reconstrucción d'un ordenador tendría de considerase como programación. Dellos años dempués, sicasí, foi posible executar programes almacenaos na memoria de la tabla de función.
A toles máquines d'esta dómina faltó-yos lo que se conocería como l'arquiteutura de Eckert-Mauchly: los sos programes nun se guardaron nel mesmu "espaciu" de memoria como los datos y asina los programes nun pudieron ser manipoliaos como datos.
La primer máquines Eckert-Mauchly foi la Manchester Baby o Small-Scale Esperimental Machine, construyida na Universidá de Mánchester en 1948; esta foi siguida en 1949 pol ordenador Manchester Mark I que funcionó como un sistema completu utilizando'l tubu de William pa memoria, y tamién introdució rexistros d'índices. L'otru contendente pal títulu "primer ordenador dixital de programa almacenáu" foi EDSAC, diseñada y construyida na Universidá de Cambridge.
Tuvo operativa menos d'un añu dempués de la Manchester "Baby" y yera capaz de resolver problemes reales. La EDSAC foi realmente inspirada polos planes pa la EDVAC, el socesor de la ENIAC; estos planes yá taben en llugar pol tiempu la ENIAC foi exitosamente operacional. A diferencia la ENIAC, qu'utilizó procesamientu paralelu, la EDVAC usó una sola unidá de procesamientu. Esti diseñu yera más simple y foi'l primeru en ser implementáu en cada onda teniendo ésitu de miniaturización, y amontó la fiabilidá. Dalgunos ven la Manchester Mark I/EDSAC/EDVAC como les "Evas" de que casi tolos ordenadores actuales que deriven de la so arquiteutura.
El primer ordenador programable na Europa continental foi creada por un equipu de científicos so la direición de Segrey Alekseevich Lebedev del Institute of Electrotechnology en Kiev, Xunión Soviética (agora Ucraína). L'ordenador MESM (Small Electronic Calculating Machine (МЭСМ)) foi operacional en 1950. Tenía aproximao 6000 tubos de vacíu y consumía 25 kW. Podía realizar aproximao 3000 operaciones per segundu.
La máquina de la Universidá de Mánchester convertir nel prototipu pa la Ferranti Mark I. La primer máquina Ferranti Mark I foi apurrida a la Universidá en febreru de 1951 y a lo menos otres nueve vender ente 1951 y 1957.
UNIVAC I[editar | editar la fonte]
En xunu de 1951, la UNIVAC I [Universal Automatic Computer] apurrir a la Oficina del Censu estauxunidense. Anque fabricada pola Remington Rand, la máquina yera equivocadamente llamada la "IBM UNIVAC". La Remington Rand eventualmente vendió 46 máquines a más d'un millón de dólares caúna. La UNIVAC foi'l primer ordenador "producíu en masa"; toles predecesores fueren "una fora de" les unidaes. Usaba 5200 tubos de vacíu y consumía 125 kW. Utilizó una llinia de retrasu de mercuriu capaz d'almacenar 1000 pallabres de 11 díxitos decimales más la señal (72-bit de pallabres) pa memoria. En contraste coles primeres máquines nun usó un sistema de tarxetes furaes, sinón una entrada de cinta de metal.
LEO[editar | editar la fonte]
En payares de 1952, la compañía J. Lyons and Co. (rellacionada cola industria de los alimentos) desenvolvió'l primer ordenador d'Inglaterra lLEER (Lyons Electronic Office), esta tamién foi'l primer ordenador en resolver problemes de negocios..
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ OTROS, SANTIAGO CANDELA Y. (2011-02). FUNDAMENTO D'INFORMÁTICA Y PR (en castellanu). Editorial Paraninfu. ISBN 9788497328463. Consultáu'l 17 de xineru de 2018.
- ↑ Torre, Vicente Caballero del títulu=La Filosofía en 100 entrugues (6 de setiembre de 2017). [1] (en castellanu). Ediciones Nowtilus S.L.. ISBN 9788499678795. Consultáu'l 17 de xineru de 2018.
- ↑ Yffert, María Teresa Bastíes (21 d'ochobre de 2015). primera&hl=es&sa=X&ved=0ahUKEwiCi43ivd_YAhUEORQKHXmmACQQ6AEILDAB#v=onepage&q=ENIAC%20Considerada%20hasta%20fai%20unos%20a%C3%B1vos%20como%20la%20primer&f=false La contabilidá electrónica y el comprobante fiscal (en castellanu). IMCP. ISBN 9786078384792. Consultáu'l 17 de xineru de 2018.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q16622022