Saltar al conteníu

Podargus papuensis

De Wikipedia
Podargus papuensis
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)[1]
Clasificación científica
Dominiu: Eukaryota
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Caprimulxiformes
Familia: Podargidae
Xéneru: Podargus
Especie: P. papuensis
(Quoy y Gaimard, 1830)
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Podargus papuensis[2] ye una especie d'ave caprimulxiforme de la familia Charadriidae.

Descripción

[editar | editar la fonte]
Un podargo papú en Papúa Nueva Guinea.
Machu nun árbol.

La especie ye la más grande de los podárgidos en términos de llargor. El permediu de tamaños indica que solo ta detrás de los neotropicales nictibio grande (Nyctibius grandis) y guácharo (Steatornis caripensis) —si esti postreru fuera un miembru verdaderu del orde—, les especies más grandes del orde Caprimulxiformes. En permediu, estes aves tienen aproximao 53 cm (21 pulgaes), con una variación de 50 a 60 cm (20 a 24 pulgaes). El pesu permediu d'esta especie ye de 414 g nos machos y 314 g nes femes, con una variación total de 290 a 570 g.[3] El podargo australianu (Podargus strigoides) ye menor en permediu, pero ye capaz d'algamar un pesu máximu más altu. El podargo papú tien un picu abulbado, güeyos acolorataos, llista superciliar color crema, cola llarga y ales escures. El machu ye un pocu más grande, más escuru y veteado n'apariencia. La fema ye más acoloratada n'apariencia.

P. p. baileyi ye más pequeñu y escuru. P. p. rogersi ye más grande y maciu.[4]

Especies similares inclúin al podargo australianu, pero'l podargo papú ye más grande, tien güeyos acolorataos, una cola más llarga y ales más escures.[4]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

La especie describióse orixinalmente pol zoólogu Jean René Constant Quoy y el naturalista Joseph Paul Gaimard en 1830.

Esisten trés subespecies: P. p. papuensis, P. p. baileyi y P. p. rogersi.[5]

Distribución y hábitat

[editar | editar la fonte]

Alcuéntrase n'Australia, Indonesia, Papúa Nueva Guinea, nel estrechu de Torres y n'otres islles.[4]

El hábitat natural d'esta especie son los montes húmedos de tierres baxes subtropicales o tropicales.

Comportamientu

[editar | editar la fonte]

El llamáu ye un resonante «ooom» o un «hoot» carcajeante. Xeneralmente escúchase dempués del anochar y enantes del amanecer.[6]

Reproducción

[editar | editar la fonte]

La temporada d'apareyamientu empieza d'agostu a xineru.[4] La fema pon unu o dos güevos ablancazaos nun nial fechu con unes ramines asitiáu na unión d'unes cañes.[4]

Alimentación

[editar | editar la fonte]

El podargo papú ye un animal puramente nocherniegu. Aliméntase de grandes inseutos qu'atopa nel suelu.[6]

Especulóse que'l podargo papú puede secretar una sustancia na so boca qu'atrai a les mosques.[7] Según dellos observadores, ye capaz d'esperar cola boca abierta a les mosques qu'entren investigando'l golor.[8]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. BirdLife International (2012). «Podargus papuensis» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 12 de febreru de 2015.
  2. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J. «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Quinta parte: Strigiformes, Caprimulgiformes y Apodiformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 47 (1):  páxs. 123-130. ISSN 0570-7358. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_47_1_quinto.pdf.  Consultáu'l .
  3. (2008) CRC Handbook of Avian Body Masses, Segunda (n'inglés), CRC Press. ISBN 978-1-4200-6444-5.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Pizzey, Graham; Knight, Frank (1997). Field Guide to the Birds of Australia (n'inglés). Sydney, Australia: HarperCollinsPublishers, páx. 308. ISBN 0-207-18013-X.
  5. Podargus papuensis y la so distribución en Avibase.
  6. 6,0 6,1 Strange, Morten (2013). A Photographic Guide to the Birds of Indonesia, Segunda (n'inglés), Tuttle Publishing, páx. 592. ISBN 978-1-4629-1032-8.
  7. Diamond, Jared (febreru de 1994). «Stinking Birds and Burning Books» (n'inglés). Natural History 103 (2). http://www.archive.org/stream/naturalhistory10301amer/naturalhistory10301amer_djvu.txt. Consultáu'l 7 de xineru de 2015. .
  8. Corliss, William (marzu–abril de 1994). «Flies fly into frogmouth's mouth» (n'inglés). Science Frontiers (92). http://www.science-frontiers.com/sf092/sf092b05.htm. Consultáu'l 7 de xineru de 2015. 

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]