Pipreola frontalis

De Wikipedia
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Pipreola frontalis
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Dominiu: Eukaryota
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Cotingidae
Xéneru: Pipreola
Especie: P. frontalis
(Sclater, 1858)
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Pipreola frontalis ye una especie d'ave paseriforme de la familia Cotingidae nativu de Bolivia, Ecuador y Perú.

Descripción[editar | editar la fonte]

Machu de P. f. squamipectus.

La especie, al igual d'otros fruteros (Pipreola), ye un miembru regordetu y de cola gorda de la familia Cotingidae.[1] Llega a midir 15.5–16.5 cm (6.0–6.5 in) de llargor;[2] el so pesu varia dende 39,5 a 45,3 g, con un permediu de 42,4 g.[3] La especie ye sexualmente dimorfe; el machu ye considerablemente más coloríu que la fema.[1] Dambos sexos tienen les partes cimeres de color verde brillante, con puntes estreches amarellentaes hasta les plumes terciaries.[4] El gargüelu del machu y la parte cimera del pechu son de color coloráu brillosu (menos coloríu en P. f. squamipectus qu'en P. f. frontalis), ente que les partes inferiores de la fema son de color mariellu con tonos o manches verdes. Los sos pies son de color rosa o naranxa.[5]

Taxonomía y sistemática[editar | editar la fonte]

Descritu pol ornitólogu británicu Philip Sclater en 1858,[6] el fruteru pechirrojo ye una d'once especies del xéneru Pipreola.[7] El espécime tipu ye calteníu pola Academia de Ciencies Naturales de la Universidá Drexel, en Filadelfia.[8] La especie ta cercanamente rellacionada col fruteru pigméu (Pipreola chlorolepidota), pero atopar n'elevaciones altes.[6] Esisten dos subespecies, que dellos taxonomistas creen que representen dos especies distintes:[2]

  • P. f. frontalis apaez nel Perú central hasta Bolivia occidental; y, *P.

f. squamipectus apaez n'Ecuador septentrional hasta'l noroeste de Perú. Descritu por Frank Chapman en 1925,[9] ye más pequeñu y menos coloríu que la subespecie nominal. El nome del xéneru dau a los fruteros, Pipreola, ye un diminutivu de Pipra, que ye'l nome del xéneru dau por Carlos Linneo a los saltarines de forma similar.[10] El nome específicu frontalis ye una pallabra llatina moderna que significa «caretu» o «ceyudu».[11]

Distribución y comportamientu[editar | editar la fonte]

La especie ta acutada a la fastera oriental de los Andes hasta'l nordés d'Ecuador, travesando l'este de Perú hasta Bolivia central.[6] Alcuéntrase nes viesques montiegues n'elevaciones que van dende 900 a 2000 m (3000 a 6600 pie) sobre'l nivel del mar.[5]

Alimentación[editar | editar la fonte]

Como'l so nome indica, el fruteru pechirrojo come principalmente frutes, que recueye mientres s'asoma a alimentase o, con menor frecuencia, mientres se encarama.[12]

Voz[editar | editar la fonte]

Les vocalizaciones de la especie son xeneralmente curties, de tonu altu y pocu frecuentes. El cantar del machu de P. f. squamipectus ye agudu y ascendente, trescritu como un «psii»[4] o «tsweeet», ente que'l cantar del P. f. frontalis machu ye estensu y más complexu —un finu y fuerte garllo que se convierte nun xiblíu descendente, trescritu como un «ti'ti'ti'ti'ti'ti'tseeeeeeeeer». La so llamada ye un agudu «pseet».[5]

Estáu de caltenimientu[editar | editar la fonte]

La Xunión Internacional pal Caltenimientu de la Natura (UICN) clasifica al fruteru pechirrojo como «especie so esmolición menor», en función de la so gran distribución y la so estatus como una especie bastante común dientro de la so distribución. Sicasí, el tamañu de la so población nunca foi cuantificado, y créese que ta menguando.[13]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Ridgely & Greenfield 2001, p. 543
  2. ↑ 2,0 2,1 Ridgely & Tudor 2009, p. 506
  3. ↑ Dunning, Jr., John B. (2007). CRC Handbook of Avian Body Masses, Segunda (n'inglés), Boca Raton: CRC Press, páx. 287. ISBN 978-1-4200-6445-2.
  4. ↑ 4,0 4,1 Ridgely & Greenfield 2001, p. 545
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Schulenberg, Thomas S; Stotz, Douglas F; Lane, Daniel F; O'Neill, John P; Parker III, Theodore A (2007) Birds of Peru (n'inglés). Londres: Christopher Helm, páx. 492. ISBN 978-0-7136-8673-9.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Sibley, Charles Gald (1990). Distribution and Taxonomy of Birds of the World (n'inglés). New Haven: Yale University Press, páx. 371-372.
  7. ↑ «ITIS Report: Pipreola» (inglés). Integrated Taxonomic Information System. Consultáu'l 17 d'avientu de 2013.
  8. ↑ «Clement B. Newbold (1905–1984)» (inglés). Academy of Natural Sciences of Drexel University. Consultáu'l 19 d'avientu de 2013.
  9. ↑ «ITIS Report: Pipreola frontalis» (inglés). Integrated Taxonomic Information System. Consultáu'l 24 d'avientu de 2013.
  10. ↑ Jobling 2010, p. 308
  11. ↑ Jobling 2010, p. 165
  12. ↑ Ridgely & Tudor 2009, p. 504
  13. ↑ «Scarlet-breasted Fruiteater Pipreola frontalis» (inglés). BirdLife International. Consultáu'l 24 d'avientu de 2013.

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  • Jobling, James A (2010). Helm Dictionary of Scientific Bird Names (n'inglés). Londres: Christopher Helm. ISBN 978-1-4081-2501-4.
  • Ridgely, Robert S; Greenfield, Paul J (2001) The Birds of Ecuador (n'inglés). Londres: Christopher Helm. ISBN 978-0-7136-6117-0.
  • Ridgely, Robert S; Tudor, Guy (2009) Field Guide to the Songbirds of South America: The Passerines (n'inglés). Austin: University of Texas Press. ISBN 978-0-292-71748-0.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Pipreola_frontalis&oldid=4169982»