Piatigorsk

Piatigorsk
flag of Pyatigorsk (en)	Q16272764
Alministración
País	Rusia
Krais	Krai de Stávropol
Ókrug urbano (es)	Resort Town of Pyatigorsk (en)
Tipu d'entidá	ciudá/pueblu
Cabezaleru/a del gobiernu	Q4461689
Nome llocal	Пятигорск (ru)
Códigu postal	357500
Xeografía
Coordenaes	44°02′00″N 43°03′00″E / 44.033333°N 43.05°E
	Piatigorsk Piatigorsk (Rusia)
Superficie	97 km²
Altitú	500 m
Demografía
Población	145 971 hab. (1r xineru 2015)
Porcentaxe	100% de Resort Town of Pyatigorsk (en) ; 5.2267027721375E+36% de Krai de Stávropol; 9.9432424227901E+34% de Rusia
Densidá	1504,86 hab/km²
Más información
Fundación	1780
Estaya horaria	UTC+03:00
Llocalidaes hermaniaes	Dubuque (es) , Kochi, Panagyurshiste (es) , Unidad periférica de Tríkala (es) , Hévíz (es) , Schwerte y Trikala
	pyatigorsk.org

Piatigorsk (rusu: Пятиго́рск) ye una ciudá del krai de Stávropol, en Rusia. Dende'l 19 de xineru de 2010 ye'l centru alministrativu del distritu federal del Cáucasu Norte. Atópase cerca del ríu Podkúmok, a unos 20 quilómetros de Mineralnye Vody (Минеральные Воды) y tien una población de 145 971 hab. (1 xineru 2015)^[2]. El nome de Piatigorsk significa "cinco montes" en rusu y ye llamada asina polos cinco picos del monte Beshtau (que tamién significa 5 montes na llingua turca de los Montes d'El Cáucasu). Fundar nel añu de 1780, y permaneció como un spa d'agües minerales dende 1803. El poeta rusu Mijaíl Lérmontov morrió nun duelu en Piatigorsk el 27 de xunetu de 1841. Esiste un muséu na ciudá dedicáu a la so memoria.

Historia[editar | editar la fonte]

La primer mención del manantial d'agua mineral atopar nos escritos del sieglu XIV del viaxeru árabe Ibn Battuta. Pedru I foi quien primero amosó interés pel área al unviar una espedición científica. L'interés pel área alicar a finales del sieglu 18 cuando foi establecíu'l primer asentamientu rusu - el fuerte de Konstantinogórskaya nel 1780, que s'atopaba nel monte Mashuk.

El valor de l'agua mineral d'El Cáucasu llevó a la construcción d'hoteles, y los primeros estudios sobre les propiedaes melecinales nel 1803: n'abril 24 del mesmu añu, Alexandru I robló un decretu pol cual declaraba les agües melecinales propiedá del estáu.