Saltar al conteníu

Phalaropus lobatus

De Wikipedia
Phalaropus lobatus
falaropu picufinu
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Charadriiformes
Familia: Scolopacidae
Xéneru: Phalaropus
Especie: P. lobatus
(Linnaeus, 1758)
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]
Phalaropus lobatus

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. El falaropu picufinu[1] (Phalaropus lobatus) ye una especie d'ave Charadriiforme de la familia Scolopacidae qu'emigra a grandes distancies. Come animales acuáticos nos estanques de la tundra en primavera, y plancton pel hibiernu. La so distribución ye práuticamente cosmopolita, sacante L'Antártida. La so población envalórase nunos 3.500.000 d'exemplares.[2] Cría nes rexones ártiques, y envierna nos mares tropicales del hemisferiu sur.[3]

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye una limícola pequeña, mide de 17 a 19 cm de llargor, y tien un valumbu alar d'ente 30 y 34 cm. Pel hibiernu tienen un plumaxe pocu llamativu, gris penriba y más ablancazáu nes partes inferiores; y presenta una llista negra nel güeyu, según daqué de negru tamién nel pileu. Pel branu el pechu, gargüelu, nuca, mexelles, y el mantu son de color gris plomiz; el banduyu ye blancu; y pol pescuezu hasta los llaos del pechu amuesa una mancha de color coloráu, que ye más llamativa nes femes que nos machos. El so picu ye bien finu (como indica'l so nome común) y ye dafechu negru.[3]

Comportamientu

[editar | editar la fonte]

Los falaropos picofino tienen un métodu d'axugamientu infrecuente, nel que los roles sexuales tán invertíos. Ye un sistema poliándricu nel que los machos encargar de la incubación y de curiar de los pollos, y les femes compiten polos machos.[4]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  2. BirdLife International (2008). Phalaropus lobatus. En: UICN 2008. Llista Roxa d'Especies Amenazaes UICN. Consultáu'l 4 de mayu de 2009.
  3. 3,0 3,1 Mullarney,K.; Svensson, L.; Zetterström, D; y Grant, P.J. (2003). Guía de Campu de les Aves d'España y d'Europa. Editorial Omega. ISBN 84-282-1218-X.
  4. Warnock, Nils & Sarah (2001). «Sandpipers, Phalaropes and Allies», Chris Elphick, John B. Dunning, Jr & David Sibley: The Sibley Guide to Bird Life and Behaviour (n'inglés). Londres: Christopher Helm. ISBN 0-7136-6250-6.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]