Oscar Robertson
Oscar Palmer Robertson (24 de payares de 1938, Charlotte (es) ) ye un ex-xugador de baloncestu d'Estaos Xuníos afroamericanu que destacó na NBA nos años 60, xugando con Cincinnati Royals y Milwaukee Bucks.[4] Con 1,96 metros d'estatura y 100 quilos de pesu,[5] xugaba na posición de base.
Robertson foi doce veces All Star, 9 vegaes incluyíu nel meyor quintetu de la lliga, 2 nel segundu y una vegada nomáu MVP de la NBA Meyor Xugador de la NBA, nes 14 temporaes qu'apostó como profesional. Foi l'únicu xugador de la historia de NBA en permediar un triple-doble a lo llargo d'una temporada,[6] y ta consideráu como unu de los meyores y más versátiles xugadores de la historia de la NBA. Foi conocíu col nomatu de "The Big O" (El gran "O"). [7]
Polos sos llogros como xugador, Robertson foi incluyíu nel Basketball Hall of Fame en 1980, y foi votáu como unu de los 50 meyores xugadores de la historia de la NBA en 1996.[8] L'Asociación de Periodistes de Baloncestu d'Estaos Xuníos decidió usar el so nome pa renombrar los premios al meyor xugador del añu, reconvirtiéndolo nel Oscar Robertson Trophy en 1998. Amás, foi una de los cinco persones qu'inauguraron el Salón de la Fama del Baloncestu Universitario en 2006.[9]
Robertson tamién lideró la que se denominó Oscar Robertson suit, en 1970, un movimientu sindical qu'impunxo a la lliga importantes reformes no qu'a axentes llibres y regles del draft refierse, lo que traxo un aumentu de los salarios de los xugadores.[7]
Trayeutoria deportiva
[editar | editar la fonte]High School y universidá
[editar | editar la fonte]Robertson pasó la so infancia nun barriu probe y segregáu d'Indianapolis, onde se treslladó con cuatro años d'edá, nel senu d'una familia con tan pocos recursos que nun pudieron merca-y un balón de baloncestu pa prauticar con él, y teniendo que fabricase unu a base de una pelota de tenis envolubrada en tires de goma.[7] Sicasí, al llegar al institutu de Attucks, un centru educativu namái pa afroamericanos, pudo demostrar la so gran habilidá, llevando al so equipu nel so primer añu a los cuartos de final del campeonatu estatal que finalmente ganaría la escuela de Milan, historia que foi la base de la película Hoosiers protagonizada por Gene Hackman en 1986.[10] Darréu ganaría dos campeonatos estatales consecutivos en 1955 y 1956, siendo la primer ocasión na qu'una escuela con tolos sos xugadores negros ganaba un campeonatu del estáu d'Indiana.[11] Pero les celebraciones nun fueron escesives, una y bones les autoridaes llocales conducir pela rodiada de la ciudá porque, según confesó Robinson al periódicu Indianapolis Star, "dixeron que los negros diben estrozar el centru de la ciudá". Foi escoyíu en trés causes nel meyor quintetu del estáu, y en 1995 nomáu Indiana Mr. Basketball tres promediar 24,0 puntos per partíu.[7]
Más de 30 centros universitarios intentaron reclutarlo, escoyendo finalmente la Universidá de Cincinnati, entós un centru priváu con bien pocos estudiantes de color, y que-y dexaba alternar los sos entrenamientos colos sos estudios de direición d'empreses.[11] Mientres la so estancia nel centru, consiguió 14 records de la NCAA, y nos trés años que compitió foi votáu como meyor universitariu del añu, liderando les estadístiques nacionales n'anotación (33,8 puntos per partíu), a los qu'añadió 15,2 rebotes y 7,1 asistencies.[12] Foi nomáu nos sos trés temporaes All-American, estableciendo 14 records de la NCAA y 19 de la so universidá.[8]
Nel total de la so etapa colexal llevó al so equipu a un balance de 79 victories y 9 derrotes, llegando en dos causes a la Final Four, pero aguantándose-y el títulu de campeón, un fenómenu que se repitiría a lo llargo de la so carrera profesional. Cuando Robertson dexó la universidá, facer liderando la clasificación histórica de la NCAA de máximos anotadores, lo que caltuvo hasta que foi superáu pol so compañeru nel Basketball Hall of Fame Pete Maravich, en 1970.[7]
Sufrió na so propia piel el racismu d'aquella dómina. Yera'l quintu xugador negru de la historia de la Universidá de Cincinnati, y cuando teníen que viaxar a ciudaes con segregación racial de cutiu tenía d'agospiase en cuartos escolares en cuenta de n'hoteles. Décades dempués llogró la reconocencia de la prensa al dar el so nome al premiu al meyor xugador universitariu del añu, que ganó nos sos dos primeres ediciones.[13] Graduóse en 1960.
Seleición d'Estaos Xuníos
[editar | editar la fonte]Participó cola Selección de baloncestu d'Estaos Xuníos nos Xuegos Panamericanos de 1959, ganando l'oru. Un añu más tarde foi de nuevu convocáu pola so seleición pa participar nos Xuegos Olímpicos de Roma 60, siendo'l capitán xunto con Jerry West. L'equipu que se formó ta consideráu como unu de los meyores de la historia, con diez de los dolce xugadores acabando en profesionales. Robertson xugaba d'aleru titular, anque tamién ocupó'l puestu de base. Lideró al equipu n'anotación xunto a Jerry Lucas, ganando les sos 9 partíos per un marxe de más de 40 puntos de ventaya de permediu y consiguiendo de nuevu la medaya d'oru.[14] Amás de los mentaos, nel equipu había xugadores de talentu como Walt Bellamy, Bob Boozer o Terry Dischinger.
NBA
[editar | editar la fonte]Cincinnati Royals (1960-1970)
[editar | editar la fonte]1960-1961: Atropando premios
[editar | editar la fonte]Foi escoyíu nel Draft de la NBA de 1960 como eleición territorial como númberu 1 polos Cincinnati Royals, ufiertándo-y un contratu de 33.000 dólares añales, lo cual desquitaba los sos años de probeza mientres la so infancia, na que nun podía nin mercar un balón de baloncestu.[7] Fuera tentáu con anterioridá pol equipu d'exhibición de los Harlem Globetrotters, pero tornó la so ufierta.[11] Nun tardó en demostrar que la franquicia nun s'equivocara na so eleición: terminó la temporada con unos increíbles permedios de 30,5 puntos, 10,1 rebotes y 9,7 asistencies, estremáu nel que lideró la lliga, consiguiendo casi un triple-doble de permediu.[15] Pol so espectacular demostración, foi escoyíu Rookie del Añu, incluyíu nel Meyor quintetu de la NBA (daqué qu'asocedería nes sos 9 primeros años como profesional) y fixo la so primer apaición nun All-Star Game, daqué que se repitiría hasta en dolce causes a lo llargo de la so carrera.[16] Pa rematar la temporada, foi tamién escoyíu MVP del All-Star Game, en consiguiendo 23 puntos, 14 asistencies y 9 rebotes na victoria del Oeste sobre'l Conferencia Este Este.[17] Con too y con eso ello, l'equipu acabó la temporada regular con un mal balance de 33 victories y 46 derrotes, acabando últimos de la División Oeste, y ensin opción de xugar los playoffs.[16]
1961-1962: Una temporada de récor
[editar | editar la fonte]Na temporada 1961-62, Robertson escribió una páxina dorada na historia de la NBA. Esi añu convertir nel únicu xugador de la historia en permediar un triple-doble nuna temporada completa, consiguiendo 30,8 puntos, 11,4 asistencies y 12,5 rebotes per partíu.[4] Tamién rompió'l record d'asistencies nuna temporada que dos años enantes llograra Bob Cousy, pasando de 715 a 899. Los Royals consiguieron metese nos Playoffs de la NBA de 1962; sicasí, fueron esaniciaos en primer ronda polos Detroit Pistons.[18]
1962-1964: Años d'esperanza
[editar | editar la fonte]Na temporada 1962-63 de la NBA siguiente temporada, Robertson consolidóse como unu de los grandes xugadores de la so xeneración, volviendo a promediar unos impresionantes 28,3 puntos, 10,4 rebotes y 9,5 asistencies, quedándose de nuevu a les puertes d'un triple doble.[4] El so equipu algamó les finales de la División Este, pero vencieron nuna bien igualada eliminatoria ante unu Boston Celtics lideraos pola so estrella Bill Russell.[19]
Na temporada 1963-64 los Royals consiguieron una gran resultancia na fase regular, con 55 victories y 25 derrotes,[20] algamando'l segundu puestu de la Conferencia Esta División Este, por detrás de nuevu de los Celtics. A les órdenes d'un nuevu entrenador, Jack McMahon, Robertson espolletó, cuntando per primer vegada na so carrera con un equipu competitivu: amás de la segunda opción n'ataque, Jack Twyman, los Royals reforzar colos homes de xuegu interior Jerry Lucas y Wayne Embry, consolidando la posición de base con Adrian Smith. Robertson volvió tener una magnífica temporada, liderando la lliga en porcentaxe de tiros llibres, consiguiendo la so meyor cifra d'anotación de la so carrera, con 31,4 puntos per partíu, y añadiendo 9,9 rebotes y 11 asistencies per alcuentru.[4] Por tou ello, ganó'l premiu de MVP de la NBA, aportando a l'únicu xugador, xunto a los pívots Bill Russell y Wilt Chamberlain en llogralo ente los años 1960 y 1968.[7] Ganó tamién el MVP del All-Star Game de la NBA d'esi añu en consiguiendo 26 puntos, 14 rebotes y 8 asistencies na victoria del Este sobre l'oeste. Nos Playoffs de 1964 los Royals vencieron en primer ronda a unos Philadelphia 76ers lideraos por Wilt Chamberlain, pero volvieron cayer na final de división ante los Celtics por 4 victories a 1.[21]
1964-1970: Los títulos nun lleguen
[editar | editar la fonte]A partir de la temporada 1964-65, les coses se tuercen nos Royals. A pesar de que Robertson sigui esplegando'l so meyor xuegu, ensin baxar nunca de los 24,7 puntos, 6,0 rebotes y 8,1 asistencies per partíu nos seis siguientes años,[4] l'equipu ye esaniciáu en trés causes consecutives en primer ronda de playoffs, ente 1965 y 1967, perdiéndose inclusive'l acesso a los mesmos ente 1968 y 1970.[22] El públicu empezó a dar el llombu al equipu, y na temporada 1969-70, los dueños de la franquicia, nun intentu de reconciliase con ésti, fixeron qu'un veteranu de 41 años, el llexendariu base de los Celtics Bob Cousy, que nesi momentu exercía llabores d'entrenador, compartiera con Robertson mientres 7 partíos los llabores de mandu del equipu. A pesar d'ello, los Royals fracasaron de nuevu nel so intentu d'algamar los playoffs.[7]
Milwaukee Bucks (1970-1974)
[editar | editar la fonte]Antes d'empezar la temporada 1970-71 de la NBA, los Royals conmocionaron al mundu del baloncestu al trespasar a Robertson a Milwaukee Bucks en cuenta de Flynn Robinson y Charlie Paulk.[11] Oficialmente, nun se dieron razones pal trespasu, sicasí munchos espertos coincidieron en que los motivos nun yeren otros que los celos que Cousy tenía pola atención que Robertson espertaba. Ésti declaró nel so día: "Pienso que (Cousy) equivócase, y eso nunca lo escaeceré".[7]
Sicasí'l trespasu foi providencial pal veteranu de 32 años Robertson. En xugando mientres diez años nun equipu ensin posibilidaes, atopar nos Bucks con un mozu Lew Alcindor, que aportaría a el máximu anotador de la historia de la NBA col nome de Kareem Abdul-Jabbar. Con Alcindor nel poste baxu y Robertson dirixendo al equipu, consiguieron acabar la temporada regular con 66 victories y 16 derrotes, la meyor marca de la lliga,[23] incluyida una racha de 20 victories consecutives, naquel añu record de la NBA.[24] Remataron la so escelente temporada con un dominante balance de 12 victories y 2 derrotes nos Playoffs de 1971, arollando na final a Baltimore Bullets por 4 a 0. Per primer vegada na so carrera consiguía un títulu del nivel de la NCAA o de NBA.[7]
A pesar de la so edá, yá con 33 años, siguió demostrando que yera una pieza clave pal so equipu. Xunto con Abdul-Jabbar, ganó dos títulos más de división en 1972 y 1973. Na so última temporada como profesional tuvo la oportunidá d'arredondiar la so carrera deportiva con un segundu aniellu de campeón, llegando a les Finales de 1974, pero nelles atopáronse colos Boston Celtics y con un bien inspiráu Dave Cowens, perdiendo por un afechu 4-3.[25] Como testamentu de la so importancia nos Bucks, na siguiente temporada, yá con Robertson retiráu, los Bucks ocuparon la última plaza de la so división, con un balance de 38 victories y 44 derrotes, tou ello a pesar de siguir cuntando con Abdul-Jabbar.[26]
El "Oscar Robertson suit"
[editar | editar la fonte]Dende una perspeutiva histórica, la mayor contribución de Robertson al baloncestu profesional nun foi na cancha, sinón nos tribunales de xusticia. 1970 foi l'añu del denomináu "Oscar Robertson suit", un movimientu en favor del derechu de la competencia contra la lliga. Recibió'l so nome porque nesi momentu Robertson yera'l presidente de l'Asociación de Xugadores. En dichu movimientu propunxo la fusión de la ABA y la NBA, la revisión de la estructura del Draft de la NBA y la creación de los anguaño denominaos axentes llibres.[7] Hasta esi momentu, los clubes yeren los propietarios n'esclusiva de los xugadores, que teníen prohibíu falar con otros equipos mientres tuvieren contratu a valir.[27] Seis años dempués de que fuera archiváu'l casu, algamóse por fin un alcuerdu ente clubes y xugadores, que traxo amás un aumentu de los sueldos d'éstos.[7]
Estadístiques na NBA
[editar | editar la fonte]Temporada regular
[editar | editar la fonte]Temporada | Edá | Equipu | Lliga | P | TIT | MIN | TC | TCA | %TC | 3P | 3PA | %3P | TL | TLA | %TL | R.OF. | R.DEF. | REB | ASIS | ROB | TAP | PER | FP | PTS |
1960-61 | 22 | Cincinnati Royals | NBA | 71 | 42.7 | 10.6 | 22.5 | .473 | 9.2 | 11.2 | .822 | 10.1 | 9.7 | 3.1 | 30.5 | |||||||||
1961-62 | 23 | Cincinnati Royals | NBA | 79 | 44.3 | 11.0 | 22.9 | .478 | 8.9 | 11.0 | .803 | 12.5 | 11.4 | 3.3 | 31.8 | |||||||||
1962-63 | 24 | Cincinnati Royals | NBA | 80 | 44.0 | 10.3 | 19.9 | .518 | 7.7 | 9.5 | .810 | 10.4 | 9.5 | 3.7 | 28.3 | |||||||||
1963-64 | 25 | Cincinnati Royals | NBA | 79 | 45.1 | 10.6 | 22.0 | .483 | 10.1 | 11.9 | .853 | 9.9 | 11.0 | 3.5 | 31.4 | |||||||||
1964-65 | 26 | Cincinnati Royals | NBA | 75 | 45.6 | 10.8 | 22.4 | .480 | 8.9 | 10.6 | .839 | 9.0 | 11.5 | 2.7 | 30.4 | |||||||||
1965-66 | 27 | Cincinnati Royals | NBA | 76 | 46.0 | 10.8 | 22.7 | .475 | 9.8 | 11.6 | .842 | 7.7 | 11.1 | 3.0 | 31.3 | |||||||||
1966-67 | 28 | Cincinnati Royals | NBA | 79 | 43.9 | 10.6 | 21.5 | .493 | 10.3 | 10.7 | .873 | 6.2 | 10.7 | 2.9 | 30.5 | |||||||||
1967-68 | 29 | Cincinnati Royals | NBA | 65 | 42.5 | 10.2 | 20.3 | .500 | 8.9 | 10.2 | .873 | 6.0 | 9.7 | 3.1 | 29.2 | |||||||||
1968-69 | 30 | Cincinnati Royals | NBA | 79 | 43.8 | 8.3 | 17.1 | .486 | 8.1 | 9.7 | .838 | 6.4 | 9.8 | 2.9 | 24.7 | |||||||||
1969-70 | 31 | Cincinnati Royals | NBA | 69 | 41.5 | 9.4 | 18.4 | .511 | 6.6 | 8.1 | .809 | 6.1 | 8.1 | 2.5 | 25.3 | |||||||||
1970-71 | 32 | Milwaukee Bucks | NBA | 81 | 39.4 | 7.3 | 14.7 | .496 | 4.8 | 5.6 | .850 | 5.7 | 8.2 | 2.5 | 19.4 | |||||||||
1971-72 | 33 | Milwaukee Bucks | NBA | 64 | 37.3 | 6.5 | 13.9 | .472 | 4.3 | 5.2 | .836 | 5.0 | 7.7 | 1.8 | 17.4 | |||||||||
1972-73 | 34 | Milwaukee Bucks | NBA | 73 | 37.5 | 6.1 | 13.5 | .454 | 3.3 | 3.8 | .847 | 4.9 | 7.5 | 2.3 | 15.5 | |||||||||
1973-74 | 35 | Milwaukee Bucks | NBA | 70 | 35.4 | 4.8 | 11.0 | .438 | 3.0 | 3.6 | .835 | 1.0 | 3.0 | 4.0 | 6.4 | 1.1 | 0.1 | 1.9 | 13.7 | |||||
Total | NBA | 1040 | 42.2 | 9.1 | 18.9 | .485 | 7.4 | 8.8 | .838 | 1.0 | 3.0 | 7.5 | 9.5 | 1.1 | 0.1 | 2.8 | 26.7 |
---|
Playoffs
[editar | editar la fonte]Temporada | Edá | Equipu | Lliga | P | MIN | TCA | TC | 3PA | 3P | TLA | TL | R.OF. | REB | ASIS | ROB | TAP | PER | FP | PTS | %TC | %3P | %FT | MIN | PTS | REB | AST |
1961-62 | 23 | Cincinnati Royals | NBA | 4 | 185 | 42 | 81 | 31 | 39 | 44 | 44 | 18 | 115 | .519 | .795 | 46.3 | 28.8 | 11.0 | 11.0 | |||||||
1962-63 | 24 | Cincinnati Royals | NBA | 12 | 570 | 124 | 264 | 133 | 154 | 156 | 108 | 41 | 381 | .470 | .864 | 47.5 | 31.8 | 13.0 | 9.0 | |||||||
1963-64 | 25 | Cincinnati Royals | NBA | 10 | 471 | 92 | 202 | 109 | 127 | 89 | 84 | 30 | 293 | .455 | .858 | 47.1 | 29.3 | 8.9 | 8.4 | |||||||
1964-65 | 26 | Cincinnati Royals | NBA | 4 | 195 | 38 | 89 | 36 | 39 | 19 | 48 | 14 | 112 | .427 | .923 | 48.8 | 28.0 | 4.8 | 12.0 | |||||||
1965-66 | 27 | Cincinnati Royals | NBA | 5 | 224 | 49 | 120 | 61 | 68 | 38 | 39 | 20 | 159 | .408 | .897 | 44.8 | 31.8 | 7.6 | 7.8 | |||||||
1966-67 | 28 | Cincinnati Royals | NBA | 4 | 183 | 33 | 64 | 33 | 37 | 16 | 45 | 9 | 99 | .516 | .892 | 45.8 | 24.8 | 4.0 | 11.3 | |||||||
1970-71 | 32 | Milwaukee Bucks | NBA | 14 | 520 | 102 | 210 | 52 | 69 | 70 | 124 | 39 | 256 | .486 | .754 | 37.1 | 18.3 | 5.0 | 8.9 | |||||||
1971-72 | 33 | Milwaukee Bucks | NBA | 11 | 380 | 57 | 140 | 30 | 36 | 64 | 83 | 29 | 144 | .407 | .833 | 34.5 | 13.1 | 5.8 | 7.5 | |||||||
1972-73 | 34 | Milwaukee Bucks | NBA | 6 | 256 | 48 | 96 | 31 | 34 | 28 | 45 | 21 | 127 | .500 | .912 | 42.7 | 21.2 | 4.7 | 7.5 | |||||||
1973-74 | 35 | Milwaukee Bucks | NBA | 16 | 689 | 90 | 200 | 44 | 52 | 15 | 54 | 149 | 15 | 4 | 46 | 224 | .450 | .846 | 43.1 | 14.0 | 3.4 | 9.3 | ||||
Total | NBA | 86 | 3673 | 675 | 1466 | 560 | 655 | 15 | 578 | 769 | 15 | 4 | 267 | 1910 | .460 | .855 | 42.7 | 22.2 | 6.7 | 8.9 |
---|
Vida posterior
[editar | editar la fonte]En retirándose como xugador n'activu, Robertson arreyar n'ameyorar les condiciones de vida de los sos conciudadanos d'Indianapolis, cuantimás la de los Afroamericanos.[7] Amás, trabayó como comentarista pa la cadena CBS nos partíos televisaos mientres la temporada 1974-75.[28]
Años dempués de dexar les canches, los Kansas City Kings, l'equipu "herederu" de los Royals, retiró la so camiseta col númberu 14.[29] Dichu honor sigue vixente na so nueva sede de Sacramento. Los Bucks tamién retiraron la so camiseta col númberu 1 que llució nos cuatro temporaes que xugó ellí. Dende 1994, una estatua de bronce preside la entrada del estadiu de los Bearcats en Cincinnati.[8] Robertson sigue allegando de xemes en cuando a ver los partíos del so ex-equipu universitariu.
El 17 de payares de 2006 vio reconocíu l'impautu que causó nel baloncestu universitario siendo escoyíu unu de los cinco primeros miembros del acabante inaugurar Salón de la Fama del Baloncestu Universitario, xunto con John Wooden, Bill Russell, Dean Smith y James Naismith.[30]
Llogros personales
[editar | editar la fonte]Universidá
[editar | editar la fonte]- Xugador del añu universitariu (1958, 1959, 1960).
- Meyor quintetu universitariu del añu (1958, 1959, 1960).
- All-America (1958).
- Tercer máximu anotador de la historia de la División I de la NCAA (2.973, 33,8 puntos per partíu) en 88 partíos.
- Lideró la nación n'anotación con 35,1 puntos per partíu en 1958; 32,6 en 1959 y 33,7 en 1960; primer xugador de la historia n'algamar estes cifres.
- Estableció 14 records de la NCAA.
- Estableció 16 records de la Missouri Valley Conference.
- Estableció 19 records de la Universidá de Cincinnati.
- Meyor quintetu de la Missouri Valley Conference (1958, 1959, 1960).
- Llevó a los Bearcats a la Final Four en 1959 y 1960.
- Lideró a Cincinnati pa un record de 79 victories y 9 derrotes en 3 años.
- Anotó 62 puntos, el máximu de la so carrera, ante North Texas State (1959-60).
- Nomáu Sophomore (xugador de 2º añu) del añu pola revista Dell Magacín (1958).
- Anotó 56 punto ante Seton Hall nel Madison Square Garden (1958).
- Anotó siquier 30 puntos en 9 partíos consecutivos (1958).
- Aportó a el primer sophomore nomáu Xugador del Añu (1968).
- Primer xugador en ganar el premiu de Xugador del Añu en 3 ocasiones.
- Cincinnati retiró la so camiseta col númberu 14 como homenaxe.[14]
Profesional
[editar | editar la fonte]- Campeón de la NBA en 1971.
- Rookie del Añu en 1961.
- MVP (Meyor xugador de la lliga) en 1964.
- Escoyíu nel meyor quintetu de la NBA meyor quintetu de la lliga en 9 ocasiones.
- Participó en 12 All-Star Game.
- Escoyíu 3 vegaes MVP del All-Star Game de la NBA (1961, 1964 y 1969).
- Segundu máximu anotador de la historia de los All-Star (246 puntos, 20,5 por partíu).
- Retirar de la NBA como'l segundu máximu anotador de la historia.
- Lideró la clasificación de máximos anotadores en 1968 (29,2 puntos per partíu).
- Líder na clasificación de mayor númberu de triples-dobles de la historia, con 181.
- Consiguió l'únicu permediu de triple-doble de la historia en 1962, el so segundu añu como profesional (30,8 ppp, 12,5 rpp, 11,4 app).
- Lideró la lliga n'asistencies en 1961 (9,7 app), 1962 (11,4), 1964 (11,0), 1965 (11,5), 1966 (11,1), 1967 (10,7), 1968 (9,7) y 1969 (9,8).
- Retiróse como'l líder históricu d'asistencies de la lliga, con 9.987, 9,5 por partíu.
- Primer xugador de la historia en liderar les clasificaciones de anotadores y asistencies el mesmu añu (1968).
- Primer base en liderar al so equipu en rebotes (1962).
- Líder históricu de la franquicia de los Royals, güei Sacramento Kings, en puntos (22.009) y asistencies (7.731).
- Escoyíu como unu de los 50 meyores xugadores de la historia de la NBA en 1996.
- Miembru del Basketball Hall of Fame dende 1980.[14]
Ver tamién
[editar | editar la fonte]- Líderes d'anotación de la División I de baloncestu de la NCAA
- Máximos anotadores de la historia de la NBA Máximos anotadores de la historia de la NBA
Llibros
[editar | editar la fonte]- Robertson, Oscar. L'arte del baloncestu: Una guía p'ameyorar los fundamentos del xuegu (1998) ISBN 978-0-9662483-0-2
- Robertson, Oscar. The Big O: La mio vida, los mios tiempos, el mio xuegu (2003) ISBN 1-57954-764-8 autobiográficu
- Grace, Kevin. "Cincinnati Hoops." Chicago, IL: Arcadia, 2003.
- Grace, Kevin; Hand, Greg; Hathaway, Tom; y Hoffman, Carey. "Bearcats! La historia del baloncestu na Universidá de Cincinnati." Louisville, KY: Harmony House, 1998.
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ URL de la referencia: http://espn.go.com/nba/player/_/id/4119/oscar-robertson.
- ↑ URL de la referencia: http://espn.go.com/nba/player/gamelog/_/id/4119/oscar-robertson.
- ↑ URL de la referencia: http://espn.go.com/high-school/boys-basketball/story/_/id/7682912/mr-basketball-usa-list.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 basketball-reference.com Estadístiques de Oscar Robertson, consultáu abril de 2008
- ↑ NBA.com Oscar Robertson summary, consultáu abril de 2008
- ↑ basketball-reference.com [1], consultáu abril de 2008
- ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 7,11 7,12 NBA.com Oscar Robertson, the "Big O,", consultáu abril de 2008
- ↑ 8,0 8,1 8,2 hoophall.com Oscar P. Robertson enshrined as a player in 1980 Archiváu 2008-01-10 en Wayback Machine, consultáu abril de 2008
- ↑ nabc.cstv.com Wooden, Russell lead founding class into Collegiate Hall of Fame Archiváu 2009-04-22 en Wayback Machine, consultáu abril de 2008
- ↑ imdb.com Resume de la película Hoosiers, consultáu abril de 2008
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 ESPN.com Oscar defined the triple-double, consultáu mayu de 2008
- ↑ thedraftreview.com Ficha de Robinson en TDR, consultáu abril de 2008
- ↑ oscarrobertsontrophy.org Past Oscar Robertson Trophy Winners, consultáu abril de 2008
- ↑ 14,0 14,1 14,2 oscarrobertsontrophy.org The Big O Biography, consultáu abril de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1960-61 Cincinnati Royals, consultáu abril de 2008
- ↑ 16,0 16,1 basketball-reference.com 1960-61 NBA Season Summary, consultáu abril de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1961 NBA All-Star Game, consultáu abril de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1961-62 Cincinnati Royals, consultáu abril de 2008
- ↑ basketball-reference.com. «1963 Cincinnati Royals». Consultáu'l 31 de xineru de 2007.
- ↑ basketball-reference.com. «1964 Cincinnati Royals». Consultáu'l 31 de xineru de 2007.
- ↑ basketball-reference.com 1963-64 NBA Season Summary, consultáu mayu de 2008
- ↑ basketball-reference.com Sacramento Kings, consultáu mayu de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1970-71 Milwaukee Bucks, consultáu mayu de 2008
- ↑ NBA.com All-Time Winning Streaks, consultáu mayu de 2008
- ↑ NBA.com 1974 NBA Finals: Boston 4, Milwaukee 3. Celtics Win First Title of Post-Russell Yera, consultáu mayu de 2008
- ↑ basketball-reference.com 1974-75 Milwaukee Bucks, consultáu mayu de 2008
- ↑ thebigo.com The Big O FAQ, consultáu mayu de 2008
- ↑ thebigo.com Chapter Fifteen: Endings • 1974-1976, consultáu mayu de 2008
- ↑ NBA.com Sacramento Kings History, consultáu mayu de 2008
- ↑ NABC.com Wooden, Russell lead founding class into Collegiate Hall of Fame Archiváu 2009-04-22 en Wayback Machine, consultáu mayu de 2008
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- Biografía de Oscar Robertson
- Oscar Robertson - The Art of Basketball
- Estadístiques de Oscar Robertson
- Ficha n'español de Oscar Robertson
- Ficha en Hall of Fame Archiváu 2012-04-14 en Wayback Machine
- Datos ya intereses sobre Oscar Robertson
Predecesor: Bob Boozer |
Primer eleición del Draft de la NBA 1960 |
Socesor: Walt Bellamy |
Predecesor: Wilt Chamberlain |
Rookie del Añu 1960-61 |
Socesor: Walt Bellamy |
Predecesor: Wilt Chamberlain Bill Russell Hal Greer |
MVP del All-Star Game 1961 1964 1969 |
Socesor: Bob Pettit Jerry Lucas Willis Reed |
Predecesor: Bill Russell |
NBA MVP de la Temporada 1963-64 |
Socesor: Bill Russell |