Saltar al conteníu

Orthogonys chloricterus

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Orthogonys chloricterus
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Thraupidae
Xéneru: Orthogonys
Strickland, 1844
Especie: O. chloricterus
(Vieillot), 1819
Distribución
Sinonimia
Tachyphonus chloricterus[2]
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Orthogonys chloricterus, tamién denomináu fruteru verde oliva o catirumbava (Brasil)[3] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente a la familia Thraupidae, la única del xéneru monotípicu Orthogonys. Ye endémicu de les viesques montiegues del sureste de Brasil.

Descripción

[editar | editar la fonte]

Mide 18 cm. Picu bastante llargu y espodáu; piernes arrosaes. Penriba ye verde oliva uniforme; pembaxo ye mariellu colos llaos y lladrales tiñíos d'oliva.[4]

Distribución y hábitat

[editar | editar la fonte]

Distribuyir pola viesca atlántica del sureste de Brasil dende Espírito Santo hasta Santa Catarina, ente los 600 y los 1800 msnm, anque nos meses d'iviernu consten rexistros en baxaes litoraleñas hasta los 200 m d'altitú.[5]

Comportamientu

[editar | editar la fonte]

Se movimenta polos estratos altu y mediu del monte, en grupos grandes, demostrando fuerte gregarismo al acomuñar a otros tráupidos o a bandos del coloríu carpinteru arcoiris (Melanerpes flavifrons).[5]

Alimentación

[editar | editar la fonte]

La so dieta ye escencialmente frugívora, frecuentando frutales y plantíos. Puede actuar como especie nuclear en bandaes mistes, moviéndose en frentes amplies, barriendo la vexetación de bromelias y tremaos de fueyes seques buscando inseutos y frutos.[5]

Reproducción

[editar | editar la fonte]

Posiblemente nidifican ente bromelias nos meses de branu.[5]

Vocalización

[editar | editar la fonte]

El so llamáu ye un sonoru cucuxo, xeneralmente anunciando la llegada d'una bandada mista; el más frecuente ye un “whiik!” y tamién un “cht-tziii”.[4] Realicen allaríes coleutives.[5]

Sistemática

[editar | editar la fonte]

Descripción orixinal

[editar | editar la fonte]

La especie O. chloricterus describióse per primer vegada pol naturalista francés Louis Jean Pierre Vieillot en 1819 sol nome científicu Tachyphonus chloricterus; llocalidá tipo «cerca de Rio de Janeiro, Brasil».[2]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Ye monotípica.
A pesar d'esti xéneru tar asitiáu tradicionalmente na familia Thraupidae, Barker et al. (2013)[6] atoparon evidencies d'un grupu monofiléticu integráu pol presente , Mitrospingus y Lamprospiza y propunxeron la creación d'una nueva familia Mitrospingidae, arrexuntando a los trés. El South American Classification Committee (SACC) aguarda propuesta.[7]
El Comité Brasilanu de Rexistros Ornitolóxicos (CBRO) na Llista das Aves do Brasil 11° Edición, 2014, yá adoptó la nueva familia Mitrospingidae Barker, Burns, Klicka, Lanyon & Lovette, 2013 arrexuntando a los trés xéneros enriba mentaos.[8]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. BirdLife International (2012). «Orthogonys chloricterus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.2. Consultáu'l 9 d'avientu de 2014.
  2. 2,0 2,1 Olive-green Tanager (Orthogonys chloricterus) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 9 de dieciembre de 2014.
  3. Tangara Verdioliva (Orthogonys chloricterus) (Vieillot, 1819) en Avibase. Consultada'l 9 d'avientu de 2014.
  4. 4,0 4,1 Ridgely Robert, Orthogonys chloricterus, p. 621, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines / Robert Ridgely and Guy Tudor. – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Guia de Campu Avis Brasilis – Avifauna brasileira / Tomas Sigrist; ilustráu por Tomas Sigrist – São Paulo: Avis Brasilis, 2013. ISBN 978-85-60120-25-3
  6. BARKER, F. K., K. J. BURNS, J. KLICKA, S. M. LANYON, AND I. J. LOVETTE. 2013. Going to estremes: contrasting rates of diversification in a recent radiation of New World passerine birds. Systematic Biology 62: 298–320.
  7. Part 10. Oscine Passeriformes, B (Motacillidae to Emberizidae) → Thraupidae → Nota 1d n'A Classification of the Bird Species of South America - South American Classification Committee - American Ornithologists' Union. N'inglés
  8. Comitê Brasileiro de Registros Ornitológicos (2014) Llistes das aves do Brasil. 11ª Edição, 1/1/2014 (en português). Disponible en Llistes das aves do Brasil Archiváu 2010-02-22 en Wayback Machine. Consultáu'l 8 d'avientu de 2014; p. 37.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]