Olga Gasparini
Olga Gasparini | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | Caraques, 17 de payares de 1932 |
| Nacionalidá |
 Venezuela |
| Muerte | Caraques, 31 de xineru de 1971 (38 años) |
| Estudios | |
| Estudios | Universidá Central de Venezuela |
| Oficiu | socióloga |
 | |
Olga Lagrange de Gasparini (Caraques, 17 de payares de 1932 - ibíd. 31 de xineru de 1971),[1] foi una socióloga venezolana, egresada de la Universidá Central de Venezuela en 1965.
Biografía[editar | editar la fonte]
Fía de Benjamin Lagrange y de la so esposa Maria Isabel Antich de Langrange; casada en 1951 col arquiteutu ya historiador del arte Graziano Gasparini, de que la so unión nacieron Sylvia, Marina y Alessandra. A instancies de Marcel Roche,[2] nesi entós Direutor del Institutu Venezolanu d'Investigaciones Científiques (IVIC) foi contratada pa una investigación sobre la ciencia en Venezuela, que'l so resultancia afigurar nel llibru tituláu La investigación en Venezuela, condiciones pal so desenvolvimientu, que seria'l primer testu de socioloxía de la ciencia realizáu nel país, editáu pol IVIC. En 1969, ingresu como profesora instructora na cátedra de socioloxía na d'Alministración Comercial de la Facultá de Ciencies Económiques de la UCV.
Esi mesmu añu cuando'l Conseyu Nacional d'Investigaciones Científiques (CONICIT) empezó a funcionar, ella encargóse de la Direición del Departamentu de Socioloxía y Estadística, encargáu de llevar a cabu'l primer encuesta nacional sobre'l potencial científico y tecnolóxico en Venezuela. Axunta a un equipu de destacaos sociólogos y mozos estudiantes, a quien entusiasma, entá cuando pa esi momentu, yá empezaba a sufrir de lupus, enfermedá de la cual morrería. Como parte del so trabayu nel CONICIT, viaxó per América Llatina y Europa.
Mientres esi tiempu caltuvo activu discutiniu qu'en parte espunxo nuna conferencia onde ella esboza la hipótesis de la marginalidad de la ciencia en Venezuela, que tuvo intensa repercusión na esplicación del desenvolvimientu de l'actividá científica nel país. La so conferencia foi publicada póstumamente sol titulo de Dellos elementos pal Analís de la Cultura y Teunoloxía en Venezuela.
Olga Gasparini foi pionera, xunto a Hebe Vessuri y Marcel Roche, nel desenvolvimientu de los Estudios Sociales de la Ciencia en Venezuela. Contribuyó de manera determinante na institucionalización d'esti campu nel país, al traviés de la creación de programes de posgrados.
La reedición de les obra de Gasparini foi una iniciativa impulsada pol Dr. Eloy Sira, Direutor del IVIC, quien la propunxo nel so discursu d'inauguración de la Sala Olga Gasparini nel Centru d'Estudios de la Ciencia en setiembre de 2014.
Referencies[editar | editar la fonte]
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q24960819
