Nuria Varela
Nuria Varela | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Turón, 1967[1] (56/57 años) |
Nacionalidá | España |
Estudios | |
Estudios |
Universidá Complutense de Madrid Universidá Rei Xuan Carlos |
Llingües falaes | castellanu |
Oficiu | escritora, periodista |
Nuria Varela Menéndez (1967, Turón) ye una escritora y periodista feminista. Foi reportera (1989-2008) especializada en conflictos bélicos y crisis de refuxaos. Docente en programes universitarios de posgráu en Comunicación, Polítiques d'igualdá, Hestoria de la Teoría Feminista y Violencia de xéneru. Consultora internacional y davezu collaboraora en dixebraos medios de comunicación. Ye autora del llibru de referencia de la hestoria del feminismu n'España y n’América Llatina, Feminismu para primerizos, espublizáu en 2005 y actualizáu y reeditáu darréu dende entós. Tamién ye autora d'otros títulos como Cansaes. (2017) o Violencia de xéneru en fíes y fíos de maltratadores: la perpetuación de la violencia (2021). Nel ámbitu institucional, participó na puesta en marcha pa la IX Llexislatura del primer Ministeriu d'Igualdá creáu n'España como primer direutora de Gabinete y ente 2019 y 2023 foi la primer direutora xeneral d'Igualdá del Gobiernu del Principáu d'Asturies.
Vida
[editar | editar la fonte]Ye llicenciada en Ciencies de la Información pola Universidá Complutense de Madrid (1991), máster en Xéneru y Polítiques d'Igualdá ente Muyeres y Homes (2007-2009), máster universitariu n'Estudios Interdisciplinares de Xéneru (2010-2011) y doctora en Drechu Autonómicu y Llocal pola Universidá Rei Juan Carlos de Madrid (2017) cola so tesis doctoral al rodiu “La violencia de xéneru en contestos de pareya, nel Estáu español, al traviés del discursu de les víctimes”, dirixida pola constitucionalista Laura Nuño.
Ámbitu profesional
[editar | editar la fonte]Empecipió'l so percorríu profesional nel diariu asturianu La Nueva España. En 1989 entamó a trabayar como redactora na axencia de noticies OTR (Grupu Zeta) onde permaneció hasta 1991. Esi mesmu añu incorpórase a la redacción del selmanariu Panorama, del mesmu grupu editorial, nel que tuvo hasta 1993, cuando se xunió al equipu de reporteros del selmanariu Interviú nel que se caltuvo hasta 2006. Ente 2006 y 2007 formó parte del equipu de nuevos proyeutos del Grupu Zeta y en 2007 incorporóse como redactora política al selmanariu Tiempu.
Nesos venti años como reportera especializóse en conflictos bélicos y actualidá nacional ya internacional. Cubrió los feminicidios en Ciudad Juárez (2005-2006-2007), la Revolución Naranxa n'Ucraína (2004), la guerra d'Iraq (2003), la matanza d'Acteal en Chiapas (México) (1998), l'Afganistán de los talibanes (1996), la guerra de Bosnia (1992-1995), el sitiu de Sarayevu (1992-1993) y el golpe d'estáu en Rusia (1993). Tamién trabayó con xeitu la realidá de los campos de refuxaos: de la población Palestina en Xordania (2003), de los refuxaos afganos en Paquistán (1996), de la población bosnia en Croacia (1993) y la vida nos campamentos de refuxaos saharagüis (1998). Ente los sos reportaxes destaquen los trabayos al rodiu'l Prestige, los atentaos del 11-M en Madrid y les informaciones de violencia escontra les muyeres. Especialmente recordáu ye'l reportaxe qu'algamó la portada d'Interviú n'avientu de 1993 y que llevaba por títulu “Los homes españoles maten más qu'ETA”.
Ámbitu institucional
[editar | editar la fonte]Dende 2008 hasta 2011, desendolcó la so actividá profesional nel ámbitu institucional. Nestos cuatro años, participó nel diseñu, desarrollu y comunicación de les polítiques realizaes, especialmente nel espoxigue de la Llei Orgánica 3/2007, de 22 de marzu, pa la igualdá efectiva de Muyeres y Homes, la puesta en marcha y desendolcu del Plan Integral de Llucha escontra’l tratu de seres humanos con fines d'esplotación sexual, l'aprobación de la Llei Orgánica 2/2010 de salú sexual y reproductiva y de la interrupción voluntaria del embaranzu y el proyectu de Llei Integral pa la igualdá de tratu y la non discriminación.
Ente 2019-2023 foi la directora xeneral d'Igualdá del Gobiernu del Principáu d'Asturies. Nesa llexislatura, Asturies pasó d'ocupase namái de les víctimes de violencia de xéneru en contestos de pareya, a entamar l'atención na violencia sexual, la prostitución y tratar y la violencia económica. Especialmente significativu foi la puesta en marcha'l 9 de payares de 2020 del Centru de Crisis 24 hores pa Víctimes d'Agresiones Sexuales, el primeru con eses característiques abiertu n'España, de xestión totalmente pública, qu'entamó a emprestar serviciu'l 25 de payares del añu 2020.
Na so xestión nel ámbitu económicu de les polítiques d'igualdá destaca l'apertura, per primer vegada en 32 años d'hestoria de la Concertación asturiana d'una mesa específica d'Igualdá ente muyeres y homes. Frutu d'eses negociaciones, en 2021 poner en marcha la figura d'Axentes delegaos y delegaes d'igualdá na empresa, una figura pionera n'España.
Obra
[editar | editar la fonte]- 2003: Íbamos a ser reinas
- 2005: Feminismo para principiantes
- 2008: Martín y la pirata Candela
- 2012: La voz ignorada. Ana Orantes y el fin de la impunidad
- 2016: Cansadas. Una reacción feminista frente a la nueva misoginia
- 2018: Feminismo para principantes (versión ilustrada)
- 2019: Feminismo 4.0. La cuarta ola
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ «rexistru d'autoridaes BNE». Consultáu'l 21 xunu 2020.