Mylène Farmer
Mylène Farmer | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Pierrefonds, 12 de setiembre de 1961[1] (63 años) |
Nacionalidá |
Canadá Francia |
Familia | |
Hermanos/es | |
Estudios | |
Estudios | Cours Florent |
Llingües falaes |
francés[3] inglés[4] |
Oficiu | cantautora, escritora, cantante, actriz, poeta, compositora, productora musical, empresaria, escritora de lliteratura infantil, lletrista |
Altor | 1,67 m |
Premios | |
Seudónimos | Mylène Farmer |
Xéneru artísticu |
pop Synth pop trip hop (es) pop rock Dark wave (es) pop francés (es) Dance europop (es) Wave etéreo (es) |
Instrumentu musical | voz |
Discográfica |
RCA Records Universal Music Group Polydor Records Stuffed Monkey (en) PolyGram (es) Sony Music |
IMDb | nm0267785 |
Mylène Jeanne Gautier (12 de setiembre de 1961, Pierrefonds), conocida profesionalmente como Mylène Farmer, ye una cantante, compositora, actriz ocasional, autora y dibuxante francesa nacida en Canadá.
Activa dende mediaos de los años 1980, ye la cantante francesa con mayores ventes. Solo en Francia devasó los 30 millones de discos vendíos.[5] Tamién conoció un enorme ésitu más allá de les fronteres franceses, notablemente en Rusia, Bélxica, Suiza, Canadá, Grecia, Italia, Alemaña, Israel, Turquía, Taiwán, Xapón y Europa del Este.[6] El so ésitu ye creciente n'América, especialmente en Méxicu por cuenta de la popularidá de la so ex protexida Alizée en dichu país.
Tien el récor femenín por númberu de Discu de Diamante pa una muyer francófona;[7] ye amás l'artista que más títulos clasificó na primer posición del top 50 francés (18, nengún otru cantante llogró clasificar más de 6),[8] según nel top 10 (50 títulos).[9]
Escasamente fai apaiciones públiques nin tampoco acepta entevistes pa los medios de comunicación. Consiguió construyir un universu musical singular, notablemente al traviés de los sos videoclips y conciertos espectaculares.[10] Mylène Farmer ta clasificada como la cantante francesa meyor paga. En 2013 llogró 4.7 millones d'euros.[11]
Biografía
[editar | editar la fonte]Nacida de padres franceses el 12 de setiembre de 1961 en Pierrefonds (Canadá), Mylène Gautier pasa la so infancia en Quebec xunto a la so hermana Brigitte y el so hermanu Jean-Loup. Diz tener poques alcordances d'esti periodu, sacante'l de grandes paisaxes nevaos que la marcaríen pa siempres.
A principios de 1970 llega xunto cola so familia a Ville d'Avray, un suburbiu parisín. Adolescente solitaria, considera seriamente volvese maestra d'equitación y allega frecuentemente al conventu pa neños enfermos del Hospital de Garches, una actividá que sigue realizando anguaño. Mylène abandona los sos estudios a finales de los años 70 y camúdase a París, onde sigue entós con una formación teatral na Academia Florent col fin de convertise n'actriz. Ye nesi entós cuando encadena una serie de pequeños trabayos, nel modelaje pa catálogos y publicidá televisivo: spots pa la Llotería, Ikea, les tisories Fiskars y el deterxente Le Chat.
Los sos entamos
[editar | editar la fonte]Mylène Farmer empecipia la so carrera en 1984, dempués d'asistir a un casting entamáu por Laurent Boutonnat y Jérôme Dahan, quien taben deseosos d'atopar una nueva intérprete pal so cantar «Mamen a tort». Escueye'l so nome artísticu n'homenaxe a Frances Farmer, actriz norteamericana de los años 30. Cola ayuda del so mozu manager Bertrand Le Page, el cantar vuélvese adulces unu de los ésitos del branu de 1984.
Dempués d'editar dos senciellos en 1985, «On est tous des imbéciles» y «Plus Grandir», que nun llogren l'ésitu esperáu, el so primer álbum sale al mercáu Cendres de Lune en 1986. L'ésitu «Libertine», acompañáu d'un videoclip (inspiráu na película de Barry Lyndon) nel qu'apaez desnuda, confier-y una gran popularidá. Ye nesta dómina que Mylène vuélvese pelirroxa, traza carauterística de la so personalidá. «Libertine» otorgar un ésitu importante y Mylène Farmer entra per primer vegada na llista de los 50 senciellos más vendíos.
Naz una estrella
[editar | editar la fonte]Ente 1986 y 1989, cada unu de los sos senciellos conoz un gran ésitu: «Tristana», «Sans contrefaçon», «Ainsi soit-je...», «Pourvu qu'elles soient douces» y «Sans logique», estrayíos de los álbumes Cendres de Lune (1986) y Ainsi soit-je... (1988) (esti postreru degolando los 2 millones de copies).
La so imaxe y el so ventes tresformar nun fenómenu social: el Llibru Guinness de los Récores dedíca-y una páxina completa, «Pourvu qu'elles soient douces» vender a 100.000 exemplares per selmana, convertir na primer muyer en recibir un Discu de Diamante (por Ainsi soit-je) y les sos reconocencies multiplicábense: Victoires de la musique (Artista del añu)...
El so primer conciertu en mayu de 1989, producíu por Laurent Boutonnat, ufierta un espectáculu a la norteamericana, coreografíes, un conceutu non bien utilizáu polos artistes franceses. Dempués d'una selmana nel Palais des Sports y casi 50 conciertos alredor de Francia, Mylène Farmer termina la so xira con 2 presentaciones en Paris-Bercy, presentaos nel CD y VHS En Concert.
La Consagración: L'Autre... y Désenchantée
[editar | editar la fonte]Nel cambéu de década, Farmer yera una superestrella en toa regla en Francia, pero nun foi hasta'l llanzamientu del so tercer álbum, «L'Autre...» y el senciellu «Désenchantée» que llogra'l estatus d'iconu. L'álbum, llanzáu'l 8 d'abril de 1991, amuesa una nueva imaxe pal so públicu: más madura, con más enfotu, col pelo curtiu y una actitú más griespa (como s'evidencia nos videos de "Désenchantée" y "Je t'aime mélancolie", nel que Farmer interpreta a una boxeadora profesional lluchando contra un oponente masculín). La música tamién evoluciona en comparanza a les sos grabaciones anteriores. Les lletres tienen un algame más ampliu de temes como la relixón ("Agnus Dei"), la política ("Désenchantée") y la crítica de prensa ("Je t'aime mélancolie").
"Désenchantée", el senciellu principal del álbum, convertir nun fenómenu na música pop francesa, consideráu na actualidá un himnu xeneracional poles sos lletres polítiques. El cantar algamó'l númberu 1 en Francia, posición na que se caltuvo mientres nueve selmanes consecutives. Nesi momentu, yera'l senciellu francés más vendíu de tolos tiempos, tantu en Francia como nel restu del mundu. D'alcuerdu al Llibru Guinness de los récores vendiéronse más de 1,3 millones de copies. Tamién pasó seis selmanes nel númberu 1 en Bélxica, númberu 3 n'Holanda, númberu 9 en Canadá, númberu 16 n'Austria y top 20 en distintos países europeos. El cantar foi acompañada por un costosu videoclip, dirixíu por Laurent Boutonnat, y rodáu al estilu curtiumetraxe.
Tres el fenomenal ésitu de "Désenchantée", Farmer llanzó otros trés senciellos esitosos del álbum: "Regrets", un dúu realizáu con Jean-Louis Murat (Non.3) "Je t'aime mélancolie" (Non.3) y "Beyond My Control" (Non 8), esti postreru tien videoclip sexual y sangrientu que foi prohibíu nes televisoras franceses. L'ésitu de los senciellos ayudó al álbum a vender más 2.2 millones de copies, permaneciendo más de 20 selmanes na posición Non.1 de la llista d'álbumes franceses y siendo certificáu Discu de Diamante. "L'Autre..." ye l'álbum más vendíu de Farmer y el segundu álbum francófono más vendíu por una muyer, solo detrás de D'eux de Celine Dion.
Antes del llanzamientu del tercer senciellu del álbum, el 19 de payares de 1991, un fanáticu presentar na sede de Polydor Records en París y esíxe-y a la recepcionista, apuntándola con una arma, falar con Farmer. Ante una respuesta negativa, l'home mata a la emplegada. Dempués d'esti incidente, Farmer evitó l'atención de los medios y abandonó Francia pa vivir en Los Angeles per unes selmanes.
A finales de 1992, llánzase l'álbum de remixes "Dance Remixes", un compilatorio de dos discos que contién 14 remixes de los ésitos de baille más importantes de la cantante más un nuevu cantar: el senciellu "Que mon cœur lâche". Como de costume, Farmer non rehuyó el discutiniu; "Que mon cœur lâche"", un cantar que trata la tema del SIDA y les rellaciones sexuales, acompañar por un videu empobináu por Luc Besson (la primer vegada na carrera de la cantante que'l video nun ye dirixíu por Boutonnat). El single tamién foi grabáu nuna versión n'inglés, "My Soul Is Slashed". Pa cerrar esta dómina, Mylène Farmer llogra'l gallardón de Meyor artista francesa 1992» nos World Music Awards.
L'estilu Farmer
[editar | editar la fonte]Mylène Farmer collabora dende los sos entamos con Laurent Boutonnat, quien compón la so música y realiza los sos videos. Los testos de Mylène tán trescalaos de temes recurrentes como'l sexu, la muerte, la relixón o'l amor, y contienen frecuentemente influencies d'escritores como Edgar Allan Poe, Luc Dietrich, Pierre Reverdy, Primo Levi, Virginia Woolf, Oscar Wilde, Antoine de Saint Exupéry ya inclusive Charles Baudelaire. La so música tien davezu una tonalidá pop, n'ocasiones acentuada con ritmos electro, rock o inclusive new wave.
Los sos videos de sonadía internacional son verdaderos curtiumetraxes («Pourvu qu'elles soient douces», grabáu en 35 mm, devasa los 17 minutos) y contribuyeron al ésitu de la cantante. Sicasí, dalgunos provocaron que les cadenes de televisión franceses atayen o censuren el so espardimientu, al consideralos demasiáu esplícitos como «Beyond my control» o «Je te rends ton amour». Esti postreru censurado anque puestu a la venta en kioscos a beneficiu de la llucha contra'l Sida.
En tan solo unos años Mylène Farmer tresformóse nun personaxe al que los fans profesen un verdaderu cultu, pudiendo llegar casi a la obsesión: en 1991 unu d'ellos queriendo falar de toes toes col so ídolu, matu al recepcionista de la so casa de discos d'un balazu. Ye nesti periodu que la cantante dexa Francia y camúdase a California, toma distancia con al respective de el so personaxe públicu, faciéndose más y más discreta colos medios.
Alloñada del mundu del espectáculu, namái apaez nes entregues de premios daos pol públicu, y refuga toles velaes mundanes, según solicitúes d'entrevistes, respondiendo a esto últimu que lo que tien que dicir atopar nos sos cantares. Otres reconocencies prestixoses fuéron-y concedíos, como la Lexón d'Honor, una estatua nel Muséu Grevin, o'l so nome figurando nel diccionariu.[12]
Giorgino
[editar | editar la fonte]En 1994, Laurent Boutonnat realiza'l so segundu llargumetraxe, Giorgino, nel que Mylène Farmer comparte creitos con Jeff Dahlgren. El filme convertir nun verdaderu fracasu comercial y críticu, siendo xulgada de cutiu como un «videoclip llargu» (la película dura casi 3 hores). Dempués d'adquirir nuevamente los derechos del filme pa evitar cualquier espardimientu televisivu, Boutonnat termina per aceptar claramente so la presión de los fans, editalo nun doble DVD 13 años dempués de la so salida en cartelera.
Anamorphosée
[editar | editar la fonte]Mientres el so tiempu en California, Farmer empezó a escribir el so cuartu álbum d'estudiu, Anamorphosée. El primer senciellu foi «XXL», un cantar de rock con potentes guitarres llétriques y un videu empobináu por Marcus Nispel, nel qu'apaez arreyada a un tren en movimientu. Bien llueu se convierte nun gran hit y algama la posición #1 de la llista de senciellos franceses. Anamorphosée estrénase'l 2 d'ochobre de 1995 y debuta nel #2 nes llistes d'álbumes. L'álbum llogra grandes ventes col llanzamientu de «L'Instant X», «California» (una balada de jazz-pop qu'ufierta un video bien aclamáu empobináu por Abel Ferrara), «Comme j'ai mal» y «Rêver», lo qu'ayudó al álbum a algamar la posición #1 en xineru de 1997, 16 meses dempués del so llanzamientu. L'álbum ye'l primeru que contién una melodía compuesta por Farmer («Tomber 7 fois ...»). Anamorphosée permanez por 77 selmanes nel chart francés, llogra vender 1.300.000 d'exemplares y llogra la certificación de Diamante.
Nel branu de 1996, Farmer embarcar na so segunda xira de conciertos, que llogró gran ésitu. El correspondiente álbum en vivu, Live à Bercy, ye anguaño'l discu «en vivu» más vendíu na historia de la música francesa. Mientres la xira, Farmer cantó una versión de Raï de Michel Polnareff «La poupée qui fait non» con Khaled, que foi llanzáu como senciellu promocional y convirtióse nun ésitu top 10 en Francia.
Innamoramento
[editar | editar la fonte]Mylène tornó na primavera de 1999 col so quintu álbum d'estudiu Innamoramento. El primer senciellu «L'Âme-Stram-Gram» yera una balada up-tempo tecno-futurista con lletres erótiques acompañaes d'un video de temática china na que Farmer suicidar pa salvar a la so ximielga. Tanto'l single y l'álbum fueron direutu al #2 nes llistes. Certificáu como Discu de Diamante por vender más de 1.500.000 de copies, l'álbum amás ye reconocíu con diversos premios como los NRJ Music Awards y M6 Awards, y la mayor parte de los sos senciellos conviértense igualmente en Discos de Platín.
El videu pal segundu single, «Je te rends ton amour» xeneró discutiniu por cuenta del so conteníu relixoso, que foi condergáu pola Ilesia Católica y prohibíu por munches televisoras. A pesar d'esto, Farmer llanzó'l videoclip en formatu VHS, que se convirtió nel llanzamientu más vendíu d'esi tipu en Francia.
A finales de 1999, Farmer embarcar na so tercer xira de conciertos, el Mylènium Tour, qu'estableció'l récor de la xira con mayor recaldación y con mayor presupuestu pa un artista de fala non inglesa. La pimpana escenografía amosaba una enorme estatua faraónica na cual Mylène apaecía n'escena pa dempués volar hasta l'escenariu. Mientres la xira, llibérense dos senciellos más pal álbum: «Souviens-toi du jour» y «Optimistique-moi». Esta xira déxa-y a Mylène presentase per primer vegada en Rusia, con feches en Moscú y San Petersburgu.
Dempués de «Innamoramento», el postreru senciellu del álbum, grabó «L'Histoire d'une fée, c'est...» pa la película animada Rugrats in Paris: The Movie, y llanzó el so tercer álbum en direuto y DVD de la xira Mylènium, teniendo «Dessine-moi un mouton» como senciellu promocional.
Les Mots
[editar | editar la fonte]En 2001 ye llanzáu'l primera Best of de Mylène Farmer, Les mots, nel que s'axunten los senciellos de tola so carrera y 3 inéditos: «Les mots» (a dúu con Seal), «C'est une belle journée», dambos Discos d'Oru, y «Pardonne-moi». Meyor venta de 2001 y 2002, esta compilación ye entá en 2011, el Best of más vendíu na hestoria del cantar francés con más de 1.800.000 exemplares solu en Francia.
Dos años más tarde, apaez el primer llibru de la cantante nes tiendes, Lisa-Loup et le conteur, un cuentu filosóficu ilustráu tamién por ella mesma.
Avant que l'ombre...
[editar | editar la fonte]Dempués de recibir el premiu Victoires de la musique como «Artista femenina de los postreros 20 años», Mylène Farmer ruempe'l silenciu en 2005 col senciellu «Fuck Them All», antes de la salida del álbum Avant que l'ombre... A pesar de la crisis de la industria discográfico y de una amenorgada promoción, l'álbum algama les 800.000 copies vendíes y confirma l'ésitu de Mylène Farmer nel estranxeru, particularmente en Rusia y los países del Este.
Avant que l'ombre... à Bercy foi una serie de 13 conciertos con sede nel Palais Omnisports de Paris-Bercy en xineru de 2006 consiguió axuntar 170.000 espectadores. La infraestructura del conciertu nun yera tresportable a cualesquier otra sala d'espectáculos, torgando esto que l'espectáculu presentar nel restu de Francia. Con un costu de 20 millones d'euros esti espectáculu ye la producción más cara que se fixo a techu cubiertu na hestoria de Francia, y el DVD Avant que l'ombre... à Bercy llogró convertise en tan solo unos meses nel DVD de conciertu más vendíu en Francia.
En setiembre de 2006, Mylène Farmer graba «Slipping Away (Crier la Vie)», a dueto con Moby, lo que desencadena un nuevu Discu d'Oru y conviértese nel so cuartu senciellu n'algamar el nᵘ en Francia.
Point de Suture
[editar | editar la fonte]El senciellu «Dégénération» ye'l primer estractu del álbum Point de Suture, llanzáu en 2008. En solamente 3 díes llogra un nuevu récor, convirtiéndose na más grande venta de descargues selmanales en Francia. «Dégénération» llogra igualmente la meyor puntuación del añu y clasifícase nᵘ, al igual que los sos siguientes senciellos «Appelle mon numéro», «Si j'avais au moins...», «C'est dans l'air» y «Sextonik», dexando asina a la cantante ser la primer artista en clasificar la mayor cantidá de títulos nᵘ.
Dende la so apaición, l'álbum Point de Suture gocia d'un gran ésitu en Francia (700.000 copies), en Bélxica (Discu de Platín), en Suiza (Discu d'Oru) y en Rusia (Doble Discu de Platín). Amás edítase per primer vegada Point de Suture en Méxicu. Mylène Farmer vuelve figurar na entrega de los NRJ Music Awards, yá que se llevó'l premiu al Álbum del Añu».
En 2009, Mylène realizó una nueva xira, empezando en Niza y terminando nel Estadiu de Bruxeles, Bélxica. Esti tour incluyó conciertos n'estadios, siendo los más importantes los llevaos a cabu'l 11 y 12 de setiembre nel Estadiu de Francia ante más de 160.000 persones, convirtiéndose asina na primer cantante francesa en producise nun sitiu de tal magnitú.
El mesmu añu, foi llanzáu Nᵘ On Tour, el CD que nun contenía les temes interpretaes nel Estadiu de Francia sinón el de los auditorios que fueron parte de la xira. El CD algamó la posición nᵘ na so primer selmana yá que vendió 200.000 copies, dándo-y el Doble Platín a la intérprete.
N'abril de 2010 llanzar a la venta'l DVD Stade de France, que vendió 250.000 copies nel so primer mes, y foi nᵘ mientres 8 selmanes consecutives.
Bleu Noir
[editar | editar la fonte]En setiembre de 2010 escuchar por primer vegada'l primer senciellu «Oui Mais...Non» del so octavu álbum, Bleu Noir, escritu por Mylène Farmer y producíu por ella, RedOne, Moby y Archive. L'álbum, salíu n'avientu, foi certificáu Discu de Diamante en 3 meses, y los senciellos «Oui Mais...Non», «Bleu Noir» y «Lonely Lisa» fueron nᵘ en Francia. El discu convertir nel más descargáu per Internet na historia de Francia, y ye la meyor venta en formatu físicu del añu.
2001-2011
[editar | editar la fonte]El so segundu álbum de grandes ésitos, 2001-2011, ye llanzáu'l 5 d'avientu de 2011, incluyendo dos canciones inédites «Du Temps» y «Sois Moi (Be Me)», siendo'l primeru l'únicu senciellu promocional del álbum. En menos d'un mes convertir nel álbum recopilatorio más vendíu del añu y recibe doble discu de platín.
El 28 de xineru de 2012 unu de los sos grandes amigos, el diseñador Jean-Paul Gaultier, apúrre-y el premiu de diamante nos NRJ Music Awards (gallardón apurríu especialmente pa ella y per primer vegada na hestoria d'esta premiación) col fin de reconocer la so llarga trayeutoria.
Monkey Me / Timeless 2013
[editar | editar la fonte]El 3 d'avientu de 2012 llanzóse l'álbum Monkey Me, precedíu por un primer senciellu llamáu «À l'ombre» llanzáu'l 22 d'ochobre sobre les plataformes dixitales, asitiándose dende'l so llanzamientu nel puestu nᵘ nel chart francés.
La xira Timeless 2013 llevar a cabu na seronda del 2013, con feches en Francia, Bélxica, Suiza, Bielorrusia y Rusia. Esta torna a los escenarios marca un nuevu récor, al vender 100.000 entraes pa seis feches nel estadiu Palais Omnisports de Paris-Bercy en tan solo 2 hores, amás vendieron 189.734 boletos en 6 hores pa les otres feches de la xira y obligando a la producción a abrir más feches de les 22 programaes orixinalmente. En total realizáronse 39 conciertos con más de 600.000 espectadores.
L'álbum en direuto de la xira foi llanzáu'l 9 d'avientu de 2013, tan solo 3 díes dempués del últimu conciertu. El DVD salió a la venta en mayu de 2014, asitiándose nel nᵘ mientres 21 selmanes, siendo clasificáu DVD de Diamante por más de 170,000 unidaes vendíes. La so proyeición polos cines de Francia foi en marzu de 2014 con una sola función que-y valió'l récor de ventes d'entraes de cine (más de 100.000 boletos vendíos).
Interstellaires
[editar | editar la fonte]L'álbum Interstellaires salió a la venta'l 6 de payares de 2015, que foi precedíu pol senciellu «Stolen Car», interpretáu a dúu con Sting y producíu por The Avener. Dempués de la so apaición el 28 d'agostu, el cantar clasificar nel nᵘ del chart francés y convirtióse n'unu de los ésitos del añu. L'álbum foi producíu por Martin Kierszenbaum, con tonalidaes pop-rock, y ye allabáu pola crítica especializada. Interstellaires beneficiar d'un llanzamientu internacional, clasificar nel top 10 de 16 países distintos, y dexó-y a Mylène Farmer faer una participación televisiva nel programa de Jimmy Fallon n'Estaos Xuníos, onde'l senciellu «Stolen Car» clasificar nel primer puestu de la llista Billboard Dance Club Songs.
El segundu senciellu, «City of Love», el videoclip ta inspiráu nes obres d'Alfred Hitchcock y Tim Burton, y foi dirixíu por Pascal Laugier. El cantar clasificar nel nᵘ de ventes a finales de marzu de 2016. Un remix reggae foi estrenáu en collaboración col cantante Shaggy.
El 15 de marzu de 2017, Mylène Farmer abandona la so casa de discos Universal/Polydor dempués de más de trenta años de collaboración pa xunise a Sony Music Entertainment.
Regresu al cine y futuru álbum
[editar | editar la fonte]El 19 de xineru de 2018, apaez por sorpresa'l senciellu Rollin Stone, producíu por Feder, que entra direutu al visu d'ésitos de les llista franceses y llogra caltenese'l top 10 mientres seis selmanes. Pa esta nueva etapa, Mylène torna dempués de dellos años a los sets de televisión pa la promoción del títulu en programes estelares como The Voice y La Chanson de L'Année. Un nuevu álbum tituláu Désobéissance va estrenar na seronda del añu en cursu.
En marzu de 2018, la cantante torna a la pantalla grande na película Ghostland, conocida en países de fala hispana como Velea nel Infiernu, escrita y empobinada por Pascal Laugier, comparte creitos con Crystal Reed y Anastasia Phillips. Aclamada pola crítica y el públicu, la cinta llogra tres premios nel Festival Internacional de Cine Fantásticu de Gérardmer y ardíciase d'una distribución internacional en más de cuarenta países.
El 22 de xunu apaez N'oublie Pas, un segundu senciellu en dúu cola cantante LP, quien compón y co-escribe'l cantar. El clip, rodáu n'Islandia, ye realizáu por Laurent Boutonnat.
Madrina artística
[editar | editar la fonte]En 1994, Mylène Farmer produz y compón la música pal álbum Shade: Underbelly Headmess d'un proyeutu de Henry Biggs (el so profesor d'Inglés nos Estaos Xuníos) con ritmos de hip-hop y sinfónicos. L'álbum nunca se publicar, pero toma la música de dellos cantares como «Madeleine» para «Et si vieillir m'était cunté», que se publicar nel so álbum Innamoramento.
En 2000, Mylène Farmer y Laurent Boutonnat deciden producir a una nueva estrella, Alizée, escriben y producen el so primer álbum Gourmandises. El primer senciellu ye «Moi...Lolita», que dexa a la moza volvese bien popular nel mundu. Dempués de dellos senciellos esitosos («L'Alizé», «Parler tout bas», «Gourmandises», «J'en ai marre!», «J'ai pas vingt ans!», «À contre-courant»), los sos mentores trabayen na producción d'una xira con feches nos auditorios más importantes de Francia, xusto dempués de la salida del so segundu álbum Mes courants electriques... En dos álbumes, Alizée llogra vender más de 6 millones de discos. Anguaño dixebróse de los sos antiguos mentores ya intenta siguir cola so carrera artística.
En 2001, produció'l senciellu «I'm not a boy», de Christia Mantzke, una cantante australiana descubierta por Jeff Dahlgren, dempués, en 2003, pa un grupu electro, Good Sex Valdes, que publica trés senciellos: «I want your wife», «You» y «Flesh for fantasy».
En 2008, escribió la lletra del cantar «Drôle de Creepie», interpretada pola so sobrina Lisa. El cantar ye un ésitu en Francia, llogrando la posición 6 del top francés.
Voz
[editar | editar la fonte]Mylène Farmer tien una voz de mezzosopranu con un rangu vocal de Mi#3 (amosáu en cantares como «Avant que l'ombre» y «Ange, parle-moi») hasta Sol#5 (en cantares como «Avant que l'ombre» y «Si j'avais au moins...»). Cabo mentar qu'algamó toes eses notes en vivu, teniendo 2 octaves con 2 tonos. Mylène usa frecuentemente como técnica'l falsete. N'Europa ye conocida por tener impresionantes conciertos y nun usar playback nellos, anque en presentaciones pa televisión facer casi tol tiempu, acutar pa los conciertos.
Discografía
[editar | editar la fonte]Álbumes n'estudiu
[editar | editar la fonte]Cendres de Lune |
Ainsi soit-je... |
L'Autre...
|
Anamorphosée
|
Innamoramento
|
Avant que l'ombre...
|
Point de Suture
|
Bleu Noir
|
Monkey Me
|
Interstellaires
|
Álbumes en direuto
[editar | editar la fonte]En Concert
|
Live à Bercy
|
Mylènium Tour
|
Avant que l'ombre... À Bercy
|
Nᵘ on Tour
|
Timeless 2013
|
Escoyetes y remixes
[editar | editar la fonte]- Dance Remixes: Doble Discu d'Oru (1992) 400.000 copies vendíes
- Les Mots (Best of): Discu de Diamante (2001) 2.000.000 copies vendíes
- RemixeS: Discu d'Oru (2003) 200.000 copies vendíes
- 2001-2011: Doble Discu de Platín (2011) 350.000 copies vendíes
Senciellos
[editar | editar la fonte](Tolos títulos fueron oxetu d'un videoclip realizáu por Laurent Boutonnat, sacantes s'indique lo contrario).
- 1984: "Mamen a tort". 100.000 copies vendíes
- 1985: "On est tous des imbéciles" (ensin video). 40.000 copies vendíes
- 1985: "Plus grandir". 80.000 copies vendíes
- 1986: "Libertine". 370.000 copies vendíes
- 1987: "Tristana". 350.000 copies vendíes
- 1987: "Sans contrefaçon". 700.000 copies vendíes
- 1988: "Ainsi soit-je"... 180.000 copies vendíes
- 1988: "Pourvu qu'elles soient douces". 900.000 copies vendíes
- 1989: "Sans logique". 250.000 copies vendíes
- 1989: "À quoi je sers..." 160.000 copies vendíes
- 1989: "Allan" (live). 60.000 copies vendíes
- 1990: «Plus grandir» (live). 50.000 copies vendíes
- 1991: «Désenchantée». 1.300.000 copies vendíes
- 1991: «Regrets» (dueto con Jean-Louis Murat). 300.000 copies vendíes
- 1991: «Je t'aime mélancolie». 300.000 copies vendíes
- 1992: «Beyond my control». 200.000 copies vendíes
- 1992: «Que mon cœur lâche» (videu de Luc Besson). 180.000 copies vendíes
- 1992: «XXL» (videu de Marcus Nispel). 150.000 copies vendíes
- 1995: «L'Instant X» (videu de Marcus Nispel). 220.000 copies vendíes
- 1996: «California» (videu d'Abel Ferrara). 150.000 copies vendíes
- 1996: «Comme j'ai mal» (videu de Marcus Nispel). 90.000 copies vendíes
- 1996: «Rêver». 200.000 copies vendíes
- 1997: «La poupée qui fait non» (en conciertu con Khaled). 100.000 copies vendíes
- 1997: «Ainsi soit-je...» (Live). 40.000 copies vendíes
- 1999: «L'Âme-Stram-Gram» (videu de Ching Siu Tung). 220.000 copies vendíes
- 1999: «Je te rends ton amour» (videu de François Hanss). 160.000 copies vendíes
- 1999: «Souviens-toi du jour...» (videu de Marcus Nispel). 200.000 copies vendíes
- 2000: «Optimistique-moi» (videu de Michael Haussman). 160.000 copies vendíes
- 2000: «Innamoramento» (videu de François Hanss). 100.000 copies vendíes
- 2000: «Dessine-moi un mouton» (Live). 100.000 copies vendíes
- 2001: «L'Histoire d'une Fée, c'est...» (ensin videu). 80.000 copies vendíes
- 2001: «Les Mots» (dueto con Seal). 600.000 copies vendíes
- 2002: «C'est une belle journée» (videu animáu de Benoît Di Sabatino). 300.000 copies vendíes
- 2002: «Pardonne-moi». 110.000 copies vendíes
- 2005: «Fuck Them All» (videu d'Agustín Villaronga). 100.000 copies vendíes
- 2005: «Q.I.» (videu de Benoît Lestang). 80.000 copies vendíes
- 2006: «Redonne-moi» (videu de François Hanss). 35.000 copies vendíes
- 2006: «L'Amour n'est rien...» (videu de M. Liberatore/Benoît Di Sabatino). 70.000 copies vendíes
- 2006: «Peut-être toi» (videu animáu de Kusumi Naoko, Production I.G). 50.000 copies vendíes
- 2006: «Slipping Away (Crier la vie)» (dueto con Moby) (videu d'Hugo Ramírez). 300.000 copies vendíes
- 2006: «Avant que l'ombre...» (Live). 30.000 copies vendíes
- 2007: «Déshabillez-moi» (Live). 20.000 copies vendíes
- 2008: «Dégénération» (videu de Bruno Aveillan). 90.000 copies vendíes
- 2008: «Appelle mon numéro» (videu de Benoît Di Sabatino). 80.000 copies vendíes
- 2009: «Si j'avais au moins...» (videu de Bruno Aveillan). 45.000 copies vendíes.
- 2009: «C'est dans l'air» (videu de Alain Escalle). 65.000 copies vendíes
- 2009: «Sextonik» (ensin videu). 20.000 copies vendíes
- 2010: «Oui mais... Non» (videu de Chris Sweeney). 150.000 copies vendíes
- 2011: «Bleu Noir» (videu d'Olivier Dahan). 30.000 copies vendíes
- 2011: «Lonely Lisa» (videu de Roy Raz). 50.000 copies vendíes
- 2011: «Du temps». 50.000 copies vendíes
- 2012: «À l'ombre». 60.000 copies vendíes
- 2013: «Je te dis tout» (videu de François Hanss). 20.000 copies vendíes
- 2013: «Monkey Me». 20.000 copies vendíes
- 2015: «Stolen Car» (dueto con Sting). 80.000 copies vendíes
- 2016: «City of Love». 20.000 copies vendíes
- 2018: «Rolling Stone». 33.500 copies vendíes.
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Internet Movie Database. Identificador IMDb: nm0267785. Data de consulta: 21 xunetu 2015. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ URL de la referencia: https://www.innamoramento.net/mylene-farmer/annuaire/jean-loup-gautier.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Identificador CONOR.SI: 22329187. Afirmao en: CONOR.SI.
- ↑ Mylène Farmer - Phénomène.
- ↑ http://www.europe1.fr/MediaCenter/Emissions/le-buzz-people/Sons/Exportation-de-stars-655561/
- ↑ http://www.chartsinfrance.net/Mylene-Farmer/news-83609.html
- ↑ http://www.chartsinfrance.net/Mylene-Farmer/news-106055.html
- ↑ http://www.servimg.com/image_preview.php?i=42&o=11800976
- ↑ «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 14 de marzu de 2014. Consultáu'l 14 de marzu de 2014.
- ↑ Challenges.
- ↑ Mylène, Hugues Royer
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- Mylène Farmer Sitiu oficial
- Mylène.net
- Mylène Farmer n'Instagram
- Mylene Farmer en VK.
- Mylène Farmer en Facebook
- Mylene Farmer Llatín