Saltar al conteníu

Miguel I de Rumanía

De Wikipedia
Miguel I de Rumanía
Rey de Rumanía (es) Traducir

6 setiembre 1940 - 30 avientu 1947
Carol II de Rumania (es) Traducir - ensin valor →
Rey de Rumanía (es) Traducir

20 xunetu 1927 - 8 xunu 1930
Fernando I de Rumania (es) Traducir - Carol II de Rumania (es) Traducir
senador de Rumanía


Head of the House of Romania (en) Traducir

Vida
Nacimientu Foișor Castle (en) Traducir[1] y Sinaia (es) Traducir[2]25 d'ochobre de 1921[3]
Nacionalidá Reinu de Rumanía
Suiza
Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Bandera de Rumanía Rumanía  (1997 -
Residencia Aubonne (es) Traducir
Llingua materna rumanu
inglés
Muerte Aubonne (es) Traducir[4]5 d'avientu de 2017[4] (96 años)
Sepultura Catedral de Curtea de Arges (es) Traducir
Royal Cathedral of Curtea de Argeș (en) Traducir
Causa de la muerte leucemia
Familia
Padre Carol II de Rumania
Madre Elena de Grecia
Casáu con Ana de Borbón-Parma (es) Traducir (1948 – m. 2016)[5]
Fíos/es
Hermanos/es Carol Lambrino
Pueblu House of Hohenzollern-Sigmaringen (Romania) (en) Traducir
Casa de Rumania (es) Traducir
Estudios
Llingües falaes rumanu
inglés
griegu
francés
alemán
Oficiu monarca, líder militar, aviadoraxente de bolsa
Premios
Nominaciones
Serviciu militar
Graduación subteniente (es) Traducir
Mariscal de Rumania (es) Traducir
Lluchó en guerra Xermano-Soviética
Creencies
Relixón Ilesia Ortodoxa
cristianismu ortodoxu
Cambiar los datos en Wikidata

Miguel I de Rumanía (en rumanu: Mihai I; Sinaia, Rumanía; 25 d'ochobre de 1921-Aubonne, Suiza; 5 d'avientu de 2017), príncipe d'Hohenzollern, foi rei de los rumanos (en rumanu: Maiestatea Sa Mihai I Regele Românilor) del 20 de xunetu de 1927 al 8 de xunu de 1930, y otra vegada del 6 de setiembre de 1940 hasta'l 30 d'avientu de 1947, cuando foi depuestu; vivió nel exiliu hasta 1997, cuando foi autorizáu a volver al so país. Sicasí, siguió morando en Versoix (Suiza).

Niñez y juventud

[editar | editar la fonte]

Miguel yera fíu del entós príncipe herederu Carlos de Rumanía y la princesa Elena de Grecia, y nietu del rei Fernandu I de Rumanía, que reinaba entós.

Foi tataranieto de la reina Victoria del Reinu Xuníu y el rei Cristián IX de Dinamarca, primu del rei Constantino II de Grecia, del duque d'Edimburgu y de la reina Sofía d'España. Tamién yera primu en tercer grau de la reina Isabel II, del anterior rei d'España, Xuan Carlos I, del rei Carlos XVI Gustavo de Suecia, de la reina Margarita II de Dinamarca y del rei Harald V de Noruega.

Primer periodu de reináu

[editar | editar la fonte]

Cuando Carlos fuxe col so amante Elena Madalena Lupescu —d'ascendencia xudía, más tarde la so esposa— foi obligáu pol so padre Fernando I a arrenunciar al tronu rumanu en xineru de 1926 y les autoridaes designaron como herederu a Miguel.

A la muerte del so güelu, el 27 de xunetu de 1927 y con tan solo 6 años, foi proclamáu rei de Rumanía, anque al frente del país quedaba un conseyu de rexencia que'l so güelu proclamó nel so testamentu póstumu encabezadura pol so tíu, el príncipe Nicolás de Rumanía ya integráu amás pol patriarca Miron Cristea y Gheorghe Buzdugan, presidente del Tribunal Supremu rumanu.

Nel so curtiu primer periodu de reináu y sol gobiernu de la rexencia, Rumanía siguió esperimentando una crecedera económica debíu básicamente a la esportación de petroleu y recibiendo una gran influencia cultural de Francia. Los efeutos de la gran crisis económica mundial de 1929 tamién fixeron esmornia na creciente economía rumana y la situación social desestabilizóse.

Regresu de Carlos II

[editar | editar la fonte]

En 1930 el so padre tornó de secute al país cola invitación de políticos descontentos cola rexencia, y aprovechando la situación de minoría d'edá del so fíu y la complicada situación política n'Europa recuperó'l tronu'l 8 de xunu de 1930 como Carlos II, designando a Miguel como'l príncipe herederu.

Nos diez años que duró'l reináu del so padre (1930-1940) Miguel I, de nuevu príncipe, aprovechó pa recibir una educación fayadiza a la so futura responsabilidá. Nel ámbitu internacional Carlos II nun pudo evitar la cayida de Rumanía nel área d'influencia xermanu-italiana. Como resultancia del apauto xermanu soviéticu Ribbentrop-Molotov Rumanía, según una clausa secreta, perdió ante la XRSS Besarabia (actual República de Moldavia) y Bucovina, que Rusia ganara na guerra contra l'Imperiu Otomanu y que-y fueron arrebataos aprovechando'l descontrol de la Revolución. Nel ámbitu internu l'apaición de la Guardia de Fierro y la violencia qu'esta desencadenó enturbió la vida social y política rumana ante la impotencia del rei Carlos II. Primero de too esto'l rei abdicó nel so fíu'l 5 de setiembre de 1940 y fuxó del país dexando a Miguel I al mandu de la monarquía rumana nun momentu bien delicáu. Miguel foi coronáu rei'l 6 de setiembre de 1940.

Segundu periodu de reináu

[editar | editar la fonte]
Miguel en 1947.

Con solu 19 años Miguel I aportaba al tronu de nuevu, xusto n'unu de los momentos de máxima debilidá de Rumanía. Esti fechu foi aprovecháu por Adolf Hitler y Benito Mussolini pa obligar a los rumanos a dexar el norte de Transilvania al réxime proalemán de Hungría el 30 d'agostu de 1940.

Ante la necesidá de poner al frente del país un gobiernu fuerte qu'acabara colos desórdenes internos y evitara más disgregaciones territoriales, en setiembre de 1940 Miguel I dio la direición del gobiernu al xeneral Ion Antonescu. El gobiernu d'este creyó conveniente participar na Segunda Guerra Mundial al llau de l'Alemaña nazi. Vencióse'l sur de Dobrudja a Bulgaria so la promesa de que se devolvería'l norte de Transilvania.

Ion Antonescu alzóse como conducator y proclamó l'Estáu lexonariu». Rumanía foi ocupada pol exércitu alemán n'ochobre de 1940. En xineru de 1941, el gobiernu d'Antonescu decretó la illegalidá de tolos partíos políticos, mientres la Guardia de Fierro esaniciaba a numberosos políticos. En xunu de 1941 Rumanía declaraba la guerra a la XRSS ocupando los territorios de Bucovina y Besarabia arrebataos polos soviéticos un añu antes, amás de participar viviegamente nel Frente Oriental de la Segunda Guerra Mundial al llau de la Wehrmacht.

Magar al entamu los ésitos acompañaron a los exércitos rumanos qu'ocuparon Odesa y s'anexonaron Transnistria, en 1942 los alemanes empezaron a ser ganaos nel Frente Oriental y tantu la opinión pública rumana como'l mesmu Miguel I empezaron a ver la conveniencia de dexar l'Exa ante la derrota final d'ésti.

Siguiendo indicaciones de Miguel I, el ministru d'Asuntos Esteriores Mihai Antonescu empecipió contactos col Reinu Xuníu y los Estaos Xuníos pa roblar un armisticiu colos Aliaos. Ante la cayida del Frente Oriental y la contraofensiva soviética, la 23 d'agostu de 1944 Miguel I ordenó detener al Gobiernu Antonescu y formó un gobiernu de concertación que pidió oficialmente l'armisticiu a los Aliaos esi mesmu día.[8] A otru día, Rumanía retirar del Pactu Tripartitu.

Dempués del bombardéu alemán de Bucuresti, el Gobiernu rumanu declaró la guerra al Exa el 25 d'agostu.[8] La Fecha d'entamu|12|9|1944}} robló l'armisticiu de Moscú pol que Rumanía arrenunciaba a Basarabia y el norte de Bucovina (que los recuperara la URSS), el sur de Dobrudja (vencida a Bulgaria), pero recuperaba'l norte de Transilvania, ocupada por Hungría tres el Segundu arbitraxe de Viena.[8] Tamién aceptó pagase en conceutu d'arreglu de daños de guerra a los Aliaos la cantidá de 300 millones de dólares.

Fin de la monarquía rumana

[editar | editar la fonte]

Cola Segunda Guerra Mundial concluyida y el país ocupáu poles tropes soviétiques, la posición de Miguel I debilitóse. Dende finales de 1944 hasta marzu de 1945 formóse un gobiernu de coalición integráu pol Partíu Comunista Rumanu (PCR), el Partíu Nacional Lliberal (Partidul National Lliberal - PNL), el Partíu Llabrador Cristianu Democráticu (Partidul Taranesc Crestin si Democratic - PTCD) y el Partíu Socialdemócrata (Partidul Socialdemocrat - PSD), con un marcáu aire contrario a la ocupación soviética.

El 6 de marzu de 1945 Petru Groza escluyó del gobiernu a los miembros del PTCD y del PNL, dio a los comunistes diversos ministerios clave y promulgó la reforma agraria'l 25 de marzu del mesmu añu. Primero de too esto, Miguel I intentó en devanéu la intervención del Reinu Xuníu y los Estaos Xuníos pa evitar la cayida de Rumanía na órbita soviética.

Finalmente'l gobiernu de Groza ganó les eleiciones xenerales del 19 de marzu de 1946, que dieron una apolmonante mayoría al frente Nacional Democráticu qu'encuadraba al PCR y otros partíos minoritarios. Tres les eleiciones, y ante les denuncies de fraude eleutoral, el PNL y el PTCD fueron declaraos illegales (agostu de 1947) y l'Asamblea Xeneral, constituyida na so totalidá polos comunistes, obligó al rei Miguel I a abdicar, foi espulsáu del país y desaposiáu de la ciudadanía rumana. Abellugar en Londres hasta que se treslladó a Suiza, primero vivió en Lausana, y más tarde camudóse a Versoix, onde moró hasta la so muerte. En 1997 autorizóse-y a volver a Rumanía y concediéronse-y delles propiedaes confiscadas a la so familia tres la cayida de la monarquía, como'l Castiellu Pulgueş de Sinaia, dientro del procesu de reconciliación que favoreció'l presidente Ion Iliescu nel añu 2000 nel que tamién se -y volvió a reconocer la ciudadanía rumana.

En 2001 recuperó'l títulu de rei, al ser reconocíu tamién como antiguu xefe del Estáu. El so intensu llabor en Rumanía, ayena a la política de los partíos y bien venceyada a iniciatives de calter social, llevólu a exercer el patronalgu de diverses obres sociales de beneficencia, lo que contribuyó decisivamente a engrandecer el so prestíu como referente moral d'un país nel que la clase política nun goció precisamente d'un gran respetu per parte de la ciudadanía.[9]

Miguel de Rumanía pronunció'l 25 d'ochobre de 2011 el so primer discursu ante'l Parllamentu del so país dende 1947, cuando fuera derrocáu pa la proclamación de la República Popular Rumana.[10]

Fallecimientu

[editar | editar la fonte]

En marzu de 2016 dar a conocer que Miguel de Rumanía carecía de leucemia crónica y de carcinoma espinocelular con metástasis. El 1 d'agostu de 2016 morría la so esposa, la Reina Ana.

El rei Miguel finó na so casa de la llocalidá d'Aubonne el 5 d'avientu de 2017, siendo'l postreru mandatariu de la segunda guerra mundial en finar.

Matrimoniu y fíos

[editar | editar la fonte]

Casóse'l 10 de xunu de 1948 cola princesa Ana de Borbón-Parma, teniendo cinco fíos de mancomún:

Distinciones honorífiques

[editar | editar la fonte]
Monograma.

Conmemorativas

[editar | editar la fonte]
  • Medaya Conmemorativa del 50 Aniversariu del Rei Carlos XVI Gustavo ( Suecia).[14]
  • Medaya Conmemorativa del 60 Aniversariu de la Victoria na Gran Guerra Patria ( Rusia).

Ancestros

[editar | editar la fonte]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 30 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. «Q115101618» (checu) (1r mayu 2020). Consultáu'l 2 mayu 2024.
  3. «The Guardian» (inglés). Guardian Media Group.
  4. 4,0 4,1 Data de consulta: 5 avientu 2017. URL de la referencia: http://szabadsag.ro/-/elhunyt-i-mihaly-roman-kiraly.
  5. Identificador de persona en The Peerage: p10112.htm#i101115. Data de consulta: 7 agostu 2020.
  6. URL de la referencia: https://romania.europalibera.org/a/regele-mihai-revenirea-acasa/31526641.html.
  7. Afirmao en: Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat. Páxina: 497. Editorial: Edita. Llingua de la obra o nome: finlandés. Data d'espublización: 2017. Autor: Antti Matikkala.
  8. 8,0 8,1 8,2 Batowski, Henryk: "Diplomatic Events in East-Central Europe in 1944", East European Quarterly, 5:3 (1971)
  9. EDUARDO ÁLVAREZ/ EL MUNDU España. «Muerre Miguel I, rei de Rumanía, a los 96 años». Consultáu'l 5 DIC. 2017.
  10. Miguel de Rumanía vuelve al Parllamentu 64 años dempués en ABC.es
  11. Genealogy
  12. «Ordinul Carol I» (rumanu). Consultáu'l 6 d'avientu de 2017.
  13. «Ordinului Coroana României» (rumanu). Consultáu'l 6 d'avientu de 2017.
  14. «Tkinter». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]


Predecesor:
Fernandu I
Rei de Rumanía
1927-1930
Socesor:
Carlos II
Predecesor:
Carlos II
Rei de Rumanía
1940-1947
Socesor:
'