Mary Gordon Calder
Mary Gordon Calder | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | Uddingston, 1906[1] |
| Nacionalidá |
 Reinu Xuníu Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda |
| Muerte | Milngavie, 1992[1] (85/86 años) |
| Estudios | |
| Estudios | Universidá de Glasgow |
| Direutor de tesis | James Montagu Frank Drummond |
| Llingües falaes | inglés |
| Oficiu | paleobotánica |
| Emplegadores |
Universidá de Manchester Universidá de Glasgow |
| Abreviatura en botánica | M.G.Calder (IPNI) |
 | |
Mary Gordon Calder (1906, Uddingston – 1992, Milngavie) foi una paleobotánica escocesa. Ye conocida pol so trabayu nes plantes fósiles del Carboníferu y les coníferes del Xurásicu.
Primeros años[editar | editar la fonte]
Yera aborixe d'Uddingston, South Lanarkshire, Escocia de William Calder, un xerente xeneral d'un almacén. Contraxo poliomielitis cuando yera neña, polo cual llevó aparatos ortopédicos pol restu de la so vida.[2]
Vida en Glasgow[editar | editar la fonte]
Calder taba interesada nes ciencies biolóxicu y químicu, y na edá de 18 años, entró na Universidá de Glasgow pa estudiar botánica. La so madre, un botánicu aficionada supuestamente apasionada, puede influyir nella nesto. Graduóse en 1929 con honores y pasó a trabayar como investigadora en Glasgow. Primero escorrió'l so doctoráu so la direición de James Montague Frank Drummond (nun confundise col botánicu australianu James Drummond ), qu'entós yera Regius Profesor de Botánica na Universidá de Glasgow.[2][3]
El so primer trabayu foi sobre los tomates, una eleición influyida por Drummond. Sicasí, nunca foi publicáu, yá que Drummond foi sustituyíu como Regius Profesor de Botánica por John Walton en 1930.[3] Walton, un paleobotánico reconocíu internacionalmente,[4] animar nel estudiu de les plantes fósiles, un campu en que Calder taba bien comenenciuda. Ella abandonó'l so trabayu anterior nos tomates y empezó a trabayar nun catálogu de la gran coleición de boles de carbón llévase'l paleobotánico escocés Robert Kidston. Publicó'l so primer artículu sobre los árboles de Carboníferu Lepidodendron (clase Isoetopsida de división Lycopodiophyta ) y recibió el so doctoráu en 1933.[2]
Calder siguió trabayando en Glasgow y publicó dellos trabayos sobre más licopodios del Carboníferu en 1933 pa 1934. En 1935, publicó un documentu sobre Pteridospermatophytes petrificados (felechos con grana), utilizando les revolucionaries téuniques de peláu de celulosa desenvueltos por Walton en 1928. A diferencia de les téuniques anteriores qu'utilicen seiciones delgaes de roca, el métodu del pulgu de celulosa dexó más detalles de los fósiles que se caltienen. Tamién se convirtió en profesor en Glasgow en 1936, lo que-y dexa escorrer los sos propios estudios.[2]
En 1938, trabayó na fanerógama Calymmatotheca kidstonii y Samaropsis scotica , tantu dende'l Tournaisiense edá (345,3 a 359,2 millones d'años tras) del Carboníferu Inferior ( Misisípico ).[5][6] Los dos especies estudiáronse más tarde entá más refechamente por Albert G. Long en 1959 y corrixó a Genomosperma kidstonii y Lyrasperma scotica. Elles aportaron a importantes como una de les plantes con granes conocíes más antigües descubiertes con fosilizaos óvulos, apurriendo un importante primer niciu na evolución de la reproducción nes plantes de grana.[2]
Vida en Londres y Manchester[editar | editar la fonte]
En 1940, treslladar a Londres y trabayó como profesora en Westfield College (entós namái almitía muyeres). Dempués de la guerra, foi nomada como caderalga de paleobotánica na Universidá de Mánchester en 1950. Asina asocedió al botánicu británicu William Henry Lang nel so puestu. Publicó un artículu más en 1953 sobre Araucaria mirabilis, Araucarites sanctaecrucis, y Pararaucaria patagonica; los cualos yeren coníferes de araucarias de los montes petrificados del Xurásicu mediu n'Arxentina. Yá nun publicar más papeles mientres el so mandatu, posiblemente por cuenta de una dificultá na adautación a la vida en Manchester.
Salió de la Universidá de Mánchester en 1964 y retiróse oficialmente en 1966 a la ciudá de Milngavie n'Escocia, cerca de Glasgow, onde morrió en 1992.
Legáu[editar | editar la fonte]
Dexó un legáu importante a la Universidá de Glasgow. Los fondos utilizar p'ameyorar les instalaciones del Institutu de Ciencies Biomédicas y de la Vida de la Universidá. Una placa na so memoria atopar nel Edificiu Joseph Black.
Abreviatura[editar la fonte]
L'abreviatura M.G.Calder emplégase pa indicar a Mary Gordon Calder como autoridá na descripción y clasificación científica de los vexetales. (consulta la llista de tolos xéneros y especies descritos por esta autora nel IPNI).
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ 1,0 1,1 URL de la referencia: http://www.ifpni.org/author.htm?id=F8BC9C1C-CA2C-4411-9A8F-3890D5322015. Apaez como: M. G. Calder.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 H.Y. Fraser and C.J. Cleal (2007). «The role of women in the history of geology». Geological Society, London, Special Publications (The Geological Society of London) 281: páxs. 51–82. doi:. ISBN 978-1-86239-227-4. https://books.google.com.ph/books?id=9Pc-KlQ3I54C&lpg=PP1&pg=PA69#v=onepage&q&f=false.
- ↑ 3,0 3,1 «The University of Glasgow Story: Botany (Regius Chair)». The University of Glasgow. Consultáu'l 18 de payares de 2011.
- ↑ «John Walton (1895-1971)». The University of Glasgow. Consultáu'l 18 de payares de 2011.
- ↑ «Genomosperma». Paleobiology Database. Consultáu'l 18 de payares de 2011.
- ↑ «Lyrasperma». Paleobiology Database. Consultáu'l 18 de payares de 2011.
- «Mary G. Calder», Índiz Internacional de Nomes de les Plantes (IPNI), Real Xardín Botánicu de Kew, Herbariu de la Universidá de Harvard y Herbariu nacional Australianu (eds.), http://www.ipni.org/ipni/authorsearch?id=33970-1&query_type=by_id&output_format=object_view.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Control d'autoría (inglés) - en VIAF
Datos: Q6779657
Especies: Mary Gordon Calder
