Marie-Victorin
Marie-Victorin | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Kingsey Falls (es) , 3 d'abril de 1885[1] |
Nacionalidá | Canadá |
Muerte | Saint-Hyacinthe (es) [2], 15 de xunetu de 1944[3] (59 años) |
Sepultura |
Quebec Cementerio Notre-Dame-des-Neiges (es) |
Causa de la muerte | accidente de tráficu |
Estudios | |
Direutor de tesis de | Joseph Robert Bernard Boivin |
Llingües falaes | francés |
Oficiu | botánicu, profesor, relixosu |
Emplegadores | Universidá de Montreal |
Premios |
ver
|
Seudónimos | Marie-Victorin |
Abreviatura en botánica | Vict. (IPNI) |
Creencies | |
Relixón | Ilesia Católica |
Orde relixosa | Hermanos de les Escueles Cristianes |
Hermanu Marie-Victorin (nacíu Conrad Kirouac el 3 d'abril de 1885 en Kingsey Falls, Quebec y muertu'l 15 de xunetu de 1944 en Montreal na mesma provincia) foi un relixosu canadianu, botánicu, intelectual y escritor. Nel sieglu XX, ye sobremanera conocíu polos sos trabayos en potánica que algamaron el so cumal cola publicación de la so Flore laurentienne y la ellaboración del yerbariu Marie-Victorin.
Biografía
[editar | editar la fonte]Ingresa na orden de los Hermanos de les Escueles Cristianes en 1901 a la edá de 16 años. El so nome relixosu sería'l de Marius Victorinus.
Formáu na Universidá de Montreal, conviértese en profesor de botánica en 1920.
Entama primeramente a enseñar nel Collège Saint-Jérôme y Collège Saint-Léon de Westmount, anantes de ser enseñante nel Collège de Longueuil de 1904 a 1920.
Conviértese rápidamente en profesor de botánica na Universidá de Montréal a partir de 1920.
Carrera
[editar | editar la fonte]Ye'l fundador y direutor del Institutu Botánicu de Montreal en 1922, y el fundador del Xardín Botánicu de Montreal en 1931. Funda en 1923 la Société canadienne des sciences naturelles y diríxela hasta 1940[6]. A través d'ella, inspira la creaciónn des Cercles des jeunes naturalistes (Círculos de mozos naturalistes) en 1931.[7]
Autor d'un gran númberu d'obres, débese-y especialmente la relativa a la botánica de Québec: la Flore laurentienne, 917 páxines de descripciones acompañaes de 2800 illustraciones. Esta obra, asoleyada por primer vez en 1935, ta tovía a la venta anguaño, y foi oxetu de múltiples reediciones. Nos sos Croquis laurentiens, cuenta poéticamente el so amor pola naturaleza. Tamién publicó una Flore de l'Anticosti-Minganie. Fuera del dominiu científicu, asoleyó una coleición de noticies, Récits laurentiens, en 1919.
A partir de 1938, fai delles estacies anuales en Cuba col fin de visitar ellí al so amigu l'Hermanu León. Nesos viaxes, toma un gran interés pola flora cubana y ponse a estudiala. D'ellí surdirán los Itinéraires botaniques dans l'île de Cuba, asoleyaos en trés tomos (la publicación del últimu foi postuma)[8] fechos en collaboración col Hermanu León.
Lliterariu, nacionalista y vanguardista
[editar | editar la fonte]Marie-Victorin yera un apasionáu de la lliteratura (el so autor preferíu yera Thomas Mann) y eso influye na so obra. Ente los 18 y los 35 años, tien un diariu íntimu, más tarde asoléyalu n'Éditions Fides, onde escribe sobre dellos temas: lliteratura, política, botánica y nacionalismu[9].
Funda'l círculu lliterariu Cercle La Salle, afiliáu más sero a l' Association catholique de la jeunesse canadienne-française (l'ACJC), permitiéndo a la mocedá desarrollar el so sentimientu nacionalista participando en representaciones teatrales poniento n'escena personaxes históricos de la Nouvelle-France[10]. Él mesmu escribe delles pieces de tastu nacionalista, ente elles la obra teatral Charles Le Moyne (1910), un drama históricu en tres actos[11], y Peuple sans histoire (1918), una novela histórica sobre'l llamáu Informe Durham .
Muerte
[editar | editar la fonte]Marie-Victorin morrió nun accidente de coche en xunetu de 1944 en Saint-Hyacinthe a la edá de 59 años. Nomóse nel so honor un pabellón de la Universidá de Montreal, nel nuevo campus nobre'l monte Royal. El pabellón Marie-Victorin de la Universidá de Montréal contién une biblioteca, « ÉPC — Biologie », y amesta los departamentos de de comunicación, de bioloxía y d'educación de la Faculta d'Artes y Ciencies.
Delles especies nomaes por Marie-Victorin
[editar | editar la fonte]- Taraxacum laurentianum
- Cirsium scariosum
- Cirsium minganense[12]
- Senecio rollandii N'acordanza del Hermanu Rolland-Germain.
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Dictionnaire biographique du Canada. Identificador Dictionary of Canadian Biography: kirouac_conrad_17. Apaez como: CONRAD, named Brother Marie-Victorin KIROUAC. Autor: Universidá de Toronto. Llingua de la obra o nome: inglés. Editorial: University of Toronto Press. ISSN: 0420-0446.
- ↑ Afirmao en: Le Devoir. Llingua de la obra o nome: francés. ISSN: 0319-0722.
- ↑ Afirmao en: GeneaStar. Identificador GeneaStar de persona: kirouacc. Apaez como: Marie-Victorin Kirouac.
- ↑ URL de la referencia: https://www.ulaval.ca/notre-universite/prix-et-distinctions/doctorats-honoris-causa-de-luniversite-laval/liste-complete-des-recipiendaires-de-1864-a-aujourdhui.html#c154959.
- ↑ URL de la referencia: http://www.acfas.ca/prix-concours/prix-acfas/leo-pariseau.
- ↑ Société canadienne d'histoire naturelle Archiváu 2017-09-06 en Wayback Machine sobre archives.uqam.ca
- ↑ Madeleine Lavallée: Marie-Victorin, un itinéraire exceptionnel. Éditions Héritage Inc. 1983.|isbn=0777356546
- ↑ Marie-Victorin à la recherche de la flore laurentienne Cap-aux-diamants, 1996
- ↑ MON MIROIR. Journaux intimes, 1903-1920 . Éditions Fides. 2012. consultao'l 15.09.2017
- ↑ Madeleine Lavallée: Marie-Victorin, un itinéraire exceptionnel. Éditions Héritage Inc. 1983. isbn=0777356546
- ↑ Le frère Marie-Victorin : un intellectuel de combat. Consultao'l 15.09.2017
- ↑ Cirsium minganense