Manuel Murillo Toro
Manuel Murillo Toro | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
1r abril 1872 - 1r abril 1874 ← Eustorgio Salgar - Santiago Pérez Manosalva →
| |||||
| Vida | |||||
| Nacimientu | Chaparral, 1 de xineru de 1816[1] | ||||
| Nacionalidá |
 Colombia | ||||
| Muerte | Bogotá, 26 d'avientu de 1880[1] (64 años) | ||||
| Sepultura | Cementeriu Central de Bogotá | ||||
| Estudios | |||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||
| Oficiu | periodista, diplomáticu, abogáu, escritor | ||||
| Creencies | |||||
| Partíu políticu |
Partido Liberal Colombiano (es)  | ||||
 | |||||
Manuel Murillo Toro (1 de xineru de 1816, Chaparral – 26 d'avientu de 1880, Bogotá) foi un políticu y escritor colombianu. Dos veces presidente de los Estaos Xuníos de Colombia pol Partíu Lliberal.
Biografía[editar | editar la fonte]
Manuel Murillo Toro nació na llocalidá de chaparral, tolima el 1 de xineru de 1816, estudió la so secundaria en Ibagué, nel entá llamáu Colexu Nacional San Simón.
Unviáu a Bogotá pa estudiar la carrera de medicina y mientres los sos estudios trabayó para Vicente Azuero y Lino de Pombo; llogró'l so títulu en 1836. A partir de 1837 desempeñóse como emplegáu del Congresu, y mientres la Guerra de los Supremos (1840-1843) exerció como asistente de dellos líderes militares del Partíu Lliberal. En 1846 gana un escañu na Cámara de Representantes, y anque nun destacar como orador, si facer gracies a los sos planteamientos ideolóxicu y programáticu, que yá venía esbozando dende la prensa lliberal a principios de 1840.
Mientres el gobiernu de José Hilario López foi Secretariu (Ministru) de Facienda (1849-1853), ya impulsó la llibertá d'industria y la llei de reforma agraria de 1850, según la cual el cultivu tien de ser la base de la propiedá de la tierra y que l'acumuladura de tierres tenía de ser llindada de forma llegal; les sos idees consagraríense constitucionalmente en 1936.
En 1857, foi candidatu a la Presidencia de la Nueva Granada (entós nome de l'actual Colombia) por un sector del Partíu Lliberal, quedando de segundes, detrás del conservador Mariano Ospina Rodríguez y superando al ex-presidente Tomás Cipriano de Mosquera (otru conservador y agora candidatu d'otru sector lliberal). Nesi mesmu añu, cola creación del Estáu Soberanu de Santander, Murillo Toro foi escoyíu pola Asamblea de Diputaos d'esi territoriu como'l so primer presidente pal periodu de 16 d'ochobre de 1857 al 16 d'ochobre de 1859, pero presentó arrenunciu al so cargu'l 10 de xineru de 1859 pa ocupar un escañu nel Senáu.
Participó na Convención de Rionegro que-y dio al país una nueva Constitución y un nuevu nome (Estaos Xuníos de Colombia) en 1863. Al añu siguiente llogró'l trunfu como candidatu presidencial pal bieniu que diba hasta 1866, y nuevamente foi escoyíu pal periodu ente 1872 y 1874. Nesti últimu añu 1874 fundó'l Diariu Oficial, órganu informativu institucional, y centró la política de los sos gobiernos n'algamar la paz social al traviés del diálogu, según na modernización de les infraestructures del país, ente otres coses traxo'l telégrafu a Colombia, a pesar de ser radicalmente contrariu al intervencionismu del estáu na economía. Ello ye que foi promotor del llamáu lliberalismu radical.
Na so faceta d'escritor y periodista, fundó en 1847 la Gaceta Mercantil de Santa Marta, amás de collaborar n'otres publicaciones. La so muerte supunxo'l fin de la influencia de les idees lliberales radicales nel gobiernu de la nación, dando pasu a gobiernos conservadores mientres casi 50 años.
Muerte y Homenaxes[editar | editar la fonte]
Murillo finó en Bogotá el 26 d'avientu de 1880, siendo soterráu dos díes depués nel Campusantu Central de Bogotá,[2] anque los sos restos fueron desenterraos y treslladaos a una tumba monumental dientro del mesmu campusantu en 1902.[3]
N'honor al so apurra a les comunicaciones del país, l'edificio Manuel Murillo Toro del Ministeriu de Teunoloxíes de la Información y Comunicaciones lleva'l so nome. Nel so honor nomó'l estadiu de Ibagué y el parque frente al edificiu de la Gobernación nel Departamentu del Tolima.
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w6f79ww3. Apaez como: Manuel Murillo Toro. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ «Honores aciagos al doctor Manuel Murillo». Imprenta Zalamea Hermanos (1881). Consultáu'l 10 de mayu de 2017.
- ↑ «Inauguración del monumentu a Murillo». Imprenta de La Crónica (1904). Consultáu'l 10 de mayu de 2017.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
| Predecesor: Eustorgio Salgar |
 1872 - 1874 |
Socesor: Santiago Pérez Manosalva |
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q3046478
Multimedia: Manuel Murillo Toro
