Luis Lasso de la Vega
Luis Lasso de la Vega | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | Virreinatu de Nueva España, sieglu de XVII |
| Nacionalidá |
 España |
| Muerte | Virreinatu de Nueva España, sieglu de XVII |
| Estudios | |
| Estudios | Universidá Nacional Autónoma de Méxicu |
| Llingües falaes |
castellanu náhuatl |
| Oficiu | presbíteru católicu romanu |
| Trabayos destacaos |
Huei tlamahuiçoltica (es)  |
| Creencies | |
| Relixón | Ilesia Católica |
| Orde relixosa |
Orde Franciscana Orde de Flaires Menores |
 | |
Luis Lasso de la Vega (escritu tamién Luis Laso de la Vega) (sieglu de XVII, Virreinatu de Nueva España – sieglu de XVII, Virreinatu de Nueva España) foi un sacerdote novohispano criollu que vivió nel sieglu XVII, ye l'autor del Huei tlamahuiçoltica.
Obra[editar | editar la fonte]
Huei tlamahuiçoltica omonexiti in ilhuicac tlatocaçihuapilli Santa Maria totlaçonantzin Guadalupe in nican huei altepenahuac Mexico itocayocan Tepeyacac (El gran acontecimientu con que se-y apaeció la Señora Reina del cielu Santa María, nuesa querida Madre de Guadalupe, equí cerca de la Ciudá de Méxicu, nel llugar nomáu Tepeyácac), ye un testu en náhuatl nel que se narra'l “Gran portentu” de les apaiciones de la Virxe de Guadalupe al indiu Juan Diego Cuauhtlatoatzin nel Cuetu del Tepeyac nel añu 1531. Unu de los capítulos qu'integren esa obra ye'l Nican mopohua, atribuyíu al indíxena Antonio Valeriano. El testu revela que Lasso de la Vega yera un bon conocedor del idioma náhuatl y de la Lliteratura Náhuatl pos utiliza con habilidá los xiros y les metáfores tradicionales en náhuatl. Esti particular pon de relieve la importancia del Huei tlamahuiçoltica nel ámbitu lliterariu, filolóxicu y llingüísticu. El Huei tlamahuiçoltica foi impresu por Juan Ruyz, el fíu de Enrico Martínez, na Ciudá de Méxicu, en 1649.
Vida[editar | editar la fonte]
Poco se sabe de la vida de Luis Lasso de la Vega. Llogró'l títulu de Bachiller na Universidá de Méxicu. Nel añu de publicación del Huei tlamahuiçoltica desempeñábase como cura vicariu y capellán de la ermita de Nuesa Señora de Guadalupe. Como yera un bon nahuatlato —esto ye, que sabía falar la llingua náhuatl y sirvía d'intérprete—, tenía ente los sos encargos pastorales el de predicar en náhuatl. Foi nomáu miembru del capítulu catedraliciu en 1657.
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Referencies[editar | editar la fonte]
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- Ascensión H. de León Portilla (1988). Tepuztlahcuilolli, impresos en náhuatl. Hestoria y bibliografía. 2 vols.. Méxicu, UNAM.
- Edmundo O´Gorman. Destierro de solombres : lluz nel orixe de la imaxe y cultu de La nuesa Señora de Guadalupe del Tepeyac. Méxicu, UNAM. ISBN 968-837-870-4.
