Lenición

La lenición ye un procesu de cambéu fonéticu que consiste nel asonciamientu (pasu de fortis (fuerte) a lenis (sonce)) d'una consonante, o más xeneralmente na perda de tensión articulatorio nun soníu (mou que ye sustituíu por otru menos obstructivu, asitiáu más arriba na escala de sonoridá), llegando inclusive a la elisión completa.^{[ensin referencies]}

El asonciamientu dase en delles traces, por casu:

• La sonorización ([-sonoru]→[+sonoru]) d'una consonante xorda (ej. /t/ → /d/)
• La fricativización ([-continuu]→[+continuu]) d'una oclusiva (ej. /b/ → /β/), etc., un casu análogu ye la desafricación o rellación de la oclusión n'africaes (ej. /ʧ/ → /ʃ/ como en muchacho > "mushasho" —en castellán—).^{[ensin referencies]}

Un exemplu de lenición desenduélcase del llatín de delicatus a la pallabra delgáu n'asturianu, al realizase un cambéu sustitutivu de la traza [-sonoru] a [+sonoru] de los fonemes /k/ → /g/ y /t/ → /d/.^{[ensin referencies]}

Ver tamién

• fonoloxía del alemán