Legio V Alaudae

Legio V Alaudae
Legio V Alaudae
País	Imperiu romanu
Función	Infantería pesada con caballería llixera d'apoyo
Acuartelamiento	Galia (52-49 e.C.), Macedonia (41-31 e.C.), Tarraconensis (27-19 e.C.), Germania (19 e.C.-71 d. C.), Mesia (70-87)

La Legio V Alaudae (Quinta lexón «calandria») foi una lexón romana, que dende la so creación nel 52 e. C. hasta'l so fin nel 87, tomó parte activa nes guerres imperiales romanes.

Historia[editar | editar la fonte]

Los oríxenes de la Legíon: De César a la fin del segundu triunviratu[editar | editar la fonte]

La Legio V Alaudae, Calandries, conocida dacuando como Gallica, foi creada por Xuliu César nel 52 e. C. con nativos galos de la Galia Tresalpina. El so emblema yera un elefante y el so alies Alaudae vieno dau pola alta cresta de los sos cascos, típicos galos, que-yos faía paecer calandries. (La pallabra francesa Alouette deriva direutamente Alauda).

La V Gallica foi la primera lexón romana integrada por soldaos provinciales, en contraposición coles habituales formaes por ciudadanos romanos, con soldaos de la Galia Tresalpina .

César pagó a los soldaos colos sos propios recursos pero, darréu, la lexón foi reconocida pol senáu romanu. Lluchó nes Galias hasta'l 49 e. C. como una de les lexones más valientes del César.

Sirvieron a les órdenes de Marcu Antoniu , quien la reformó, ente'l 41 e. C. y el 31 e. C. y probablemente llucharon na Batalla de Actium. Nel 30 e. C., dempués de que Marcu Antonio se suicidara, xunir al exércitu de César Augustu.

El so emblema, representando un elefante, foi concedíu nel 46 e. C. pol valor contra una carga d'elefantes de guerra na batalla de Tapso.

Sol Imperiu: D'Augustu a Nerón[editar | editar la fonte]

Cola reorganización del exércitu romanu decidida por Augustu dempués, la Legio V Alauda foi unviada a la Península Ibérica en 27 e. C., como guarnición de la provincia Lusitania, a les órdenes del legáu Publio Carisio, pa participar nes guerres contra cántabros y ástures, nel frente ástur.

La unidá asitió'l so campamentu na futura Asturica Augusta (Astorga, Lleón), collaborando na represión de la fallida espedición ástur del iviernu de 25 e. C. y en tomar de Lancia (Villasabariego, Lleón).

En 25 e.C., los sos veteranos contribuyeron, xunto colos de la Legio X Gemina a la fundación de la Colonia Augusta Emerita (Mérida, Badayoz, España), realizada por orde del gobernador imperial de la provincia Lusitania Publio Carisio.^[1]

Terminada la guerra en 19 e. C., foi tresferida a Germania, onde a les órdenes del legáu Marcu Lolio tuvo a puntu de perder la so águila en 17 e. C.-16 e. C. na llamada clades Lolliana.^[2].

Dempués foi acantonada en Ara Ubiorum, tresformada en Colonia Agrippinenesis (Colonia, Alemaña), nel distritu militar de Germania Inferior, participando nes espediciones de Drusu, Tiberio y Xermánicu al otru llau del Rin.

Sol Imperiu: L'añu de los cuatro emperadores y los Flavios[editar | editar la fonte]

Tuvo un llugar destacáu na guerra civil romana. Vitelio foi proclamáu emperador, o pa ser más precisu, emperador de los exércitos de Germania Inferior y Germania Cimeru poles sos lexón el 2 de xineru de 69 en Colonia Agrippinensis (Colonia).

Les llocalizaciones conocíes pa la V Alaudae inclúin:

Batalla de Tapso - 46 e. C.
Batalla de Munda - 45 e. C.
Batalla de Forum Gallorum y Mutina - 43 e. C.
Batalla de Filipos - 42 e. C.
Frente ástur nes Guerres cántabres - dende'l 25 e. C.
Frontera del Rin - 19 e. C. al 69.
Primer batalla de Tapae - nes guerres dacies, nel 87.

El final del Legio V Alaudae nun ta claro, pero delles fontes suxuren que foi destruyida na rebelión de los bátavos nel añu 70. Otres fontes atestigüen que tres la primer batalla de Tapae, y el subsiguiente tratáu de paz ente Domiciano y el rei daciu Decébalo nel 87, la Legio V Auladae, foi dafechu aniquilada polos dacios y los sos aliaos.