Julián de Toledo
Julián de Toledo | |||
---|---|---|---|
29 xineru 680 - | |||
Vida | |||
Nacimientu | Toledo, 642 | ||
Nacionalidá | Reinu de Toledo | ||
Muerte | Toledo, 6 de marzu de 690 (47/48 años) | ||
Estudios | |||
Llingües falaes | llatín[1] | ||
Alumnu de | Eugenio II de Toledo | ||
Oficiu | sacerdote católicu, arzobispu, escritor, teólogu, obispu católicu | ||
Trabayos destacaos | History of Wamba (en) | ||
Santoral | |||
6 de marzu | |||
Creencies | |||
Relixón | Ilesia Católica | ||
Santuyano de Toledo (Toledo, c. 642 - Toledo, 690), santu de la Ilesia católica, foi un arzobispu, escritor ya historiador de la Hispania visigoda. Tuvo un papel destacáu na sociedá y na Ilesia católica, solo comparable al de san Isidoru de Sevilla.[2] Descendiente d'una familia de xudíos conversos, foi educáu na escuela de la catedral de Toledo por san Eugenio de Toledo. Julián ye l'escritor más prolíficu de la escuela toledano y uno de los más importantes de temática relixosa. Tamién realizó estudios teolóxicos con un depuráu estilu lliterariu bien cimeru al del so tiempu.
A finales de 679 foi escoyíu arzobispu de Toledo. Intervieno en dellos conceyos de Toledo, concretamente nel docenu en 681, el decimoterceru en 683, el decimocuartu en 684 y el decimoquintu en 688, nel que tuvo un papel destacáu, yá que se confirmó la posición teolóxica de Julián sobre les dos voluntad de Cristu, tema al que se dedicaron 17 cánones.
Nel planu políticu, Julián foi un defensor del rei Wamba, hasta'l puntu d'escribir una crónica sobre la rebelión del duque Paulo contra'l rei Wamba na Septimania. . Sicasí, dexó de sofita-y cuando Wamba llindó los privilexos de que gociaba la Ilesia.
Biografía
[editar | editar la fonte]Dizse que yera descendiente de xudíos, pero los sos padres yeren cristianos. Recibió'l bautismu na principal ilesia de Toledo, según cuenta'l so socesor na sede episcopal, quien escribió una curtia biografía del santu.
El mozu foi educáu con percuru na escuela catedralicia toledana, so la sabia guía del entós obispu Eugenio II, reconocíu poeta llatín; y tuvo por compañeru al famosu Gudila Levita. Xuníos polos gustos comunes tanto como pol ciñu, los amigos consagrar a la oración y l'estudiu nel retiru y bien llueu, el celu apostólicu fíxo-yos volver al mundu pa intentar la conversión de los pecadores. Al nun poder realizar el deséu de consagrase a la vida monástica, Julián, dempués d'afondar nel estáu clerical les sos conocencies bíbliques, teolóxicos, filosóficos, históricos y poéticos, ye ordenáu sacerdote. Sobresal como espertu de lliteratura patrística llatina y griega, cosa pocu avezada naquel periodu d'occidente.
Santuyano, que yera teólogu destacáu y home de gran saber, llegó llueu a ocupar un puestu d'importancia. Cuando los médicos desahuciaron a Wamba, el postreru de rei que dio rellumanza a los visigodos, Santuyano rapó-y la cabeza y revistir del vezu monásticu por que "morriera en relixón". Inda se caltién la vida del rei Wamba, escrita per Santuyano, bien apreciada polos historiadores, qu'atopen nesi documentu una idea completa sobre'l reináu de Wamba, lo que nun asocede colos sos predecesores nin colos sos socesores.
Nel añu 680 foi escoyíu y consagráu obispu de Toledo, exerciendo mientres una década'l ministeriu pastoral, moral, espiritual y políticu na mesma direición que los grandes obispos españoles Idelfonso de Toledo y Isidoru de Sevilla. Hai de solliñar del so gobiernu diocesanu y el notable aumentu del patrimoniu de la biblioteca episcopal. Paez que gobernó la so diócesis col mesmu tinu que-y caracterizara nos asuntos seculares. El so biógrafu narra que'l cielu afatára-y con toles gracies de l'alma y del cuerpu. Yera tan bondosu, que nengún s'averó a él, ensin recibir gran consuelu. El santu presidió dellos sínodos y llogró pa la so sede la primacía sobre toles diócesis españoles. Por eso dáse-y el títulu d'arzobispu de Toledo, anque'l términu nun s'emplegaba xeneralmente n'España por aquella dómina.
Los historiadores posteriores acusen a Julián d'afalar a los reis a escorrer a los xudíos. Sicasí, tien de faese notar que la más cruel y escandalosa de les lleis contra los xudíos nun foi publicada sinón hasta cinco años dempués de la muerte del santu. Según dicha llei, tolos xudíos adultos teníen de ser vendíos como esclavos, en cuantes que los sos fíos seríen confiaos, dende los siete años d'edá, a les families españoles pa recibir una educación cristiana.
Santuyano foi escritor bien fecundu: ente'l so obres cunta un estudiu del ritu hispánicu (la forma en que se celebraba la lliturxa en territoriu hispanu enantes del usu del ritu romanu), un llibru contra los xudíos y los trés volúmenes de los "Pronósticos", que traten de les acabadures. El santu sostién nesta obra que l'amor y el deséu de dir axuntase con Dios basten p'acabar cola medrana natural a la muerte. Tamién afirma que los bonaventuraos piden por nós nel cielu, que deseyen la nuesa felicidá y que ven les nueses aiciones, yá sía na mesma esencia de Dios o por ministeriu de los ánxeles, que son los mensaxeros de Dios na tierra.
Según cúntanos el so biógrafu y socesor, Félix; Julián morrió'l 6 de marzu de 690, a la edá de 58 años. Los sos restos fueron depositaos na Ilesia de Santa Leocadia, anque fueron treslladaos mientres les persecuciones d'Abderrahman I a les cercaníes d'Uviéu, dando nome a la llocalidá de Santullano.
La Archidiócesis de Toledo celebra la so Fiesta'l día 29 de xineru, una y bones esi día foi'l so toma de posesión de la sede toledana nel añu 680. Nel Martiroloxu Romanu la so festividá vien señalada a día 6 de marzu.
Obres
[editar | editar la fonte]La so figura na historia de la teoloxía vien recordada sobremanera pola celebración de cuatro importantes conceyos de la ilesia española (XII-XV Conceyos de Toledo), amás de la so producción teolóxica, particularmente en materia escatolóxico. Mientres el so obispáu caltuvo un discutiniu cimbláu contra los teólogos de la Curia romana, que vieron delles ambigüedaes na formulación de delles tesis de la so refinada Cristoloxía. Pa defendese d'estes acusaciones compunxo dos obres que traen el mesmu títulu, Apologeticum, en que con intelixencia y una dosis notable del sarcasmu, defender de los ataques de los teólogos romanos, ensin poner nunca en discutiniu la Sede de Pedro y el so primáu. El XIV y el XV Conceyos de Toledo, como adherencia total al so Obispu Primáu, integraron el primeru y el segundu Apologeticum nos sos documentos oficiales.
Julián non yá foi un acreditáu reformador de la lliturxa, sinón tamién autor de testos llitúrxicos de gran provechu pa la Ilesia toledana. Según el so biógrafu contemporaneu, les 17 obres de Julián son de calter dogmáticu, bíblicu, teolóxicu, llitúrxicu, históricu y probablemente haya incursionado tamién en gramática. La so obra más importante foi escrita nel 688, dos años enantes de la so muerte, conocíu como'l primer tratáu sistemáticu d'escatoloxía cristiana: el Prognosticum futuri saeculi, estremáu en tres llibros: el primeru dedicáu a la muerte, el segundu al estáu de les almes enantes de la parusía final de Cristu y el terceru a la resurrección de los muertos. En felicidá obra, que fai de Julián el verdaderu padre de la escatoloxía cristiana sistemática, hai dos fuentes, la bíblica y la patrística.
La exéxesis bíblica ye fuertemente marcada pol sentíu lliteral, y ye acompañada colos escritos patrísticos, sía llatinos que griegos, consideraos pol patrimoniu y fonte de la teoloxía, y cola adición d'argumentaciones racionales. Ye bien probable que la obra fora redactada col fin de formar al cleru toledanu. Gracies a la so brevedá y solidez doctrinal el Prognosticum foi bien apreciáu y tuvo un gran espardimientu na Europa alto-medieval (cúntense alredor de 1500-2000 los manuscritos provenientes de les biblioteques de los monesterios y escueles medievales dende'l s. IX hasta'l s. XII) exercitando una notable influencia na teoloxía Carolinxa y nel primer periodu de la teoloxía escolástica, sobremanera, nes Sentencies de Pedro Lombardu (Distinctiones XXI, cc. 1-5 y XLIII - L), testu fundamental na teoloxía medieval, comentáu, amás polos más grandes maestros de les Universidaes del sieglu XIII.
La obra de Julián de Toledo, como asina tamién el so nome son citaos frecuentemente pol Magister Sententiarum. L'apurra más importante del Prognosticum ye la diferencia estructural d'una doble fase escatolóxica: la fase entemedia o escatoloxía de les almes y la fase final, o escatoloxía coleutiva de los eventos escatolóxicos finales. Tal orixinal diferencia metodolóxica y epistemolóxica plantegada por Julián de Toledo va llegar al traviés de la escolástica medieval y los testos magisteriales de la Ilesia católica a influyir, non ensin confrontaciones aspres y contestaciones, na doctrina escatolóxica del Conceyu Vaticanu II, nos documentos magisteriales contemporáneos y inclusive nel Catecismu de la Ilesia Católica.
Históriques
[editar | editar la fonte]- De sextae aeatis comprobatione
- Prognosticon futuri saeculi
- Historia de Wambae expeditione
- Historia Rebellionis Pauli adversus Wambam
Otres
[editar | editar la fonte]- Apologeticum fidei
- Apologeticum de tribus capitulis
- Llibros de la sesta edá contra los xudíos
- Orationes
- Antikeimenon
- Beati Ildephonsi Elogium o Vida de San Ildelfonso.
- Liber prognosticorum futuri saeculi
Félix numbera hasta 17 obres, ensin cuntar les epístoles y oraciones amiestes a delles d'elles. Y el catálogu nun ye completu. Dalgunes fueron escrites enantes de la so elevación a la sede toledana (Historia de Wamba), pero l'actividá lliteraria de J. desenvolvióse sobremanera mientres el so pontificáu toledanu.
Hai de solliñar que más de la metá de les sos obres perdiéronse, y dalgunes (Versus ad Modoenum) permanecen anguaño inédites.
Notes y referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. Llingua de la obra o nome: italianu. Editorial: SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ Domínguez del Val, Diccionariu d'Historia Eclesiástica d'España, pp.: 1259-60, (CSIC, 1972), apud Gonzálvez Ruiz, Ramón (1996). «Santuyano de Toledo nel contestu del so tiempu». Añales Toledanos (32): p. 7. http://www.realacademiatoledo.es/files/añales/0032/01.pdf.
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- «Julián de Toledo, Santu». Catholic.net. Consultáu'l 8 de xunetu de 2007.
- «Santuyano de Toledo». Artehistoria. Consultáu'l 8 de xunetu de 2007.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Predecesor: Quirico |
Arzobispu de Toledo 680 – 690 |
Socesor: Sisberto |
- Wikipedia:Revisar traducción
- Homes
- Persones nacíes en 642
- Persones finaes en 690
- Santos y santes d'España
- Santos y santes de la Ilesia ortodoxa
- Obispos d'España
- Persones de Toledo
- Historiadores d'España del sieglu VII
- Escritores en llatín
- Patroloxía
- Santos y santes de la Ilesia católica
- Santos y santes
- Wikipedia:Mantenimientu:Persones ensin plantía nym