Juan de Garlandia

De Wikipedia
Juan de Garlandia
Vida
Nacimientu Inglaterracirca 1195[1]
Nacionalidá Bandera de Inglaterra Reinu d'Inglaterra
Muerte sieglu de XIII[2]
Estudios
Estudios Universidá d'Oxford
Universidá de París
Llingües falaes llatín[2]
Oficiu lexicógrafu, llingüista, historiador, profesor universitariu, escritorpoeta
Llugares de trabayu París
Emplegadores Universidá de París
Universidá de Toulouse
Cambiar los datos en Wikidata
Juan de Garlandia colos sos discípulos. Portada de "Synónima magistri". Ed.: Heinrich Quentel. Colonia. 1495.

Juan de Garlandia (c. 1195 - dempués de 1272), John de Garland, llatinizáu Johannes de Garlandia o Johannes Anglicus, galizado Jean de Garlande, foi un profesor universitariu, escritor, lexicógrafu, retóricu, gramáticu, poeta y teólogu medieval inglés, que nun tien de ser confundíu col so contemporaneu y homónimu Juan de Garlandia (músicu).

Nació n'Inglaterra, quiciabes alredor de 1195, estudió en Oxford y coló a la Universidá de París en 1220 como maestru. Dende 1229 hasta 1232 Johannes enseñó na escuela cimera fundada en Toulouse, tornando dempués a París.

Los sos escritos traten temes gramaticales y retóricos y, polo xeneral, tán escrites en versos hexámetros.

Biografía[editar | editar la fonte]

Según Edmond Faral nacería hacia 1180. Llámase-y de Garlandia pela cai Garlande de París onde habitó cuando enseñaba ellí pola década de 1220. Estudió en Oxford y foi discípulu d'Alain de Lille; por causa de la fuelga de profesores de la Universidá de París, foi convidáu en 1229 a enseñar na acabante crear Universidá de Toulouse, pero les revueltes de los cátaros (1229-1231) que describe nel so De Triumphis fixéron-y volver llueu a París y a la so fértil vida d'escritor (compunxo 17 obres que son sos con certidume y otres 12 que se-y atribúin con menos solidez); yera un escritor comenenciudu por tou: gramática, retórica, ascética y teoloxía. Considerar a sigo mesmu, frente a los sos colegues Alejandro de Villadei y Evrardo de Béthune, un innovador en cuestiones gramaticales; ye ciertu que como Roger Bacon nel so mesmu sieglu defendía la cultura clásica y la llectura de los auctores clásicos llatinos y griegos y tomó partíu contra los lóxicu-gramáticos escolásticos.

Escribió un diccionariu (Dictionarius) en llatín (1218-1220) y a pareyos intereses lexicográficos respuenden los sos Synonima y el so Multorum vocabulorum equivicorum interpretatio. Nel so Poetria (d'arte prosayca, metrica et rhytmica) (hacia 1230) trata cuestiones de Retórica y Poética en siete partes, estrema numberosos tipos de prosa y establez una influyente división de los xéneros lliterarios: traxedia y comedia van quedar estremaes en cuanto al estilu (grave naquélla y simple nésta) y tocantes a la forma narrativa (tragoedia, scilicet carmen quod incipit a gaudio et terminal in luctu; comoedia, scilicet carmen iocosum incipiens a tristitia et terminans in gaudium), lo qu'influyó la denominación que Dante Alighieri dio al so gran poema. Tamién estrema claramente ente res xesta o historia y res ficta o fábula, según res ficta quae tamen fieri potuit. La épica o narrativa puede escribise en prosa o versu (narratio communis est prose et metro). Añade a los trés estilos tradicionales otros que se cultivaben na so dómina.

Como poeta compunxo un Epithalamium beatae Virginis Maria que foi apurríu al legáu papal Romanu de Santángelo, unu de los fundadores de la universidá de Toulouse, en 1230; unes Georgica Spiritualia y un Floretus sancti Bernardi in se continens sacre theologie et canonum flores y comentó al llatín Ovidiu nos sos populares Integumenta Ovidii. Otres obres sos son el Compendium totius grammatices, Summa mysteriorum, metrice, cum comento y el De triumphis Ecclesiae; atribúyese-y el poema humorísticu Facetus in llatín.

Obres[editar | editar la fonte]

  • Ars lectoria ecclesiae, sive Accentarium (c. 1248)
  • Assertiones fidei (c. 1230)
  • Commentaria in Doctrinali Alexandri de Villa-Dei
  • Commentarius (1246)
  • Comm. sup. gl., sive Cornutus antiquus et novus
  • Compendium grammaticale (sobre gramática); Clavis compendii (c. 1234)
  • Composita verborum
  • Conductus o Conductum de Tholosa (c. 1230), sobre Toulouse
  • De mensurabili música sobre teoría musical
  • De mysteriis ecclesiae (1245), escritu alegóricu-simbólicu
  • De orthographia
  • De plana música, sobre teoría musical
  • De triumphis ecclesiae (1252) (sobre les cruzaes)
  • Dictionarius (c. 1220) [1]
  • Dictionarius metricus
  • Distichium sive Cornutus (opus est grammaticale)
  • Epithalamium beatae Mariae virginis (1230), sobre la Virxe María
  • Equivoca
  • Exempla honestae vitae
  • Floretus sancti Bernardi in se continens sacre theologie et canonum flores
  • Georgica spiritualia (c. 1230)
  • Xesta apostolica (c. 1230)
  • Integumenta super Ovidii Metamorphosin (c. 1234), escritu alegóricu-simbólicu, más conocíu como Integumenta Ovidii; hai una edición italiana de 1933 por Fausto Ghisalberti.
  • Liber accentuum, et de prosodia
  • Liber de constructionibus
  • Memoriale(c. 1234), sobre escritos melecinales
  • Miracula beatae Mariae virginis, sive Stella maris, sive Liber metricus (c. 1248), sobre la Virxe María
  • Morale scolarium, sive Opus satiricum (1241)
  • Multorum vocabulorum equivicorum interpretatio
  • Noma et verba defeutiva
  • Parisiana poetria d'arte prosayca, metrica et rhythmica (c. 1234) (sobre estilu=
  • Summa mysteriorum, metrice, cum comento
  • Synonyma
  • Unum omnium
  • Verba deponentalia

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 18 marzu 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. 2,0 2,1 Afirmao en: Oxford Dictionary of National Biography. Editorial: Oxford University Press. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2004.
  • «Johannes de Garlandia», bearb. v. G. Bernt, en: Lexikon des Mittelalters, Bd.5, Sp.577f (n'alemán).
  • P.G. Schmidt, «Rom aus der Sicht eines Pariser Hochschullehrers (Johannes de Garlandia)», en: Schimmelpfennig, Bernhard, Schmugge, Ludwig (Hg.), Rom im hohen Mittelalter. Studien zu dean Romvorstellungen und zur Rompolitik vom 10. bis zum 12. Jahrhundert. Festschrift Reinhard Elze, Sigmaringen 1992, S.165-168 (n'alemán).

{{NF|1195|1272|Garlandia, Juan]]