Johnny Hallyday

De Wikipedia
Johnny Hallyday
Vida
Nacimientu IX Distritu de París[1]15 de xunu de 1943[2]
Nacionalidá Bandera de Francia Francia
Muerte Marnes-la-Coquette[3]5 d'avientu de 2017[4] (74 años)
Sepultura cemetery of Saint-Barthélémy (en) Traducir[5]
Causa de la muerte cáncanu de pulmón[6]
Familia
Padre Léon Smet
Casáu con Sylvie Vartan (1965 – 1980)
‎Babeth Étienne‎ (1981 – 1982)
‎Adeline Blondieau‎ (1990 – 1992)
‎Adeline Blondieau‎ (1994 – 1995)
Laeticia Smet (1996 – 2017)
Pareyes Nathalie Baye
Gisèle Galante
Sabina
Leah
Fíos/es
Estudios
Llingües falaes francés[7]
Oficiu actor, compositor, cantante, artista d'estudiu, actor de cine, actor de televisiónchansonnier (es) Traducir
Premios
Nominaciones
Seudónimos Johnny Hallyday[11]
Xéneru artísticu rock
rock and roll
chanson
blues rock
Country rock
rock francés
pop
sentimental ballad (en) Traducir
blues
Rhythm and blues
soul
Country
rock psicodélico (es) Traducir
Mena de voz barítonu Martin
Instrumentu musical guitarra
voz
Discográfica Disques Vogue
Universal Music France
Warner Music Group
PolyGram (es) Traducir
IMDb nm0002776
Cambiar los datos en Wikidata

Jean-Philippe Léo Smet (15 de xunu de 1943IX Distritu de París – 5 d'avientu de 2017Marnes-la-Coquette)[12], más conocido como Johnny Hallyday, foi un cantante, compositor y actor francés. El so padre yera belxicanu y la so madre francesa, ye consideráu como un iconu nel mundu francófono dende los entamos de la so carrera. Pa dalgunos[¿quién?] ye l'equivalente francés d'Elvis Presley.

Biografía[editar | editar la fonte]

Jean-Philippe Léo Smet nació nel París de la Francia ocupada, frutu del curtiu matrimoniu de Lleón Smet con Huguette Clerc, dambos artistes de cabaré. A los pocos meses de la so nacencia foi abandonáu pol so padre y la so madre, incapaz de sacar al ñácaru alantre por sigo sola, apurrir n'adopción a los sos tíos paternos, que se fixeron responsables del pequeñu.[13] La so tida Desta, cola que se crió, taba casada con otru artista de variedaes llamáu Llei Hallyday, de quien Jean-Philippe tomó'l so apellíu artísticu.[14] Pasó bona parte de la so infancia en Londres, onde la so familia instalar mientres unos años pa evitar represalies en Francia por collaboracionismu colos nazis.[13] En viendo la película Loving you d'Elvis Presley decidió ser cantante de rock and roll[15] y a los 16 mercó la so primer guitarra col so sueldu de cargador de camiones nel Mercáu Central de París y empezó a actuar en clubes nocherniegos na capital francesa.[14]

Debú[editar | editar la fonte]

En 1959 llogra debutar na radio y na televisión y en marzu de 1960 realiza'l so debú discográficu col senciellu "Laisse les filles", publicáu por Disques Vogue.[16] Esi mesmu añu publica'l so primer álbum, Hello Johnny. En 1961 llega'l so primer gran ésitu discográficu con una versión francesa de la tema "Let's Twist Again" titulada "Viens danser le twist", que'l so senciellu llogró vender más de 1 millón de copies, consiguiendo un discu d'oru.[17] Johnny consolidó la so popularidá y prestíu gracies a una escoyeta de llograes versiones en francés de temes clásiques del rock and roll, publicaes nel álbum tituláu Johnny Hallyday Sings America's Rockin' Hits, publicáu en 1962. La fama de Johnny Hallyday trespasó fronteres, apaeciendo nel Show de Ed Sullivan xunto a la cantante norteamericana Connie Francis, nun programa especial grabáu nel míticu Moulin Rouge de París. Tamién realizó munches apaiciones nel Olympia de París so la direición de Bruno Coquatrix.

En Méxicu, a los 17 años d'edá, Hallyday dar a conocer al traviés de la radio col so primera hit “Souvenirs Souvenirs”, traducíu como “Alcordances, alcordances”, versión d'una pieza de Cy Coben, interpretada polos desconocíos Bill Ramsey y Barbara Evans, pero cantada en francés y grabada hacia 1960 pol mocín roxu de Francia:

Alcordances, alcordances

Yo'l realcuentru a usté nel mio corazón

Y usté fai que vuelva floriar

Tolos mios suaños de felicidá…

Marcar Sol de Discos Tico publicó un LP (inolvidable pola so portada mariella con Hallyday de traxe cola so guitarra, chasqueando los deos), discu bien baratu pa la dómina intitulado "El discu d'oru de Johnny Hallyday" qu'incluyía 12 temes, ente ellos: “Tutti Frutti” de Little Richard, “Je Veux me Promener” (“Quiero pasiar”), de Fats Domino, “Le P’tit Clown de Ton Coeur (“El payasín del to corazón”) de los Everly Brothers, “24 mil besos” del roqueru italianu Adriano Celentano y de la so autoría: “Je Cherche une Fille”, “Bien Trop Timide”, “Ce n’est pas Mechant” y “Laisse les Filles”.

Daquella, la discográfica Vogue lo espublizara como “un cantante americanu de cultura francesa”, cuando xustamente yera a la inversa: un cantante francés de cultura americana.

Depués d'abandonar la discográfica Vogue y roblar con Phillips, Hallyday viaxó a Nashville, Tennessee, pa grabar “I Got a Woman” de Ray Charles, “Llomba azul”, de Fats Domino, “Be Bop A Lula”, de Gene Vincent y, por supuest"Cherchez l'idole" (1964)o, “Hound Dog” d'El rei del rock and roll Elvis Presley.

En 1965 casóse cola tamién cantante francesa Sylvie Vartan, la pareya divorciar en 1980.[15] Dambos tuvieron un fíu: David Hallyday, que siguiendo la tradición familiar tamién sería cantante. Johnny Hallyday y Sylvie Vartan fueron la "pareya de moda" de la so xeneración en Francia, atrayendo constantemente l'atención de la prensa rosa.

Trayeutoria musical[editar | editar la fonte]

A finales de los años 1960, Hallyday realizó una serie d'álbumes con Mick Jones y Tommy Brown como direutores musicales y con Big Jim Sullivan, Bobby Graham y Jimmy Page como músicos de sesión. Estos álbumes fueron Jeune Homme, Rivière... Ouvre ton Lit y Vie. Na tema "Je suis né dans la rue", Hallyday cuntó cola collaboración de Peter Frampton y the Small Cares. En 1969, les sos ventes de discos superaben yá los 12 millones de copies.[17]

La so carrera enllargar mientres 50 años na industria de la música. Ye una de les estrelles más grandes de Francia: 400 xires, 18 discos de platín, actuó delantre d'un total de 15 millones de persones y vendió 100 millones de discos dende'l principiu de la so carrera.

Entá con tou esto, Hallyday sigue siendo menos conocíu fora de Francia y del mundu francófono, y de cutiu yera descritu en países de fala inglesa como «la estrella de rock más grande que nunca oyisti cantar».

En 2006 realizó dos duetos cola cantante italiana Laura Pausini nos cantares La loi du silence mientres un conciertu d'él y Come Il Sole All'improviso pa la versión italiana del discu Io Cantar d'ella. Collaboró col cantante español Loquillo nel so álbum Balmoral (2008), participando na tema Cruciando'l paraísu.[18]

Muerte[editar | editar la fonte]

Finó'l 5 d'avientu de 2017 por causa de un cáncer de pulmón,[19] según anunció esi miércoles de madrugada la so esposa Laeticia a France Presse.

"Johnny Hallyday foise. Escribo estes pallabres ensin creeme lo. Y sicasí ye asina. El mio home yá nun ta. Déxanos esta nueche como vivió a lo llargo de la so vida, con valentía y dignidá", escribió nun comunicáu. El cantante francés lluchaba dende diba meses contra un cáncer de pulmón y foi ingresáu'l 17 de payares por una insuficiencia respiratoria rellacionada cola so dolencia. Según aseguró'l so representante apocayá, Hallyday taba a puntu de terminar un nuevu álbum y diba realizar una nueva xira en 2019.

"Dende va unos meses toi en tratamientu por unes célules canceríxenes", afirmara la estrella francesa del rock en Twitter el 8 de marzu.

Un mitu pa Francia que compunxo más d'un centenar de cantares y vendió 110 millones de discos. Halliday, que'l so verdaderu nome yera Jean-Philippe Leó Smet, nació'l 15 de xunu de 1943 en París. De madre francesa y padre belga, divorciáronse dempués de nacer él.

Vida familiar[editar | editar la fonte]

Según publicó Monde, l'ausencia del padre encegoló-y tola vida. Foi criáu pola so tía paterna Hélène Mar, con quien s'instaló en Londres y xunto a una hermana d'esta, que se dedicaben al balé, introducir nel mundu del espectáculu.

Casar en cinco causes —dos d'elles cola mesma muyer—. El so primer matrimoniu foi en 1965 cola artista Sylvie Vartan de la que se dixebró diez años dempués. El postreru en 1996 con Laeticia Hallyday.

Padre de cuatro fíos, dos d'elles adoptaes de nacionalidá vietnamita, foi una de les más grandes estrelles del rock francés. Un músicu tan icónico que los sos compatriotes llamábenlu "el nuesu Johnny". Foi nomáu caballeru de la Lexón d'Honor en 1997 pol presidente Jacques Chirac.

La presidencia francesa aseguró nun comunicáu qu'había "un pocu de Johnny en toos nós". "Nun vamos escaecer el so nome, nin la so voz, nin sobremanera les interpretaciones con esi llirismu sensible. Pertenez güei dafechu a la historia de la música francesa. Fixo entrar una parte d'América nel nuesu panteón nacional".

Un gran fan de Elvis Presley que mientres la so mocedá yá frecuentaba los llugares de cultu del rock francés como'l Golf- Drouot, onde llegó a interpretar temes del cantante d'Estaos Xuníos.

Mandáu[editar | editar la fonte]

La cantante Celine Dion llamentó en Twitter la muerte del cantante que "foi un xigante del negociu del espectáculu, un verdaderu iconu. Los mios condolencias pa la familia, los sos seres queríos y a los millones de fans que lo adoraron mientres décades. vamos echar de menos, pero nunca va ser escaecíu".

El padre del rock and roll francés y del twist ganó 18 discos de platín desque en 1960 publicó'l so primer senciellu y el so primer álbum, tituláu, Hello Johnny. Ente les sos temes de rock and roll figuren títulos como Rester vivant, O Carole o Noir c'est noir.

Álbumes d'estudiu[editar | editar la fonte]

  • Hello Johnny (1960, Vogue)
  • Nous les Gars, Nous les Filles (1961, Vogue)
  • Tête a Tête avec Johnny (1961, Vogue)
  • Salut les Copains! (1961, Philips)
  • Johnny Hallyday sings America's Rockin' Hits (1962, Philips)
  • Les Bras en Croix (1963, Philips)
  • Les Rocks les Plus Tarrecibles (1964, Philips)
  • Halleluyah (1965, Philips)
  • Johnny Chante Hallyday (1965, Philips)
  • La Génération Perdue (1966, Philips)
  • Johnny 67 (1967, Philips)
  • Jeune Homme (1968, Philips)
  • Rêve et Amour (1968, Philips)
  • Rivière... Ouvre ton Lit (1969, Philips)
  • Vie (1970, Philips)
  • Flagrant Délit (1971, Philips)
  • Country-Folk-Rock (1972, Philips)
  • Insolitudes (1973, Philips)
  • Je t'Aime, Je t'Aime, Je t'Aime (1974, Philips)
  • Rock'n Slow (1974, Philips)
  • Rock a Memphis (1975, Philips)
  • La Terre Promise (1975, Philips)
  • Derrière l'Amour (1976, Philips)
  • Hamlet (1976, Philips)
  • C'est la Vie (1977, Philips)
  • Solitudes a Deux (1978, Philips)
  • Hollywood (1979, Philips)
  • A Partir de Maintenant.. (1980, Philips)
  • En Pièces Détachées (1981, Philips)
  • Pas Facile (1981, Philips)
  • Quelque Part un Aigle (1982, Philips)
  • La Peur (1982, Philips)
  • Ente Violence et Violon (1983, Philips)
  • Hallyday 84: Nashville en Direct (1984, Philips)
  • En V.O (1984, Philips)
  • Rock'n'Roll Attitude (1985, Philips)
  • Gang (1986, Philips)
  • Cadillac (1989, Philips)
  • Ca Ne Change Pas un Homme (1991, Philips)
  • Rough Town (1994, Philips)
  • Lorada (1995, Philips)
  • Ce Que Je Sais (1998, Philips)
  • Sang pour Sang (1999, Philips)
  • A la Vie, a la Mort (2002, Mercury)
  • Ma Vérité (2005, Mercury)
  • Jamais seul con Matthieu Chedid (y una continuación del cantar "Tanagra" escrita por Brigitte Fontaine)
  • Le Coeur d'un Homme (2007)
  • Ça Ne Finira Jamais (2008)
  • Jamais Seúl (2011)
  • L'Attente (2012)
  • Rester vivant (2014)
  • De l'amour (2015)

Álbumes en direutu[editar | editar la fonte]

  • Johnny et Ses Fans au Festival de Rock'n'Roll (1961, Vogue)
  • A l'Olympia (1962, Philips)
  • Olympia 64 (1964, Philips)
  • Olympia 67 (1967, Philips)
  • Au Palais des Sports (1967, Philips)
  • Que Je t'Aime (1969, Philips)
  • Live at the Palais des Sports (1971, Philips)
  • Palais des Sports (1976, Philips)
  • Pavillon de Paris (1979, Philips)
  • Live (1981, Universal Music)
  • Palais des Sports 1982 (1982, Universal Music)
  • Au Zénith (1984, Universal Music)
  • A Bercy (1987, Universal Music)
  • Dans la Chaleur de Bercy (1990, Universal Music)
  • Bercy 92 (1992, Universal Music)
  • Parc des Princes (1993, Universal Music)
  • A La Cigale (1994, Universal Music)
  • Lorada Tour (1995, Universal Music)
  • Destination Vegues (1996, Universal Music)
  • Johnny Allume Le Feu: Stade de France 98 (1998, Universal Music)
  • 100% Johnny: Live a La Tour Eiffel (2000, Universal Music)
  • Olympia 2000 (2000, Universal Music)
  • Parc des Princes 2003 (2003, Universal Music)
  • Flashback Tour Live (2006, Warner Music)
  • La Cigale (2007, Warner Music)

Películes[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 11 avientu 2014. Identificador GND: 119067514. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Identificador GND: 119067514. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. «Johnny Hallyday est mort, la dernière idole de la France s'en va» (6 avientu 2017).
  4. Afirmao en: Internet Movie Database. Data de consulta: 23 payares 2019. Identificador IMDb: nm0002776. Llingua de la obra o nome: inglés.
  5. «Voici le cimetière où reposera Johnny Hallyday à Saint Barth» (7 avientu 2017).
  6. URL de la referencia: https://www.francebleu.fr/infos/medias-people/le-chanteur-johnny-hallyday-est-mort-1512527631.
  7. Afirmao en: autoridaes BNF. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Identificador BnF: 119067514. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
  8. Identificador NOR: PREX9612816D.
  9. «Johnny Hallyday, officier de l'ordre de la Couronne!» (2 xunu 2001).
  10. URL de la referencia: https://www.europeanfilmacademy.org/2003.130.0.html. Direición web d'archivu: https://web.archive.org/web/20191217221642/https://www.europeanfilmacademy.org/2003.130.0.html. Data de consulta: 22 avientu 2019.
  11. «Marie Claire» (francés). Shkulev Media Holding. Consultáu'l 8 marzu 2024.
  12. Ayuso, Silvia. «Muerre'l cantante francés Johnny Hallyday a los 74 años.» El País. Consultáu'l 6 d'avientu de 2017.
  13. 13,0 13,1 «La verdadera y novelesca hestoria de Johnny Halliday». Libertad Digital.
  14. 14,0 14,1 «Johnny Hallyday». biografiasyvidas.com.
  15. 15,0 15,1 «Vuelve Johnny Hallyday, el roqueru de Francia». Cadena Ser (19 de payares de 2014).
  16. Tobler, John (1992) NME Rock 'N' Roll Years. Londres: Reed International Books Ltd., páx. 80. ISBN ISBN 0-600-57602-7.
  17. 17,0 17,1 Murrells, Joseph (1978) The Book of Golden Discs. Londres: Barrie and Jenkins Ltd., páx. 136. ISBN 0-214-20512-6.
  18. «Loquillo, a dúu con Johnny Hallyday» (28 de xineru de 2008).
  19. «Muerre'l cantante francés Johnny Hallyday a los 74 años.» El Mundo.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]