Saltar al conteníu

Joel Robles

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Joel Robles
Vida
Nacimientu Getafe17 de xunu de 1990[1] (34 años)
Nacionalidá España
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu
Oficiu futbolista
Trayeutoria
  Equipu
2018– Real Betis Balompié 47
2013–2018 Everton Football Club 42(0)
2012–2012cesión Rayo Vallecano 13(0)
2010–2013 Club Atlético de Madrid 2(0)
2009–2010 Club Atlético de Madrid "B" (es) Traducir 28(0)
2008–2009 Club Atlético de Madrid "C" (es) Traducir 39(0)
Wigan Athletic Football Club (es) Traducir
  Seleición nacional
2012–2012   seleición masculina de fútbol sub-23 d'España 1(0)
2011–2013   seleición masculina de fútbol sub-21 d'España 2(0)
2010–2011   seleición masculina de fútbol sub-19 d'España 4(0)
2006–2006   seleición masculina de fútbol sub-17 d'España 1(0)
2005–2005   seleición masculina de fútbol sub-16 d'España 1(0)
Posición o especialidá porteru
Númberu de dorsal 1
Pesu 84 kg
Altor 195 cm
Cambiar los datos en Wikidata

Joel Robles Blázquez (17 de xunu de 1990Getafe) ye un futbolista español. Xuega de porteru y el so actual equipu ye'l Real Betis Balompié de LaLiga Santander d'España.

Joel formar nes categoríes inferiores del Atlético de Madrid con quien consiguió la Europa League en 2010 y les Supercopes d'Europa de 2010 y 2012. Xugó cedíu nel Wigan Athletic consiguiendo la FA Cup en 2013.

Foi internacional cola Seleición española sub-21 cola que consiguió'l Européu sub-21 en 2013.

Trayeutoria

[editar | editar la fonte]

Joel empezó xugando nes categoríes alevines de Getafe, ciudá onde se crió, hasta l'añu 2002. Esi añu incorporar a la cantera del Atlético de Madrid, onde empezó na categoría d'infantil. Nun partíu de la temporada 2005-06, cuando xugaba col xuvenil, marcó un gol y paró dos penaltis, sicasí, l'Atlético nun ganó.[2] Joel xugó nel Atlético de Madrid B mientres la temporada 2009-10 apostando 28 partíos. Robló'l so contratu profesional col Atlético n'avientu de 2009 cuando militaba nel filial. Foi siguíu pol Sevilla FC, el Tottenham Hotspur y la Fiorentina pero decidió quedase nel equipu colchoneru.[3] Debutó col primer equipu'l 8 de mayu de 2010 contra'l Sporting de Xixón, sustituyendo a Sergio Asenjo, mancáu de gravedá al poco d'empezar el partíu.

Atlético de Madrid

[editar | editar la fonte]

Primer equipu

[editar | editar la fonte]

La temporada siguiente, el 21 d'ochobre de 2010, debutó na Europa League nel partíu contra'l Rosenborg nel Estadiu Vicente Calderón, rematando'l partíu con una victoria trés a cero. El 10 de payares xugó'l so primer partíu de Copa del Rei nel empate a unu frente al Universidad de Las Palmas correspondiente a la vuelta de los dieciseisavos de final. L'Atlético de Madrid clasificar pa cuartos de final por un global na eliminatoria de seis a unu. Na temporada 2011-12 empezó siendo titular nes rondes previes de la Europa League, nos dos partíos ante'l Strømsgodset IF y na día ante'l Vitória de Guimarães, onde solo encaxó un gol. Na vuelta d'esa eliminatoria, Goyo Pumar fixo debutar a Thibaut Courtois que-y arrampuñó la titularidá.[4]

Rayo Vallecano

[editar | editar la fonte]

Ante la titularidá de Courtois y la recuperación de la so mancadura per parte de Sergio Asenjo, el 30 de xineru de 2012 anuncióse la so cesión[5] hasta final de temporada al Rayo Vallecano coles mires de cubrir la baxa de Daniel Giménez na portería vallecana. El 5 de febreru debutó col so nuevu club nel partíu de Lliga frente al Real Zaragoza que remató con una victoria del Rayo por unu a dos.

Vuelta a la suplencia

[editar | editar la fonte]

Una vegada remató la so cesión nel Rayo Vallecano na temporada 2012-13 tornó al Atlético de Madrid. El 31 d'agostu de 2012 consiguió la so segunda Supercopa d'Europa al vencer al Chelsea, campeón de la Champions League, por cuatro goles a unu.

Tres nun ser teníu en cuenta por Diego Pablo Simeone na primer parte de la temporada 2012-13 foi cedíu al Wigan Athletic de la Premier League nel mercáu d'iviernu hasta'l fin de la temporada.

Fixo'l so debú col Wigan el 26 de xineru de 2013 xugando frente al Macclesfield Town na cuarta ronda de la FA Cup. El 17 de marzu debutó na Premier League na victoria por dos a unu ante'l Newcastle na xornada trentena.

El 11 de mayu ganó la F.A. Cup col Wigan, siendo titular na final frente al Manchester City. Pese al ésitu na FA Cup, na Premier League l'equipu terminó baxando de categoría.

En rematando la so cesión nel Wigan tornó al Atlético de Madrid anque'l 9 de xunetu de 2013 foi trespasáu al Everton Football Club d'Inglaterra a pidimientu del téunicu Roberto Martínez que lo entrenara mientres xugaba nel Wigan. Debutó col club inglés el 28 d'agostu nel partíu de la Copa de la Lliga frente al Stevenage. El Everton consiguió la victoria por dos a unu na prórroga y clasificóse pa la tercer ronda de la competición.

Na so primer temporada nel club inglés, Joel foi escoyíu p'apostar les competiciones coperes xugando solo en Lliga el 26 d'avientu tres la espulsión d'Howard y na xornada siguiente al tar ésti sancionáu. Na Copa de la Lliga foi esaniciáu en tercer ronda en perdiendo dos a unu frente al Fulham y na FA Cup cayó en cuartos de final per cuatro a unu ante'l Arsenal.

Tres el so pasu per Inglaterra, el 5 de xunetu de 2018 fíxose oficial el regresu de Joel a España pa xugar nel Real Betis Balompié.[6]

Seleición nacional

[editar | editar la fonte]

Joel foi internacional sub-17, sub-21 y sub-23.

Debutó cola sub-21 el 24 de marzu de 2011 nun amistosu ante Francia entrando nel minutu 46 sustituyendo a Diego Mariño.[7]

El 27 de febreru de 2012 recibió la citación[8] pa los partíos de preparación de la seleición sub-23 pa los Xuegos Olímpicos de Londres 2012 ante les molesties que presentaba David de Gea y debutó con ésta'l 28 de febreru nel minutu 46 sustituyendo, de nuevu, a Diego Mariño nel partíu amistosu ante Exiptu que remató con una victoria por trés a unu. El 3 de xunetu foi convocáu na llista previa de 22 xugadores[9] anque finalmente quedaríase fuera[10] de la llista definitiva.

Mientres el branu de 2013 foi convocáu pa participar na Eurocopa Sub-21 que s'apostó n'Israel. Magar nun apostar nengún partíu ante la titularidá de De Gea, el 18 de xunu de 2013 convertir en campeón d'Europa al vencer España na final a Italia.

Estadístiques

[editar | editar la fonte]
  • Actualizáu'l 10 de xineru de 2016:[11]
Club Div Temporada Lliga colspan=2 Copes
nacionales(1)
Torneos
internacionales(2)
Total Media
encaxada
Part. Goles(3) Part. Goles(3) Part. Goles(3) Part. Goles(3)
Atlético de Madrid
 España
2009-10 2 4 0 0 0 0 2 4 2
2010-11 0 0 1 1 1 0 2 1 0,5
2011-12 0 0 0 0 3 1 3 1 0,33
Total club 2 4 1 1 4 1 7 6 0,86
Rayo Vallecano
 España
2011-12 13 28 - - - - 13 28 2,15
Total club 13 28 - - - - 13 28 2,15
Wigan
Bandera de Inglaterra Inglaterra
2012-13 9 16 4 1 - - 13 17 1,31
Total club 9 16 4 1 - - 13 17 1,31
Everton Football Club
Bandera de Inglaterra Inglaterra
2013-14 2 2 6 8 - - 8 10 1,25
2014-15 7 6 2 3 1 1 10 10 1
2015-16 13 20 11 11 0 0 24 31 1,29
2016-17 20 20 1 2 0 0 21 22 1,05
2017-18 0 0 0 0 2 5 2 5 2,5
Total club 42 48 20 24 3 6 65 82 1,26
Total carrera 66 96 25 26 7 7 98 129 1,32
(1) Inclúi datos de Copa del Rei (2009-11); FA Cup (2012-16); Copa de la Lliga (2013-16).
(2) Inclúi datos d'UEFA Europa League (2010-12) y (2014-15).
(3)Los goles indicaos na tabla referir a goles encaxaos.

Palmarés

[editar | editar la fonte]

Títulos nacionales

[editar | editar la fonte]
Títulu Club País Añu
FA Cup Wigan Athletic Inglaterra 2013

Títulos internacionales

[editar | editar la fonte]
Títulu Club

(*)

País Añu
UEFA Europa League Atlético de Madrid España 2010
Supercopa d'Europa Atlético de Madrid España 2010
Supercopa d'Europa Atlético de Madrid España 2012
Eurocopa Sub-21 Seleición española España 2013

(*) Incluyendo la Seleición.

Distinciones individuales

[editar | editar la fonte]
Distinción Añu
Premiu porteru de bronce de Fútbol Draft[12] 2011

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]